Lost Soul Aside

Sommige recensies zijn moeilijker te schrijven dan andere, om redenen die vrij triviaal zijn. Na iets meer dan zeventien uur Lost Soul Aside te hebben gespeeld, moest ik stoppen. Ik ontdekte dat ik een bug was tegengekomen die betekende dat een aanzienlijk deel van de spelmechanica gewoon niet werd ontgrendeld. Dus besloot ik het avontuur van UltiZero Games op pauze te zetten. Voor nu. Ik zal terugkeren en de reis afmaken, maar niet voordat het is opgelost, en ik zal terugkomen op precies waarom.

Het duurt niet veel minuten voordat Lost Soul Aside duidelijk wordt waar de ontwikkelaars echt door geïnspireerd waren. Wat begon als een eenmansproject trok interesse van Sony, kreeg ondersteuning op het gebied van budget en ontwikkeling en kon vervolgens uitgroeien tot een groter project. Het is nog steeds een spel waarvan de ambities vaak veel verder gaan dan de daadwerkelijke uitvoering, maar het is op sommige plaatsen ook heel duidelijk dat de grote ambities op een indrukwekkende manier werken.

Onze hoofdpersoon genaamd Kazer is een anonieme, ietwat teruggetrokken held die op avontuur gaat om de ziel van zijn zus te redden. Hij wordt na de proloog vergezeld door een wezen; een draak met de naam Arena. Samen beginnen ze aan een reis die helaas een nogal plat en niet-boeiend verhaal biedt, maar het is niet de focus; Als Lost Soul Aside het gevoel van een Final Fantasy spel benadert, werkt het meer als een Devil May Cry in termen van speelbaarheid. Het is "Hack and slash" waarbij je sterkere aanvallen opbouwt door in een continu tempo op vijanden te beuken, en het biedt prachtige bazen met veel gezondheid en een avontuur van volledig lineaire progressie.

Voor elk goed element van Lost Soul Aside is er ook slecht, een mengeling van goed en kwaad. Er zijn plekken die schitteren met mooie kleuren en prachtige uitzichten, maar ook omgevingen die aanvoelen als pure vulstof. Als het echt goed is, is het vaak bijna fantastisch, maar het wordt maar al te vaak naar beneden gesleept. Na de niet-boeiende introductie die nog steeds de moeite waard is om door te nemen, begint de reis serieus, en hier verschuiven zowel de omgevingen als de algehele beelden naar iets aanzienlijk mooiers. Elke nieuwe fase van Kazer's reis biedt me prachtige uitzichten en interessante omgevingen, maar elk hoofdstuk eindigt ook met een saaie mars door een dimensionale wereld die veel te lang en veel te saai is. De gevechten en bewegingen werken naar tevredenheid, waarbij na verloop van tijd verschillende wapens worden ontgrendeld om verschillende speelstijlen te bieden. Het is echter nooit zo snel als in de betere alternatieven van het genre, ook al is het vermakelijk en biedt het enige uitdaging.

Nu is het echter tijd om terug te keren naar wat ik in de inleiding schreef over waarom ik het avontuur op pauze moest zetten. Er is een klassieke vaardigheidsboom voor zowel Kazer als voor elk wapen. Ik begon na een paar uur te vermoeden dat er iets mis was omdat deze niet waren ontgrendeld, maar dacht dat het waarschijnlijk op een centraal punt in het spel gebeurde. Het bleek echter dat het gewoon werd afgeluisterd. Een beetje onderzoek later bleek dat de PlayStation 5-versie gewoon een bug heeft waardoor dit nooit beschikbaar is voor een vrij groot deel van de spelers...

Ik kan me eigenlijk niet herinneren wanneer ik voor het laatst dit soort bugs heb gehad, als ik dat ooit heb gedaan. Het probleem was simpelweg dat het spel kon worden voortgezet, wat ik deed, en soms dacht ik dat de uitdaging een beetje steil en vreemd was dat ik veel ervaringspunten kreeg waar ik niets mee kon doen. Op een gegeven moment dacht ik ook dat het misschien een functie was die nog niet in het spel zat, maar in een update zou worden toegevoegd...

Dit heeft voor mij een dilemma gecreëerd over wat ik van het spel vind, omdat ik er nog steeds plezier aan heb beleefd. Het is vaak visueel mooi, heeft een mooie soundtrack en veel van waar het inspiratie uit haalt, wordt heel goed beheerd. Er zijn bijvoorbeeld veel gebieden die visueel ongelooflijk mooi zijn en een puur genot zijn om te bezoeken. Helaas heeft de game technisch veel last van microlag. Het is een vreemde vorm ervan, omdat het voelt alsof het soms laadt in plaats van constant lage framesnelheden te hebben. Als je bijvoorbeeld tegen vijanden of bazen vecht, vloeit het goed, maar als je in beweging bent, wat je vaak bent, blijft het beeld een beetje achter als je vooruit gaat.

Zoals gezegd heeft Kazer een aantal verschillende wapens en vaardigheden. Nadat hij het wezen heeft ontmoet dat vervolgens zijn metgezel wordt, ontgrendelt het krachtige vaardigheden, plus verschillende meters om te vullen door simpelweg klappen uit te delen. De gevechten maken deels gebruik van een systeem met een klassieke "break", zodat de vijanden meer schade oplopen als het je lukt. Als je genoeg energie hebt verzameld om een speciale vaardigheid te activeren, richt je ook aanzienlijk meer schade aan. Er zijn verschillende wapencombinaties, maar aangezien de bug zich voordeed op het moment dat het gebeurde, kon ik hier niet diepgaand op ingaan en moest ik zo goed mogelijk vechten met de basisaanvallen. Sommige bazen zijn erg moeilijk - vooral als ik geen toegang had tot ontgrendelde vaardigheden - maar het voelde vaak lonend als je ze eenmaal had gedood.

Hoewel zowel het verhaal als de personages vrij oninteressant zijn, is er hier als geheel toch iets om door gefascineerd te zijn in termen van hoe de inspiratie uit andere titels wordt gecombineerd. Het is vaak heel duidelijk waar grote delen van het avontuur hun inspiratie vandaan hebben gehaald, en als je van deze delen houdt, staat je ook een hele goede tijd te wachten. Daarom voelt het zo triest dat de technische aspecten zo ongelijk zijn, en vooral voelt het ongelooflijk teleurstellend dat ik moet wachten om het avontuur voort te zetten tot er een update is uitgebracht.

Net zoals het spel zelf half af is, lijkt deze tekst daar ook een beetje op. Er is ook inhoud die ik niet eens heb kunnen ervaren, en hoewel het een spel is dat door één persoon is gestart, is het nog steeds zo lang in ontwikkeling dat zo'n grote spelbrekende bug niet zou moeten kunnen gebeuren. Het positieve van dit alles is dat er nog steeds iets is dat de moeite waard is om te ervaren, en ik zal het avontuur helemaal tot het einde voortzetten als het eenmaal is opgelost.