Is deze generatie gaming eindelijk begonnen?

De PlayStation 5 en Xbox Series X/S werden beide uitgebracht aan het begin van de pandemie, wat verschillende gevolgen had, variërend van de beschikbaarheid van hardware tot belemmerde game-ontwikkeling. Dit laatste is sindsdien nooit meer echt hetzelfde geweest en veel mensen zijn gewend geraakt aan thuiswerken en er is op veel plaatsen een terughoudendheid om daadwerkelijk terug te keren naar een fysieke werkplek - ondanks dat veel bedrijven beweren dat het de ontwikkeling efficiënter maakt.

Daarbij komen nog de explosie van wat we nu kennen als live services. Enorme games met meer inhoud dan iemand nodig zou kunnen hebben, ontworpen om ons minstens een jaar te spelen, die enorme hoeveelheden middelen vereisen en resulteren in games die grotendeels onaangeroerd zijn (een meerderheid van de inhoud in deze games wordt nooit gebruikt door degenen die de titel hebben gekocht). Dan kunnen we ook het feit toevoegen dat de geavanceerde technologie van vandaag zelf de middelen die nodig zijn om games te ontwikkelen aanzienlijk heeft vergroot, zoals Nintendo zelf onlangs toegaf.

Dus, is dit een doom 'n gloom kroniek? Nee, helemaal niet, integendeel zelfs. Ik wil gewoon de basis leggen waarom ik redeneer zoals ik doe. Samenvattend, weinigen zullen tegenspreken dat we een heel slechte eerste helft van deze generatie hebben gehad. Niet alleen zijn er maar weinig grote games, ze zijn ook niet geoptimaliseerd voor de hardware van de nieuwe generatie en worden grotendeels uitgebracht voor PlayStation 4 (waar Sony stelt dat de helft nog niet is geüpgraded) en Xbox One.

Kortom, terugkijkend op de afgelopen vier jaar is het beeld voor consoles niet gelukkig, noch kwantitatief (met de mogelijke uitzondering van indiegames) noch kwalitatief, en weinigen lijken oprecht enthousiast te zijn over de hoeveelheid microtransacties/seizoenspassen die over ons heen zijn gespoeld in het kielzog van de live-servicetrend. Maar... het was geen doom 'n gloom column zoals ik al zei. Omdat ik denk dat de dingen op het punt staan ten goede te veranderen.

Terwijl het zomer is en de gamewereld in feite tot stilstand staat, wacht ons een heel spannende herfst. Microsoft had vorige maand een hele leuke Xbox Games Showcase en richt zich ook op Gamescom. Slechts een maand later zijn Nintendo en Sony klaar voor de Tokyo Game Show, waar Sony ook wordt gespeculeerd om zijn eigen grote evenement te hebben en in december ook 30 jaar PlayStation te vieren.

En het lijdt geen twijfel dat Sony games in de pijplijn heeft. Studio's zoals Bend, Sucker Punch en Naughty Dog heeft nog niet eens een nieuwe game voor PlayStation 5 uitgebracht, en voor verschillende anderen zal het volgend jaar (we weten dat Sony heeft aangegeven dat ze geen nieuwe games in hun grootste serie hebben vóór 1 april 2025) drie jaar geleden zijn sinds de laatste release. Daarnaast zijn er veel aanwijzingen dat Sony een nieuwe, krachtigere versie van de PlayStation 5 in de maak heeft, die natuurlijk uitgebracht zal moeten worden met een game die laat zien waarom we het nodig hebben. Natuurlijk, het kan een drogere herfst zijn dan PlayStation-gamers gewend zijn, maar er zal veel gebeuren, veel gepraat - en dan is er Astro Bot en Lego Horizon Adventures (ook naar Switch).

Nintendo, aan de andere kant, heeft ons het afgelopen jaar vooral verzonnen restjes gevoerd, maar we weten officieel dat ze een nieuwe console om de hoek hebben en al Metroid Prime 4: Beyond onder onze neus hebben gezwaaid. Mensen zeggen graag dat Nintendo op zichzelf staat en niet concurreert met anderen, maar aan het eind van de dag kiezen veel mensen ervoor om een Switch 2 of iets anders te kopen. Nintendo moet ook goede games hebben, en het zou me zeer verbazen als er in de maanden na de release geen nieuwe 3D Mario (of mogelijk Mario Kart 9 ) komt. Bovendien laden ze vol met The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom, Super Mario Party Jamboree en Mario & Luigi: Brothership - dus Switch-bezitters gaan een geweldige herfst tegemoet.

Zelfs Xbox-bezitters hebben eindelijk een reden om blij te zijn. Na een onredelijk lange droogte sinds 2022 gezien de omvang en mogelijkheden van Microsoft, beginnen de zaken aan te trekken. Onlangs is Senua's Saga: Hellblade II gearriveerd, en in de herfst kunnen we uitkijken naar het trio van Avowed, Microsoft Flight Simulator 2024 en Indiana Jones and the Great Circle, bovenop Call of Duty: Black Ops 6 die door een half dozijn mensen zal worden gespeeld, aangezien het is inbegrepen bij de Game Pass. Ik wil ook een pleidooi houden voor de Castle Crashers -geïnspireerde Towerborne die in 2024 komt, gevolgd door een 2025 met Fable en South of Midnight en waarschijnlijk ten minste twee van Gears of War: E-Day, Perfect Dark en State of Decay 3. Dan is er Doom: The Dark Ages, die ook naar PlayStation 5 komt en zal helpen de lat hoog te leggen voor console-graphics.

En dan hebben we het nog niet eens over games van derden, die in de nabije toekomst ook wemelen van geweldige titels zoals Star Wars Outlaws, Visions of Mana, Sonic X Shadow Generations, Life is Strange: Double Exposure, Assassin's Creed Shadows, Monster Hunter: Wilds, Wuchang: Fallen Feathers, en natuurlijk Civilisation VII. Om er maar een paar te noemen.

Kortom, het is een trage en vervelende generatie geweest (relatief gezien, kijk naar wat de vorige en vorige generaties begon en je zult het zien), en de bedreigingen voor de console als concept zijn toegenomen. Maar er is nogal wat dat erop wijst dat we nu aan de vooravond staan van een soort ommekeer. Het wordt de komende jaren een stuk leuker om gamer te zijn, met steeds meer interessante projecten om uit te kiezen. En dat is vanaf volgende maand zo.