Mooiste graphics van de generatie: 16-bit

Graphics zijn nooit opgehouden een hot topic te zijn en in de previews voor grote releases is het vaak het populairste onderwerp van gesprek, ook al is het een factor die eigenlijk heel weinig verband houdt met hoe goed de gameplay van een game is. Echt mooie graphics zijn gewoon erg populair en natuurlijk het eerste wat ons opvalt als we van de ene consolegeneratie naar de andere gaan.

Dit maakt het moeilijk om het best uitziende spel ter wereld te kiezen, omdat je altijd rekening moet houden met wanneer ze zijn uitgebracht. Kan Battletoads voor de NES bijvoorbeeld worden vergeleken met Soul Calibur voor de Dreamcast of Gears of War voor de Xbox 360? Daarom ga ik proberen de tien beste games van elke generatie te kiezen en alleen binnen die generatie te vergelijken. De focus ligt op consoles (aangezien die de duidelijkste generatieverdelingen hebben), en na eerst de zogenaamde generatie drie te hebben gerangschikt - eerder dan dat heeft niet veel zin omdat de games zo primitief waren - is het nu tijd voor misschien wel de meest mythische generatie van allemaal...

(10) Ristar (Mega Drive / 1995)

Er zijn maar weinig generaties die zo'n ongelooflijke sprong hebben gemaakt tussen de eerste games en de laatste als het 16-bits tijdperk. Natuurlijk, er waren al vroeg geweldige games, maar het waren in veel gevallen veredelde 8-bit games, terwijl ze er tegen het einde ronduit beestachtig uitzagen. Er waren veel games die vochten om deze plek, kan ik je vertellen (waaronder Aladdin, Mega Man X, Vectorman en Streets of Rage 2), maar hoe ik het ook wendde, deze nu ietwat obscure titel zou nog steeds binnenkomen. Ristar is misschien geen gevestigde platformmascotte geworden, maar zijn avontuur was bijna onwaarschijnlijk heerlijk en een bewijs van de magie die de Mega Drive in de juiste handen kon leveren.

(09) The Legend of Zelda: een link naar het verleden (SNES / 1991)
Uitgebracht in 1991, is dit een van de eerste games voor Super Nintendo. Maar... Het maakt natuurlijk niet uit wanneer alles op zijn plek valt. Link's derde avontuur is en blijft een absoluut meesterwerk op het gebied van animatie, slim gebruik van effecten, heldere graphics en pixel art. Natuurlijk waren er later beter uitziende spellen, maar eerlijk gezegd waren er maar acht, waardoor deze op nummer negen staat.

(08) Final Fantasy VI (SNES / 1994)

Als we het hebben over de meest visueel indrukwekkende games van het 16-bits tijdperk, komt Final Fantasy VI altijd ter sprake, en het is niet moeilijk te begrijpen waarom. Square's derde poging in de serie slaagde erin de Super Nintendo tot het uiterste te drijven met gedetailleerde sprites, dynamische lichteffecten en filmisch geregisseerde sequenties die tot op de dag van vandaag standhouden. Elke omgeving, van de sombere industriestad Narshe tot de overwoekerde wereld na de ramp, leeft en de personages drukken emoties uit met kleine bewegingen en blikken, lang voordat polygonen het voor hen konden doen. Final Fantasy VI is gewoon een voorbeeld van hoe kunst en technologie elkaar kunnen ontmoeten in een perfecte en tijdloze balans.

(07) Shinobi III: Terugkeer van de Ninja Master (Mega Drive / 1993)

Dit stond ook in mijn ninjalijst, maar het zou hier natuurlijk ook moeten staan. Sega is erin geslaagd om een visueel verbluffende, stijlvolle en absoluut coole ninjawereld te creëren met veel leven en beweging. Het zijn echter de animaties die er echt uitspringen. Joe Musashi beweegt met een gratie zoals weinig andere gamehelden in het genre, in een constante stroom waardoor het avontuur zelfs vandaag de dag modern aanvoelt. Aangevuld met een kleurenpalet dat perfect de juiste balans biedt tussen Japanse mystiek en actie-esthetiek uit de jaren 90, lijdt het geen twijfel dat dit een van de mooiste pixelart in de gamegeschiedenis is.

