Lonely Mountains: Snow Riders

Ik weet niet precies hoeveel uur ik heb doorgebracht met het vreselijk verslavende Lonely Mountains: Downhill. Het soms verraderlijk uitdagende, maar net zo vaak meditatief gezellige fietsavontuur dat je door alles voerde, van rustige natuurplekjes tot steile hellingen rond een actieve vulkaan. Het was een waar genoegen om tijden te klokken en precies te zien hoe snel je door de verschillende parcoursen kon komen, maar het spel werkte net zo goed als pure ontspanning na een dag hard werken. Je raakte als het ware in een staat van zen terwijl je met je fiets tussen boomstammen en rotsen reed, op het geluid van kabbelend water, tjilpende vogels en een fris briesje door de bomen.

Dat gezegd hebbende, is het misschien niet verwonderlijk dat het vervolg van de game Lonely Mountains: Snow Riders iets is waar ik al heel lang naar uitkijk. Een verdere ontwikkeling van hetzelfde concept, het neemt ons mee naar besneeuwde bergtoppen, ijzige paden en dramatische berglandschappen. Natuurlijk is de fiets thuis in de garage gelaten en staat er in plaats daarvan alpineskiën op het menu, een besneeuwd avontuur met hetzelfde eenvoudige doel als zijn voorganger: heelhuids van de top van een berg naar beneden komen.

Het is allemaal even simpel als briljant en, net als Downhill, is de ervaring ongelooflijk bevredigend, niet in de laatste plaats dankzij de eenvoudige en intuïtieve bediening en de uitgebalanceerde maar uitdagende moeilijkheidsgraad die voortdurend nieuwe pogingen aanmoedigt. Dit alles in een poging om eerdere prestaties te overtreffen. Net als voorheen moet je onderweg door elk controlepunt gaan, en als je er iets mist, betekent dit automatisch falen. Het plezier zit hem in het vinden van de kortste en snelste route tussen deze punten, en de bergen verbergen veel geheimen. Sommige daarvan zijn alleen te bereiken met de juiste apparatuur.

Het skiën zelf is, zoals eerder vermeld, zeer licht verteerbaar en "straight to the point". Je hebt een paar verschillende instelmogelijkheden, allemaal om de bedieningselementen aan te passen aan wat je denkt dat het beste voelt en dan is het op weg naar de. Net als in het echte leven buig je je knieën om de snelheid te verhogen en kun je naast springen ook wat trucjes in de lucht doen. Iets dat nodig is om over sommige passages heen te komen. Daarnaast is het ook mogelijk om wat iets geavanceerdere manoeuvres uit te voeren om de krappere bochten gemakkelijker te maken en toch merk je ook snel dat de lichaamshouding van de kleine skiër vaak een directe bepalende factor is of je tocht naar beneden een succes wordt of niet. Een kleine misstap kan het einde betekenen van je verder perfecte rit en Lonely Mountains: Snow Riders is de definitie van gemakkelijk te leren, maar moeilijk te beheersen.

De vele verschillende passages naar beneden maken elke rit tot een puur genot, en het ontdekken van alle sluiproutes is een groot deel van het plezier, met veel ronduit verstikkende sprongen en marges die zo krap zijn dat je je adem inhoudt. Maar het draagt bij aan de ervaring, het spel is een beetje een wolf in schaapskleren waar zowel vaardigheid als durf in het spel komen. Maar hoe uitdagend of onmogelijk het soms ook kan voelen, vooral als je op zoek bent naar de beste maaltijden, het spel is nooit oneerlijk of frustrerend. De balans is perfect en de bedieningselementen zijn net zo vergevingsgezind als nodig is.

De mogelijkheid om altijd terug te keren naar het laatste checkpoint betekent ook dat je nooit momentum verliest en de kans krijgt om echt te experimenteren en de grenzen van wat mogelijk is te verleggen. Dus als je een perfecte rit op volle snelheid maakt, met de sneeuw en de wind om je heen, is het gevoel magisch, zelfs euforisch.

Op het moment van schrijven zijn er drie bergen om aan te pakken met verschillende moeilijkheidsgraden, gevuld met verschillende uitdagingen en inhoud om jezelf in onder te dompelen. Iets dat in de loop van de tijd op dezelfde manier zal worden uitgebreid als Downhill, dat in de loop van de tijd verschillende uitbreidingen en updates heeft gekregen. Gevuld met prachtige uitdagingen om aan te gaan, voor het geval je moe wordt van wat er in de originele versie van het spel werd aangeboden. Mocht je het ook beu zijn om in je eentje in de sneeuw te spelen, dan is het mogelijk om vrienden (en vijanden) uit te nodigen voor wat actievolle multiplayer. Waar je niet alleen kunt strijden om de best mogelijke tijd neer te zetten, maar elkaar ook kunt uitdagen in regelmatige races op de, iets waar de adrenaline echt van gaat kloppen.

Lonely Mountains: Snow Riders is echt een juweeltje, en het slaagt erin om een toch al fantastisch concept te nemen en het nog beter te maken. De winterse omgevingen zijn even mooi als uitdagend, en de nieuwe gameplay-mechanica zorgen ervoor dat de ervaring fris en nieuw aanvoelt. Het spel vereist misschien zowel vaardigheid als geduld, tenminste als je echt wilt proberen alles vrij te spelen, maar het beloont je daarna ook met zowel slopende bevredigende gameplay als ronduit adembenemend mooie vergezichten. Kortom, voor fans van de eerste game is Snow Riders een absolute koop, een absolute must. Maar het is ook een uitstekende toegangspoort voor avontuurlijke nieuwkomers die hun moed willen testen in het koude, prachtige landschap. Met zijn unieke combinatie van ontspannende esthetiek en spannende uitdaging is Lonely Mountains: Snow Riders iets dat niemand mag missen.