Little Nightmares 3 Preview: Supermassive neemt het over van Tarsier in een authentiek aanvoelende threequel

Laten we geen tijd verspillen om hier ter zake te komen. Nu Tarsier Studios de teugels overgeeft aan de Little Nightmares -franchise en Bandai Namco de taken overdraagt om het door te sturen naar Supermassive Games, maak je je misschien een beetje zorgen over wat dit betekent voor de aankomende derde game in de serie. Worden er creatieve vrijheden genomen, gaat de gameplay anders spelen, wordt de sfeer en opzet aangepast omdat er een andere creatieve hivemind achter het project zit? Ik heb de kans gehad om een kort deel van Little Nightmares 3 te spelen tijdens mijn tijd op Gamescom en ik kan je met het volste vertrouwen vertellen dat dit allemaal niet het geval is. Little Nightmares 3 is Little Nightmares zoals je het kent en ervan houdt op zijn best.

Supermassive is misschien de naam op het blik voor dit derde deel in de serie, maar als je de naam van de Britse studio afpelt, vind je Tarsier Studios in het oppervlak eronder gekrast. Little Nightmares 3 voelt als de juiste evolutie en stap voorwaarts voor de serie, met een uitgangspunt en gameplay die perfect de Little Nightmares vindingrijkheid en verontrustende factor vastlegt. Je dwaalt nog steeds door een 3D-wereld vanuit een zijperspectief, waarbij je monsters en grote schurken ontwijkt door je te verstoppen en hun gezichtsveld te vermijden en tegelijkertijd omgevingspuzzels en uitdagingen op te lossen en onderweg naar nieuwe gebieden te platformen. De geest van Little Nightmares is nergens heen gegaan in deze threequel.

Maar hoe dan ook, laten we eens kijken naar mijn ervaring met het spel. Ik had de kans om het Candy Factory -level in coöperatieve modus te spelen samen met een andere journalist. Het doel was hetzelfde als elk ander Little Nightmares level: een eindpunt bereiken zonder gevonden en woest gedood te worden door een kernschurk, die in deze situatie uiteindelijk een verwrongen vrouw werd die het best kon worden omschreven als de schooldirectrice van je nachtmerries. Omdat dit een coöperatieve demo was, nam ik de rol aan van Alone, een jonge jongen die een moersleutel kon gebruiken om dingen kapot te slaan en zelfs nieuwe gebieden kon openen door alle bouten op mijn pad te verwijderen. De andere hoofdrolspeler, degene die mijn coöp-tegenhanger onder controle nam, staat bekend als Low en is een jong meisje dat bijvoorbeeld een pijl en boog gebruikt om knoppen buiten bereik te activeren. Door samen te werken, overwonnen we veel obstakels, of het nu een geëlektrificeerd waterlek was, een door kevers geteisterde donkere kamer en de vreselijke verwrongen vrouw die, wanneer ze een van ons zag, in een manische toestand zou lanceren en op de gevlekte hoofdrolspeler zou stormen om ze op te pakken.

De gameplay kwam vrij eenvoudig over, maar met veel complexiteit en genuanceerde moeilijkheidsgraad in de timingvensters die verband houden met het overwinnen van elk van de respectievelijke puzzels en uitdagingen. Wanneer je de verwrongen vrouw voor het eerst ontmoet, is de onmiddellijke gedachte om naar veiligheid te rennen, maar na een of twee doden leer je haar bewegingen en vind je manieren om door de kamer te navigeren door je onder bureaus en in dozen te verstoppen om haar blik te vermijden en door de kamer te sluipen zonder enige argwaan te wekken. Nogmaals, het is allemaal erg traditioneel Little Nightmares. En dit geldt ook voor de angstfactor en zenuwslopende aard, want Little Nightmares 3 is niet eng of beangstigend, maar het is door en door verontrustend en griezelig, met een sfeer die je haren in de lucht doet staan, vooral wanneer je oog in oog komt te staan met enkele van de verschrikkingen die Supermassive heeft bekokstoofd.

De aandacht voor detail is er ook en ongewijzigd ten opzichte van wat we in eerdere afleveringen verwachtten. De wereld is liefdevol gemaakt en heeft zoveel diepte, ondanks dat hij speelt vanuit een hoek waar de helft van de wereld nooit te zien is. De achtergronden en achtergronden zijn enkele van de meer indrukwekkende en complexe delen, waarvan er vele je de vraag laten stellen wat er precies gebeurt voordat je besluit om weer aan de slag te gaan en vooruit te blijven werken in een poging om door te gaan en een ontsnapping te vinden aan de kwelling van de Spiral. En dit is allemaal gewoon een indruk die ik heb opgedaan tijdens mijn tijd dat ik door het donkere, sombere en griezelige Candy Factory -level werkte, en daarom ga ik nu het stokje doorgeven aan Óscar om zijn gedachten te delen over de helderdere (maar ongetwijfeld even verdraaide) Necropolis demo.

Dank je wel, Ben! Ik denk dat jij de gelukkige bent die alle nieuwe content uitprobeert, terwijl ik vastzat aan het eerste hoofdstuk van de game. Maar hé, dat is wat er gebeurt als jij hier niet degene bent die de leiding heeft! Maar geen harde gevoelens, ik ben gewoon blij dat ik het Necropolis -niveau heb kunnen verkennen.

