Lies of P Gamescom Preview: Muziek in onze oren

Het Soulslike-genre is een nogal lastige om in op te vallen. Niet alleen zijn er een veelheid aan games die dit nieuwe subgenre nu met trots dragen, maar vanaf de startlijn ben je je al aan het voorbereiden op vergelijkingen met de Souls-games, die niet gemakkelijk tot het beste zijn. Lies of P, onze nieuwste Soulslike, leek in eerste instantie alsof het niet lang in het geheugen van gamers zou blijven hangen, maar hoe meer we hebben gezien van deze verwrongen kijk op Pinocchio, hoe indrukwekkender deze game is verschenen.

Op Gamescom mochten we weer met Lies of P gaan zitten en een gebied betreden dat ongeveer 6 uur in het spel was. Als iemand die de demo niet echt had gespeeld, was ik een beetje nerveus voordat ik ging spelen, maar Lies of P trok onmiddellijk zijn charmes aan en trok me naar binnen.

Krat is een ongelooflijk meeslepende stad. Het vinden van een unieke stijl en zich baserend op een punt in de geschiedenis dat zelden door gaming wordt verkend, is de setting van Lies of P er een die opvalt, zelfs als mensen nog steeds de stijl durven te vergelijken met die van Bloodborne. Het straalt aandacht voor detail uit en ik kan niet wachten om elke centimeter van Krat te verkennen als ik de kans krijg. Er was echter niet veel tijd om te genieten van de uitzichten in mijn gameplay-sessie, en dus kon ik de vijanden aanpakken.

Een verfrissend aspect van Lies of P is dat de moeilijkheidsgraad enigszins lijkt te zijn afgezwakt van zoiets als een Bloodborne of Elden Ring. Dit betekent niet dat de gevechten een fluitje van een cent zijn, en ik heb meerdere doden gevonden in mijn korte tijd in Krat. Maar in plaats van de onoverkomelijke muur die een FromSoftware-game je biedt, voelt de muur in Lies of P veel schaalbaarder aan. Er is licht aan het einde van de tunnel, wat degenen zal helpen die meestal een Souls-game uitschakelen na hun eerste 30 sterfgevallen naar de introductiebaas.

De gevechten in Lies of P zijn gelikt en voelen vloeiend aan terwijl je ontwijkt, countert en je een weg baant door de gevarieerde vijanden die je in Krat tegenkomen. Het is een soort combinatie tussen Sekiro en Bloodborne, als ik het ergens op de FromSoftware-schaal zou moeten zetten. Er is ook een ritmisch karakter aan veel van de vijanden. Timing dodges voelt soms alsof je in een dodelijke dans zit, wat vooral geldt tegen de bazen. Nogmaals, dit kan de leercurve iets gemakkelijker maken, maar het dompelt ons ook verder onder in de wereld van Lies of P, waar muziek net zo belangrijk is als het visuele verhaal, en spelers moeten luisteren naar de audiowachtrijen voor wanneer ze moeten opletten. Het is iets waar het team veel moeite in heeft gestoken en het helpt de game zeker op te vallen.

Ik vocht tegen één baas net voordat mijn tijd werd ingekort, en zelfs met mijn minder dan deskundige vaardigheidsniveau, bracht ik mijn vijand naar halve HP voordat ik werd verslagen. Volgens mijn schattingen zou het niet meer dan een paar pogingen moeten kosten voor sommige van de meer beheersbare bazen, wat opnieuw de veranderde moeilijkheidscurve laat zien van wat je zou verwachten als ze iets horen dat met Souls te maken heeft. Het veranderen van je build kan veel helpen bij gevechten, en zelfs het vinden van een wapen dat je verkiest, kan een grote verschilmaker zijn. Er zijn veel wapens beschikbaar in Lies of P, die elk hun eigen aanpassingsopties hebben tussen hun mes en handvat. Neem een enorme bijl mee in de strijd, of hanteer een kleine dolk. Elke optie heeft zijn voor- en nadelen, en het zal interessant zijn om te zien hoe mensen het spel zoveel gemakkelijker of moeilijker kunnen maken, afhankelijk van de builds die ze kiezen.

Lies of P is het type game dat me bijna doet wensen dat Soulslike geen tag was die we tegenwoordig op games slaan. Het deelt veel gameplay-inspiratie uit de Souls-serie, maar het brengt ook veel op zichzelf op tafel, zowel het vernieuwen van de formule als het leveren van iets dat hopelijk op zichzelf zal staan wanneer het later deze maand uitkomt.