Mother Machine Preview: Spelunky met een Oddworld-twist

Ondanks het feit dat het verkennen van grotten en het idee van speleologie een van de weinige dingen in het leven is die me echt doodsbang maken, is de platformgame van Mossmouth erin geslaagd om dit concept zeer plezierig en helemaal niet beangstigend te maken. In de nabije toekomst zal de ontwikkelaar van Curious Expedition Maschinen-Mensch de Spelunky -formule onder de loep nemen, behalve met de toegevoegde smaak om er een beetje een Oddworld -draai aan te geven. Het eindproduct is een veelbelovende coöperatieve roguelike genaamd Mother Machine, een spel waarin je gevaarlijke en uitgestrekte grottenstelsels moet verkennen als een chaosgremlin. Ja, nogal een uniek uitgangspunt, toch.

Mother Machine speelt volledig vanuit een zijperspectief, waardoor het een 2D-ervaring is, zij het met 3D-achtergronden en dergelijke. Het doel is om als een eenheid te werken en de speelbare chaos gremlins-vaardigheden en natuurlijke vaardigheden te gebruiken om te springen, klimmen en alle bedreigingen die hen in de weg staan te bestrijden, allemaal als onderdeel van een poging om het eindpunt van de kerkergrot te bereiken en de missie te voltooien. Het lijkt misschien gemakkelijk, en mechanisch gezien lijkt het ook zo, maar in de praktijk zijn er veel obstakels en problemen die je leven een stuk uitdagender zullen maken.

Elk niveau is zo ontworpen dat verticaliteit een enorme factor lijkt te zijn. Dit betekent dat je omhoog moet klauteren en van wijnstokken moet slingeren, op takken en ander organisch materiaal moet springen en alternatieve oplossingen moet bedenken, zoals het vasthouden aan zwevende en stijgende ballonnen om anders ontoegankelijke locaties te bereiken. Voeg daarbij het vermijden van gevaarlijke en giftige poelen, enorme druppels die een snel einde maken aan je avonturen, en vijanden die je dag snel zullen verpesten als je besluit om ze alleen te bestrijden, en je kunt zien hoe Mother Machine is een behoorlijk brutaal spel dat je het beste kunt aanpakken met het gezelschap van vrienden.

Gelukkig kun je een paar bondgenoten meenemen voor de rit met het drop-in en drop-out coöperatieve systeem. Je kunt deze groepsinspanning dan ook gebruiken om een teamaanwezigheid te ontwikkelen die samenwerkt met elkaar, bijvoorbeeld door een bondgenoot een goo-achtige vaardigheid te laten kiezen waarmee iedereen gemakkelijk op anders onbeklimbare oppervlakken kan klimmen en een tijdelijk spoor kan achterlaten dat bondgenoten ook kunnen volgen. Een andere vriend kan dan de genezende scheet kiezen om eventuele littekens van de strijd recht te zetten, terwijl een andere persoon de buikoprisping grijpt om tegemoetkomende bedreigingen terug te slaan of misschien een bondgenoot over een groot gat te katapulteren. Het teamwork lijkt echt een van de sterkste elementen van Mother Machine te zijn.

Maar ik denk niet dat het de sterkste eigenschap is. Ik denk eerder dat dit gaat naar de procedureel gegenereerde niveaus die betekenen dat geen twee niveaus hetzelfde zijn. Dus, zelfs als je denkt dat je alle geheimen in één level hebt ontdekt, de beste manier hebt bepaald om de platformuitdagingen te overwinnen, met behulp van de werpbare Light Fruits om je pad onderweg te verlichten, kan het de volgende keer dat je dit level opnieuw bezoekt, geheel nieuwe uitdagingen opleveren.

Met een procedureel ontwerp als dit denk ik echter dat het ten koste kan gaan van een zinvol verhaal, aangezien er op dit front niet veel lijkt te zijn om over te zeuren. In wezen is het idee van Mother Machine dat nadat een kunstmatige intelligentie op een geïsoleerde planeet is achtergelaten, om de alledaagsheid te doorbreken, het zijn eigen kijk op het leven creëert - de chaosgremlins - die, naarmate ze intelligenter worden, zich verder in de duisternis van de planeet wagen om zijn geheimen en de ware motivaties van de AI-moeder te ontrafelen. Er is hier zeker mysterie en potentieel, maar de vraag is of het zinvol zal worden overgebracht terwijl procedureel gegenereerde levels worden gebruikt.

Wat Mother Machine wel te bieden heeft binnen zijn levels, is een verzamelmechanisme dat spelers vraagt om kristallen te vinden en te verzamelen rond elk level om gesloten deuren te openen en toegang te krijgen tot verdere gebieden. Het geeft de game die extra flair en extra diepgang die anders misschien zou worden gemist in de meer rudimentaire platformactie die nodig is om simpelweg het einde van een level te bereiken.

Hoewel ik slechts een fragment van Mother Machine in actie heb gezien, is het duidelijk dat dit spel potentieel heeft om een coöperatief juweeltje te worden. Er is een uniek uitgangspunt gecombineerd met plezierige en eenvoudige mechanica, en speelt zich af in een wereld met mysteries die wachten om opgelost te worden. Of dit genoeg zal zijn om spelers na een paar uur geboeid te houden en terug te komen voor meer, zullen we begin 2025 ontdekken wanneer de game op pc en consoles arriveert.