Miasma Chronicles

The Bearded Ladies is zich langzaam aan het versterken als een van de meest overtuigende tactische RPG-ontwikkelaars. De Zweedse studio serveerde eerder Mutant Year Zero: Road to Eden en heeft nu zijn vervolgtitel, Miasma Chronicles, uitgebracht.

Deze game speelt zich af in een verwoeste post-apocalyptische wereld en combineert een donker en boeiend verhaal met dat van strakke en uitdagende strategische gameplay. Het idee achter het verhaal ziet hoofdpersoon Elvis reizen door een wereld die is verwoest door een destructieve kracht die bekend staat als de Miasma, allemaal in de poging om eerst zijn moeder te vinden en vervolgens antwoorden te vinden over waarom de Miasma geagiteerd en agressief wordt, terwijl hij de bedreigingen die deel uitmaken van deze gruwelijke toekomst vermijdt en overwint.

Het verhaal is een van de sterke punten van Miasma Chronicles, omdat het de speler aantrekt met meeslepende dialogen en onverwachte wendingen, allemaal bovenop het feit dat je niet bang bent om echt gruwelijke en donkere momenten te serveren die je geschokt en verrast zullen achterlaten. De personages zijn ook goed gedefinieerd en voelen interessant om te volgen, ook al zijn sommige bijna karikaturen van de Amerikaanse cultuur met de manier waarop ze spreken in gesprekken en bij het schreeuwen van vullijnen in het heetst van de strijd.

De verhaallijn wordt ook versterkt door de absoluut fantastische omgevingen en levels die je in realtime kunt verkennen. Of het nu gaat om steden vol met burgers, moerassen beladen met gemuteerde kikkermonsters, sci-fi-faciliteiten en meer, ongeacht waar je je in de verhaallijn bevindt, je zult je buiten de gebaande paden willen wagen om lore-items op te pikken die context toevoegen aan de wereld, zijmissies accepteren voor buit en ervaring, en ook gewoon over het algemeen omgevingspuzzels oplossen in de hoop wat verborgen goodies te vinden. Deze kunnen worden gekoppeld aan het eenvoudig lezen van een lore-item om een veilige code te leren, of kunnen vereisen dat u de omgeving in de gaten houdt voor aanwijzingen over hoe u toegang krijgt tot een verborgen gebied. De hoofdmissielijn en de gevechten zijn misschien het vlees op de botten van deze game, maar er is genoeg om uit te kiezen.

Over gevechten gesproken, Miasma Chronicles gebruikt een tactisch strategiesysteem met een aantal geweldige elementen en functies, maar ook enkele van de vreemde frustraties die nog steeds rond de X-COM-franchise wervelen. Wanneer je een gevecht aangaat, moet je je cast van personages opdracht geven om hun twee actiepunten naar eigen inzicht te gebruiken. Dit kan bewegen zijn en dan een schot nemen op een vijand, of kan herladen zijn en dan een granaat gooien, wat past bij de situatie waarin je je bevindt. Het is over het algemeen een zeer intuïtieve gevechtssuite die niet wordt overweldigd door complexiteiten, zelfs als de hoogte verandert, krachtige Miasma vaardigheden (die verwoestend kunnen zijn, maar niet spelbrekend zijn), verbruiksartikelen, elementaire schadetypen en weerstanden, en verschillende wapentypen gooien tonnen unieke opties in.

Maar dit gezegd hebbende, heb ik nog steeds een hekel aan het percentagesysteem dat het spel gebruikt, waarbij visie bepaalt hoe succesvol een schot zal zijn. Ondanks dat vijandelijke eenheden duidelijk zichtbaar zijn, krijg je vaak een kans van 50% op een hit, of evenzo, wanneer je denkt dat je personages veilig en beveiligd zijn, zal een vijand een manier vinden om een schot binnen te sluipen. Het kan frustrerend zijn om mee om te gaan. De combat is echter wat je ervan maakt in Miasma Chronicles, alsof tactische strategiegameplay niet echt jouw jam is, dan haalt de basismoeilijkheidsgraad hier de angel uit en kun je in de eerste plaats genieten van verkenning en verhaal, terwijl de meer veeleisende moeilijkheden zullen betekenen dat elke keuze die je maakt een spelender kan zijn.

Om de combat net iets unieker te maken, heeft Miasma Chronicles ook een stealth-element, waarbij je vijandelijke eenheden kunt uitkiezen voordat je wordt meegezogen in een echte volledige gevechtservaring. Door vijanden te isoleren en vervolgens uit te schakelen met gedempte wapens en vaardigheden, kun je het aantal vijanden in het spel tegelijk verminderen, wat de combat als geheel veel toegankelijker maakt. Daar komen nog de karakterontwerpen en de RPG-achtige progressie bij waarmee je Elvis en zijn bondgenoten kunt opbouwen tot unieke strijders die elk hun eigen vechtstijl hebben (de robot Diggs kan bijvoorbeeld worden ingebouwd in een tankachtige aanwezigheid, terwijl Jade draait om stealth en kritieke hits) door vaardigheidspunten uit te geven en wapen- en personageaanpassingen op hun plaats te zetten. In wezen is er veel om uit te pakken en je tanden in te zetten als je wilt genieten van meer dan alleen de unieke verhaallijn.

Ik heb een paar rare bugs en problemen opgemerkt tijdens het spelen van Miasma Chronicles, waaronder onzichtbare vijanden en framerate-dalingen, maar over het algemeen zijn de prestaties van het spel redelijk goed en tonen ze die mate van glans die sommige pc-games van de laatste tijd missen. De presentatie is ook uitzonderlijk in het omgevingsontwerp, ook al komen de karaktermodellen soms een beetje lelijk over.

Al met al is Miasma Chronicles een solide tactische RPG die gevechten van goede kwaliteit biedt, naast een verhaal dat boeiend is om te volgen, en dat alles in een wereld die je wilt verkennen. Het heeft soms zijn knikken en problemen, maar de diepte van de RPG-systemen en solide prestaties zijn genoeg om je betrokken en vermaakt te houden. The Bearded Ladies heeft een andere winnaar geserveerd in de tactische RPG-ruimte.