Ninja Gaiden 4

Het jaar 2025 is zeker bewogen geweest voor alles wat met Ninja Gaiden te maken heeft. Onlangs nog is de innovator van de gameserie, Tomonobu Itagaki, helaas overleden na een periode van ziekte, maar gelukkig is niet alles de afgelopen maanden zo somber geweest. De gameserie in kwestie was lange tijd inactief, maar alleen al dit jaar zijn Ninja Gaiden: Ragebound (een tweedimensionaal actiespel) en Ninja Gaiden 2 Black (een nieuwe versie van het tweede deel in de serie) uitgebracht. En daar houdt het plezier niet op, want over een paar dagen zal Team Ninja, in samenwerking met PlatinumGames, de serie opnieuw bekijken met de release van Ninja Gaiden 4. De vraag is echter of je te veel van het goede kunt krijgen, en of de honger naar intense ninja-actie tegenwoordig net zo groot is als toen Tomonobu Itagaki de koning van de actiegames was.

Zoals eerder vermeld, staat Team Ninja deze keer niet alleen aan het roer, maar heeft hij de hulp ingeroepen van PlatinumGames, die een lange geschiedenis heeft in het actiegenre. Bayonetta, Vanquish, Nier: Automata en Metal Gear Rising: Revengeance zijn slechts een handvol titels waar de ontwikkelaar aan heeft gewerkt, en hoewel de hoogtijdagen van de studio waarschijnlijk ongeveer 10-15 jaar geleden waren, valt niet te ontkennen dat het merk PlatinumGames ' hoge verwachtingen met zich meebrengt. In het geval van Ninja Gaiden 4 voldoet het gedeeltelijk aan die verwachtingen en biedt het competente actie-gameplay met een focus op tempo en drive. Tegelijkertijd voelt het echter nog steeds alsof de kalender in sommige opzichten 2009 aangeeft, en gezien het prijskaartje dat nodig is om mee te doen aan het plezier, kunnen consumenten meer verwachten.

Qua verhaal hebben de ontwikkelaars ervoor gekozen om de focus te verleggen van de nu bekende superninja Ryu Hayabusa en in plaats daarvan, althans in eerste instantie, het nieuwe personage Yakumo te volgen. Yakumo is, net als Ryu, een bekwame vechter die vertrouwt op snelle reflexen en bovennatuurlijke vaardigheden, en de beslissing om het hoofdpersonage te veranderen voegt niet veel meer toe dan de mogelijkheid om als een jonge en hippe emo-ninja te spelen. Natuurlijk voelt het anders om Ninja Gaiden 4 te spelen in vergelijking met bijvoorbeeld Ninja Gaiden 2, maar dat heeft waarschijnlijk meer te maken met het feit dat PlatinumGames aan het roer staat dan met een bewuste poging om iets nieuws toe te voegen. Ryu is nog steeds een onderdeel van Ninja Gaiden 4 (en is een speelbaar personage), maar omdat ik geen spoilers wil onthullen, zal ik niet te veel in detail treden over zijn betrokkenheid.

Qua gameplay voelt Ninja Gaiden 4 aan als een mix tussen de oudere titels van de serie en de eigen kenmerkende actiestijl van PlatinumGames. Er zijn soms veel Bayonetta vibes, en de focus ligt meestal meer op het geven van een machtig gevoel aan de speler dan aan het bieden van echte uitdagingen. In tegenstelling tot het levenswerk van Itagaki, is dit een veel gemakkelijkere reis, en hoewel er soms enkele uitdagingen zijn, is het meestal een strijd om te leren hoe je kunt bukken, pareren en je bezittingen verstandig kunt gebruiken om te slagen. Dit is op zich niet negatief, en je kunt de moeilijkheidsgraad verhogen om jezelf meer uit te dagen, maar ik had toch een moeilijkere reis naar de aftiteling verwacht, gezien de geschiedenis van de serie.

Variatie is verder een component die bekritiseerd kan worden, en behoorlijk hard. Er is niet veel dat de uren van elkaar onderscheidt, en afgezien van het feit dat de omgevingen marginaal veranderen en de vijanden roteren, kan de ervaring gemakkelijk een beetje eentonig en eendimensionaal aanvoelen. Het missieontwerp blijft van begin tot eind min of meer intact en je beweegt je meestal door redelijk lineaire, lege en repetitieve gangen vol vijanden om uiteindelijk oog in oog te komen te staan met een angstaanjagende baas. Het is een bewezen concept dat werkt, maar tegelijkertijd voelt het alsof de game uit 2013 komt (ten goede of ten kwade), dus je hoeft geen innovatieve details te verwachten in de spelmechanica of de technische aspecten.

Qua graphics laat Ninja Gaiden 4 te wensen over. Natuurlijk, de game is niet lelijk, maar alles, van texturen tot het algehele ontwerp, voelt verouderd, slecht en verouderd aan in vergelijking met nieuwe titels in hetzelfde genre. Het feit dat dit een avontuur is dat exclusief is voor de nieuwste generatie consoles en pc voelt vreemd aan, omdat de ervaring een game suggereert die net zo goed op Xbox One had kunnen worden gespeeld. Opgemerkt moet worden dat de framerate meestal hoog en soepel blijft, maar het is jammer dat ze geen meer gepolijst avontuur konden bieden, gezien de spectaculaire sequenties die ze proberen uit te beelden.

Ninja Gaiden 4 voelt uiteindelijk aan als een ietwat verouderd spel, maar dat betekent niet dat het geen goed entertainment oplevert. Ondanks de zwakke graphics, het saaie verhaal en het constante hergebruik van bepaalde middelen, bieden de actiescènes dat gepatenteerde "Platinum-gevoel" waar buitensporig ultrageweld en even buitensporige speelsheid samenkomen. Het ontbreekt soms een beetje aan variatie, maar het is nooit saai om robotninja's en demonen in elkaar te slaan met verschillende wapens. Het ene moment de verschillende wapens van Yakumo kunnen gebruiken tegen weerloze monsters en het volgende moment de hoofden van even weerloze vijanden als Ryu afhakken, deed me altijd glimlachen, en ondanks hun overeenkomsten bieden beide personages genoeg houding en eigenwijsheid in hun uiterlijk om de speler te dwingen vooruit te gaan. Er is een visueel spektakel waar je gemakkelijk van kunt houden, en met hun ballet van geweld met een hoog octaangehalte slagen PlatinumGames en Team Ninja in het belangrijkste in een actiespel; namelijk het aanbieden van goede gevechten.

Ninja Gaiden 4 geeft dus een nogal gemengde indruk, maar niettemin een die positief leunt. Er is een vertrouwde charme in de manier waarop het avontuur is gestructureerd, en hoewel ik de kritiek op ondermaatse graphics en verouderd ontwerp niet terzijde wil schuiven en het wil verdedigen met roze getinte nostalgie, werkt het concept van eenvoudige actie, gebouwd met even eenvoudige spelcode, verrassend goed. Het is geen game die op dezelfde manier de geschiedenis in zal gaan als zijn voorgangers, maar het is nog steeds een avontuur dat de moeite waard is om te spelen als je hunkert naar meer hectische ninja-actie. De grootsheid van Tomonobu Itagaki wordt misschien erg gemist na het tragische overlijden van dit icoon, maar Ninja Gaiden leeft voort op een manier die veel goeds belooft voor de toekomst.