Voor de context: dit was eigenlijk de eerste game die ik op Gamescom speelde. Het was in een van de Xbox Reception stands - die ik trouwens niet anders kon dan opmerken dat het volkomen pikzwart was toen ik binnenkwam. Wat is een betere manier om een dag op een gameconventie te beginnen dan door in totale duisternis in een horrorgame te springen? Alleen, niet minder! In tegenstelling tot Ben had ik geen journalist om naar de verwrongen vrouw te gooien om me genoeg tijd te geven om te ontsnappen. Terwijl ik daar vastzat, helemaal alleen in het donker, kon ik geen betere manier bedenken om de toon voor de dag te zetten dan zo bang te zijn dat ik mezelf zou schijten en de rest van de dag met een puinhoop in mijn broek zou doorbrengen.

Grappen terzijde, terwijl de Candy Factory donkere en verwrongen horrorelementen naar voren bracht, bood de Necropolis een andere, maar niet minder huiveringwekkende sfeer. Necropolis wordt afgebeeld als een verwoeste stad, gevuld met verlaten tandwielen en molens. De sfeer in dit hoofdstuk is dicht en beklemmend, geaccentueerd door het constante geluid van gejammer vermengd met de wind. Tegen een achtergrond van zandduinen en oude ruïnes, slaagde dit niveau erin een gevoel van tijdloze angst en mysterie over te brengen, trouw aan de verontrustende sfeer waar Little Nightmares bekend om staat. In deze demo begin je door verdwaasd wakker te worden, en na een paar meter lopen merk je dat je omringd bent door niets anders dan zand en stilte, behalve de verre echo's van de wind en de griezelige soundtrack.

Om de puzzels op te lossen, moet je schakelen tussen Low en Alone, elk met unieke vaardigheden. De sleutel van Alone wordt gebruikt voor mechanismen en het breken van muren, terwijl de boog van Low het bereiken van verhoogde plekken vergemakkelijkt, kraaien wegjaagt en kevers doodt. Deze mechanica benadrukt de traditionele aanpak van het oplossen van puzzels in de serie, maar integreert nieuwe elementen om de complexiteit te vergroten. In de demo van mijn hoofdstuk kreeg ik bijvoorbeeld een glimp te zien van toekomstige toevoegingen aan het spel, zoals paraplu's met kraaienveren, die ik erg cool vond.

Een van de opvallende momenten in de demo was de ontmoeting met Monster Baby, de belangrijkste antagonist in dit hoofdstuk. Zoals ik al eerder zei, had ik, in tegenstelling tot Ben, geen journalist aan mijn zijde om naar de gigantische duivelsbaby te gooien als het zijwaarts ging. Dus naarmate de demo zich voortsleepte en die verdomde baby steeds vaker opdook, nam de kans dat ik in mijn broek poepte steeds groter op. Iets wat ik echt leuk vond, was dat dit verontrustende wezen niet alleen diende als een angstaanjagende vijand, maar ook fungeerde als een katalysator voor de ontwikkeling van het plot. In de laatste scène van de demo (die me waarschijnlijk het meest bang maakte), zien we Monster Baby in actie: het vernietigt een muur en lijkt de personages in de val te lokken, waardoor ze naar een nieuwe locatie worden geleid. Dit is een overtuigend voorbeeld van hoe de game vijandelijk ontwerp en jumpscares effectief combineert met verhalende elementen.

Overal waar je keek, vond je kraaien, hun kooien vol veren en botten. Kraaien, van oudsher symbolen van de dood en voortekenen in verschillende culturen, droegen bij aan de grimmige sfeer - elk detail in het spel, hoe onbeduidend ook, heeft een verborgen betekenis. En net als bij de demo van Ben, zaten er genoeg kevers in het hoofdstuk dat ik speelde. Veel van hen. Kevers en hun eieren zijn bijvoorbeeld terugkerende elementen, in navolging van het ongemak dat werd ervaren in het eerste Little Nightmares -spel met bloedzuigers. Deze keuze van terugkerende bedreigingen versterkt de thematische consistentie van de serie en het gevoel van sluipende horror. Dus ik kan niet anders dan het hier met Ben eens zijn, wanneer hij zegt dat de geest van Little Nightmares nergens heen is gegaan in deze threequel.

En daarmee (we willen niet verklappen waar alle angsten vandaan komen, zodat je net als wij in je broek kunt poepen), sluit ik af met dit: als je een fan bent die op zoek is naar meer van de griezelige spanning waar je van bent gaan houden uit de eerste twee games, dan levert deze op alle fronten. Tijdens Gamescom 2024 mochten we ook Reanimal spelen (van de makers van Little Nightmares 1 en 2), waar we een bewuste poging zagen om de Little Nightmares -ervaring naar een hoger niveau te tillen met nieuwe functies (zoals een veel vrijere camerabeweging). Het is moeilijk voor mij om diezelfde drang naar innovatie te zien met Little Nightmares 3. Misschien schrijven we een artikel waarin we de twee spellen vergelijken. Voor nu heb ik alleen nog te zeggen dat als je een fan bent van de eerste twee games die hunkert naar die Little Nightmares -sfeer, deze game een schot in de roos is. Dat doet het zeker. En daarmee, Ben, geef ik het stokje weer aan jou door.

Het is dus duidelijk dat Supermassive de opdracht tot een punt heeft genageld met Little Nightmares 3. De vraag is nu wanneer we het volledige spel kunnen ervaren, om ons door de vele extra griezelige levels te worstelen, rennend voor ons leven voor een hele reeks andere angstaanjagende antagonisten in een poging om te ontsnappen aan dit helse voorgeborchte. Vanaf nu staat Little Nightmares 3 gepland voor een release in 2025, dus houd ons ongetwijfeld in de gaten voor meer informatie en indrukken over deze geweldige threequel in de komende maanden.