Als ik nadenk over wat ik het leukst vind in JRPG's in het algemeen, reist mijn geest meestal met kleine flitsen van statische beelden, waarbij ik me vaak ook een themalied herinner dat ermee gepaard gaat, en kijk naar de details van de pixelart of het ontwerp van personages en monsters. Met Shin Megami Tensei V en de Persona serie is het voor mij een beetje hetzelfde. Ik visualiseer de herkenbare ontwerpen van Shigenori Soejima en de stedelijke thema's van Shogi Meguro klinken weer. In wezen gaat het erom dat gameplay, kunst, verhaal en geluid samenkomen om een sterke identiteit te creëren in een genre dat even lang leeft als verzadigd is met projecten. Atlus klimt al jaren naar de top van JRPG's, succes na succes, en nu, op hun 35e verjaardag, leveren ze hun meest afgeronde, gedurfde en andere project af. Hun Project ReFantasy, al bekend als Metaphor: ReFantazio.
"Geloof je in de kracht van de verbeelding?" vraagt een stem in de verte je in de eerste momenten van het spel. En wat je ook antwoordt, vanaf het eerste moment zet het verhaal al de toon die het je gaat laten zien. Metaphor: ReFantazio speelt zich af in een fantasiewereld, waar magie (letterlijk) in de lucht hangt en monsters het dagelijks brood zijn, maar het is ook een duistere wereld, gedomineerd door enkele van de ergste vormen van menselijkheid: racisme, xenofobie, religieus radicalisme, tirannie... Ondanks het feit dat mensen zoals wij er niet in wonen. Het ontwerp van de wereld, dat helemaal opnieuw is gemaakt en niet, zoals in eerdere werken, is gebaseerd op een Tokio dat is aangetast door het bovennatuurlijke, zit boordevol uniek leven en persoonlijkheid. De wezens die je tegenkomt, afgezien van de door mensachtigen ontworpen NPC's (geen mensen, want daar kom ik later op terug) zijn anders dan de eerdere wezenontwerpen van de studio.
Dit overstijgt ook het wereldontwerp, de steden en gebouwen. Het is niet voor niets dat een van de belangrijkste attracties voor deze titel niet alleen het werk is geweest van de grote ontwikkelingshoofden van hun eigen succesvolle franchises, geleid door Katsura Hashino, maar ook de samenwerking van kunstenaars zoals Ikuto Yamashita, die werkte aan het ontwerpen van de EVA's in Neon Genesis Evangelion, of Koda Kazuma, die verantwoordelijk was voor het decorontwerp van NieR: Automata. Het creatieve team heeft zelfs hun eigen alfabet gemaakt om hun wereld een unieker gevoel te geven.
En waar passen wij in? Welnu, ons personage, de held (die voor het eerst in de studio stemacteurs heeft), is een lid van het meest schaarse, onbekende en verachte ras, de Elda die in de Kingdom of Euchronia wonen, een multicultureel rijk waar negen verschillende soorten mensachtigen die bekend staan als stammen samenleven in een ongemakkelijke wapenstilstand. Ons personage begint op een missie om een remedie te vinden voor de vloek van zijn beste jeugdvriend, de kroonprins, verborgen door een groep loyalisten in het licht van een diep web van politieke intriges dat tot doel heeft een einde te maken aan de monarchie en zijn Royal Magic (de machtigste) terug te winnen om een nieuwe wereld te creëren. Als het avontuur begint, wordt de koning in zijn bed vermoord, maar hij heeft een noodplan achtergelaten. De volgende heerser van het koninkrijk kan alleen worden gekozen door toejuiching van het volk, en iedereen kan deelnemen aan deze Tournament for the Throne. De held is vastbesloten om namens de prins deel te nemen aan het toernooi, en hij zal een groep volgelingen hebben, zowel actief als secundair, om hem te helpen bij het avontuur.
Ik zal niet veel meer zeggen over het verhaal, maar ik zal benadrukken dat het een epos is dat beetje bij beetje ontrafelt, met belangrijke wendingen en verrassingen, terwijl het religieuze en raciale conflicten en klassenstrijd verweeft, en terwijl het tegelijkertijd een fantasie-epos is dat, hoewel het zo ambitieus is en zoveel gevoelige kwesties aansnijdt, werken. Het werkt en het grijpt ook aan.
Men moet ook niet al te gealarmeerd zijn door zoveel nieuwe functies, want in de praktijk speelt Metaphor als een Persona 5. Met zijn kenmerkende menu-ontwerp tijdens de strijd, hebben we de opties van fysieke aanval, bewaker, itemgebruik of speciale vaardigheid, met een bekend "elementaire sterke en zwakke punten"-systeem. Bepaalde vijanden zullen resistent zijn tegen bepaalde elementen of wapenaanvallen, en zwak tegen andere. De personagepool moet dus in evenwicht zijn om te proberen zoveel mogelijk vechtstijlen en magie te omvatten, en dit wordt bereikt door Archetypes.