(06) Super Mario World 2: Yoshi's Island (SNES / 1995)

Toen Nintendo aankondigde dat ze de Super FX 2-chip zouden gebruiken in Super Mario World 2: Yoshi's Island, verwachtten velen driedimensionale graphics. Maar Nintendo hield er zelfs toen al van om te verrassen en gebruikte de extra pk's om tegen de trends van die tijd in te gaan. Hoewel de concurrentie zo hard en cool mogelijk wilde zijn, kregen we hier een speelse, met de hand geschilderde look waardoor het hele spel eruitzag als een levend verhalenboek. Kleurpotloden, aquarellen en kinderlijk charmante vormen gaven Yoshi's Island een unieke stijl die geen enkele andere titel op de Super Nintendo (of Mega Drive) kon evenaren. Yoshi's Island is het bewijs dat grafische stijl net zo gedenkwaardig kan zijn als technische bekwaamheid. Een spel dat er niet alleen geweldig uitzag in 1995, maar nog steeds levendig, creatief en onweerstaanbaar charmant aanvoelt.

(05) Axelay (SNES / 1992)

Natuurlijk ga ik Axelay op deze lijst niet negeren. Konami slaagde erin om snelle shoot 'em up-actie te combineren met een grafische stijl die volledig innovatief was. Wat echt opvalt, is hoe de game zulke enorme en gevarieerde omgevingen biedt, compleet met een perspectief dat we zelden te zien kregen. Voeg daarbij de gigantische bazen en ongelooflijke effecten van het spel, en we hebben een goed voorbeeld van hoe goed het kan worden als technische genialiteit en esthetische ambitie samenkomen.

(04) Sonic & Knuckles (Mega Drive / 1994)

Het idee was dat Sonic the Hedgehog 3 één groot spel zou worden, maar dat kon op dat moment simpelweg niet worden opgelost, dus werd het opgesplitst in twee spellen. De wilde geesten bij Sega probeerden, zoals gewoonlijk, alles wat nieuw was en bedachten de mogelijkheid om het spel samen te stellen als één gigantische cartridge voor een ongeëvenaarde Sonic. Sega gebruikte alles wat ze hadden geleerd en stapelde zich nog meer op in een spel dat misschien wel het op één na meest technische indrukwekkende van dit tijdperk is in termen van volume, variatie, animatie en effecten. Technische genialiteit, door en door - en een vreselijk goed spel.

(03) Geheim van Mana (SNES / 1991)

Dit zou worden uitgebracht voor de PlayStation-add-on waar Nintendo en Sony aan werkten voor de Super Nintendo. Maar... het werd geannuleerd en het spel moest het cd-formaat verlaten en op een cassette worden geperst. Het had een semi-onmogelijk project moeten zijn, maar Square heeft het voor elkaar gekregen en bood een heel cool rollenspel met extra alles. Grafisch is het misschien vergelijkbaar met het eerder genoemde Final Fantasy VI, maar we kunnen er niet omheen dat dit op actie is gebaseerd en dus een heel ander uiterlijk heeft - en ook door drie personen kan worden gespeeld. Een regelrecht meesterwerk.

(02) Street Fighter II Turbo (SNES / 1992)

Toen Street Fighter II werd uitgebracht, verlegde Capcom de grenzen van wat we van de nieuwe generatie konden verwachten. Plots hadden we thuis arcade-machines op onze tv's staan, zo leek het. Maar het was met de Turbo-versie dat ze het echt goed deden. Grafisch was het opgeknapt, we konden vechten zoals de bazen en de snelheid werd opgevoerd, terwijl de animaties op een heel nieuw niveau waren. Het is geen toeval dat zowel ik als Petter dit spel vaak als achtergrond hebben gehad, elk schermpje is een waar kunstwerk.

(01) Donkey Kong Country 3: Dixie Kong's Double Trouble (SNES / 1996)

Natuurlijk, Donkey Kong Country zou precies op nummer één hebben gepast. Het was echter met Donkey Kong Country 3: Dixie Kong's Double Trouble dat Rare voor eens en voor altijd Super Nintendo-graphics naar een geheel nieuw niveau tilde. Het waren niet alleen de kleurrijke achtergronden en gedetailleerde sprites, maar de hele wereldopbouw was indrukwekkend. We hebben veel modewoorden in de wereld van graphics horen komen en gaan, maar Rare's Advanced Graphics System maakte zijn belofte waar met een bijna driedimensionaal gewicht, evenals animatiewerk dat je moet zien om begrepen te worden. En dan hebben we het nog niet eens over de visuele traktaties van bewegende elementen zoals watervallen, vallende boomstammen en dynamische lichteffecten die elk nummer tot leven brachten op een manier die we in dit tijdperk nog nooit hebben gezien.