Mass Effect: Het bordspel - Priority Hagalaz

Ik ben een grote fan van de eerste twee Mass Effect spellen. Ik herinner me dat ik aan de tv gekluisterd zat te kijken hoe Shepard en zijn vrienden op en neer gingen in 's werelds langzaamste liften. Dus het voelde een beetje als een trip down memory lane om Shepard, Wrex, Garrus, Liara en Tali weer te zien, maar om eerlijk te zijn, en je zou in een recensie moeten staan, ging ik dit avontuur in met lage verwachtingen.

Mass Effect gaat voor mij over relaties, drama, epische gevechten en keuzes met grote gevolgen. Hoe vertaal je dat naar een bordspel dat de naam "Mass Effect" eer aan doet? Modiphius is een andere weg ingeslagen en biedt in plaats daarvan kleine momenten van space opera waarbij de focus min of meer uitsluitend op actie ligt. Er zijn zeker verhalende elementen die de ervaring opfleuren - ik bedoel, er is een heel boekje genaamd de Narrative Book. Het is op geen enkele manier slecht geschreven of te dun, maar het is lang niet genoeg om van Mass Effect: The Board Game - Priority Hagalaz een Gloomhaven -achtig epos te maken dat jou en je vrienden een jaar lang bezig zal houden. Nee, hier is het knal, boem, snelle actie en zeer vermakelijke actie die echt voelt en ademt Mass Effect en net dat beetje extra pit krijgt door overlevering en verhalen.

De verwachtingen kunnen niet zo hoog zijn dat je denkt dat het de hele ziel van Mass Effect zal bevatten, als het een relatief goedkoop spel is. Het is wat het is, en als je daar van houdt, zul je een heel aangenaam spel vinden. Net als Gloomhaven: Jaws of the Lion en Sleeping Gods zul je geen goed spelbord in de doos vinden. Het bord is een boek waar je de pagina's omslaat als je verder bent in de campagne. Het is extreem flexibel en vereist minimale ruimte en versnelt ook de daadwerkelijke start van het spel. Zes miniaturen met de bovengenoemde karakters, waarvan er twee Commander Shepard zijn - zowel de mannelijke als de vrouwelijke versie. De vijanden komen in de vorm van kleine kartonnen fiches en er zijn er genoeg. Het boksen en de organisatie is ook niet iets dat ik als een pluspunt zou noemen, omdat er een paar te veel kleine zakjes met ritssluiting zijn en het moeilijk is om de inhoud bij te houden. Maar het werkt en het is geen ramp en weerhoudt me er niet van om plezier te hebben.

De campagne werkt door een verhaal te bieden waarin je, of je de goede of de slechte weg gaat, uiteindelijk op verschillende plaatsen terechtkomt en verschillende omstandigheden op de volgende kaart hebt. Er zijn niet meer dan vier of vijf missies voordat je het avontuur hebt voltooid, maar omdat je eigenlijk verschillende paden kunt bewandelen - paragon of renegade, net als in de videogame - kan een replay een heel andere ervaring bieden. De personages zijn ook duidelijk niche, met Wrex die naar binnen wil gaan en slaan en mêlee, Garrus die van een afstand wil schieten en Tali die deuren en robots hackt. Dat gezegd hebbende, heeft Modiphius de essentie van het actiedeel van het origineel gevonden en vertaald in een zeer toegankelijke en plezierige reis.

Is het toegankelijk? Ja, dit is geen geavanceerd verhaal en dat hoeft ook niet zo te zijn om een goed bordspel te zijn met relatieve diepgang. Het spel wordt op precies dezelfde manier gespeeld, of je nu alleen speelt of met vier spelers. Je hebt altijd vier van de personages op tafel en de eerste speler gooit twaalf dobbelstenen, kiest er drie en maakt er verschillende keuzes mee, en dan gaan de resterende dobbelstenen naar de volgende speler en dan naar de volgende totdat ze klaar zijn en iedereen zijn ronde heeft gespeeld. Tijdens elke ronde trek je een vijandelijke kaart die aangeeft wat de vijand aan het doen is en thematisch kan het een beetje raar aanvoelen als er plotseling een vijand achter je rug verschijnt. Maar als je een vijand doodt, krijg je XP en mag je een klein vakje op de personagekaart aanvinken en uiteindelijk een level omhoog gaan en nieuwe vaardigheden ontgrendelen. Plunder, ren, schiet, doe iets wat de missie vereist, en doe dan hetzelfde opnieuw (soort van) op de volgende kaart. Ja, het is een beetje repetitief, maar zoals ik al eerder zei, werkt het verhalende deel zo goed en passen de mechanica geweldig voor een Mass Effect -spel, en al met al zou ik het niet erg vinden om het nog een keer te doen.

Dat gezegd hebbende, is het regelboek in het begin een beetje verwarrend. Het lijkt niet op een logische manier in elkaar te zitten en kan wel wat werk gebruiken. Hopelijk is dit iets waar Modiphius aan kan werken voor de volgende print. Maar als je eenmaal het hele ding begrijpt, is het helemaal niet erg ingewikkeld, maar met een goed regelboek kun je dat vermijden en de spelers sneller en soepeler aan de slag laten gaan.

Als je de oorlog hebt beëindigd en de laatste missie hebt voltooid, kun je gewoon opnieuw beginnen. Briljant genoeg hoef je alleen maar wat stippen en lijnen te wissen die je hebt gemaakt met de mooie whiteboardpen. Als er één ding Mass Effect: The Board Game - Priority Hagalaz is, is het dat het soepel en gemakkelijk op te pikken is. Met zo'n naam is het misschien moeilijk te geloven, maar het is een feit. Als je met de juiste verwachtingen aan dit spel begint of in ieder geval klaar bent om iets anders te ervaren dan het geheel van Mass Effect in een klein doosje, zul je er zeker plezier aan beleven. Het is op geen enkele manier perfect, maar het is zeker de moeite waard om een relatief klein bedrag aan uit te geven.