Deze Archetypes zijn een soort magische kracht die onbekend is in deze wereld, waar magie wordt gekanaliseerd door middel van apparaten die ontstekers worden genoemd. Deze nieuwe magie wordt geboren van binnenuit mensen, zodra ze hun latente angsten onder ogen zien, waardoor een Awakening wordt geactiveerd. En ze kunnen vele vormen aannemen (tot 40 soorten) en elk van hen zou een klasse zijn voor de personages. Alle archetypen kunnen door elk personage worden bestuurd, met behulp van een "secundaire economie" in het spel genaamd Magla (in feite magie die kan worden opgeslagen en gekwantificeerd). Er zullen voorwaarden zijn om ze te vinden, hetzij door verder te komen in het verhaal, hetzij door te voldoen aan bepaalde niveau- of beheersingsvereisten van andere Archetypes, aangezien sommige van hen verbeterde of uitgebreide versies van de originelen zijn. Sociale voertuigen zijn aanwezig, en via hen zullen we ook synergieën in het team smeden, zoals personages die ons beschermen of helpen zonder beurten uit te geven, of aanvallen combineren om verwoestende Synthesis -vaardigheden te creëren, ook nodig om de zwaarste monsters van deze wereld, de Humans. Deze vijanden, geïnspireerd door de surrealistische ontwerpen van Bosch, zijn slechts een van de mysteries die we in het spel zullen ontdekken. Om een goed begrip te krijgen van hoe deze Synthesis -aanvallen werken, herinner ik me hier nog een geweldige JRPG uit 2024, Like a Dragon: Infinite Wealth, om een nauwkeurige referentie te illustreren.
Geen twee playthroughs van Metaphor: ReFantazio zullen hetzelfde zijn tussen spelers. Hoewel het begin min of meer hetzelfde kan zijn, zal de kaart zeer binnenkort opengaan en wordt zowel de keuze van groepsleden en hun Archetypes als de beslissing om de ene of de andere missie te kiezen (omdat er een continue tijdcyclus is, variaties tussen dag en nacht, en zelfs weersomstandigheden die de verkenning kunnen beïnvloeden en vijanden sterker kunnen maken) van cruciaal belang. Ik weet niet helemaal zeker wat ik nu ga zeggen, maar ik heb het gevoel dat het niet mogelijk is om alle inhoud in één keer te zien, en in feite zullen er verschillende eindes zijn.
Voordat ik eindig, een zeer geruststellende waarschuwing voor degenen die nog nooit een Atlus-titel hebben gespeeld en hiermee aan de slag willen. Metaphor: ReFantazio is het meest toegankelijke spel van Studio Zero tot nu toe. Er is geen eerdere achtergrond of ervaring met een serie, en de moeilijkheidsgraden zijn in hoge mate aanpasbaar, zodat iedereen het verhaal kan ervaren.
Metaphor: ReFantazio is een viering van een vorm van verhalen vertellen die in 25 jaar is geperfectioneerd, en hier explodeert het om ons een titel te geven die echt uniek en speciaal aanvoelt. Je kunt een diepgaande karakterontwikkeling, een veranderende wereld en een gevoel voor humor verwachten dat voor een andere studio moeilijk te repliceren is in een project van deze schaal. Zoals ik een paar maanden geleden in mijn preview al zag, is het soundtrackwerk van Shoji Meguro, bij gebrek aan een beter woord, uitstekend. Door koren te combineren, religieuze verzen te reciteren, alles te verpakken met een transcendent epos, wordt zijn muziek een rode draad tussen de fasen van de stadsverkenning, de dialoog, de kerkers en de strijd.
Nadat ik de game heb getest op zowel de pc (via Xbox) als de Xbox Series X (mijn hoofdgame) versies en ook op PlayStation 4 en PlayStation 5, moet ik zeggen dat ik geen problemen of bugs van belang ben tegengekomen, opnieuw vragend hoe een game van deze omvang kan worden gecondenseerd tot minder dan 40 GB, in het geval van de PS5-versie.
Metaphor: ReFantazio is erin geslaagd om te voldoen aan en zich te verdedigen tegen de hoge verwachtingen die de afgelopen maanden onder gamers zijn gegroeid. Met een rijk en uitgebreid verhaal en wereld, gedenkwaardige personages, een tijdloze soundtrack en game-ontwerp dat wordt geprezen door enkele van de beste ontwikkelaars in het genre van vandaag, kan ik alleen maar aanraden om in deze fantasie te springen.