Path of Exile 2 - Vertoningen voor vroege toegang

Ik was een aantal jaren geleden op een LAN-party en, zoals vaak gebeurt op dergelijke bijeenkomsten, konden we niet beslissen wat we zouden spelen. Na enige discussie stelde iemand Path of Exile voor omdat het gratis te spelen was en zogenaamd deed denken aan Diablo II, dat een grote favoriet was bij eerdere evenementen. We besloten het te proberen, maar ik herinner me dat het best moeilijk was om goed te beginnen, en hoewel we een paar uur speelden, gaven we het snel op.

Het spel was gewoon te uitdagend, de leercurve was te steil. Dat was mijn eerste en enige kennismaking met Path of Exile - tot nu toe. Het spel heeft altijd in mijn achterhoofd bestaan als iets dat ik misschien nog een keer zou moeten proberen, maar ik heb nooit de sprong gewaagd. Nu ik toegang heb gekregen tot de Path of Exile 2 pre-release, is de kans hier. Het is tijd om erachter te komen of deze ARPG die zo zwaar leunt op Diablo me over de streep kan trekken.

Voordat ik in het spel spring, wil ik vermelden wat deze Early Access-lancering inhoudt. Er zijn vijf speelbare klassen beschikbaar - een verre schreeuw van de twaalf die zogenaamd in de volledige versie zullen zitten. Ik had ook toegang tot slechts drie van de zes acts, maar die drie bieden veel inhoud. Er zijn vele uren aan gameplay en het is duidelijk dat deze editie niet slechts een klein voorproefje is, maar een vast onderdeel van de algehele ervaring. Het is niet het volume waar je je hier zorgen over hoeft te maken, dat is zeker.

Het verhaal in Path of Exile 2 voelt nogal vaag aan, zeker voor een nieuwkomer als ik. Veteranen van de eerste game halen hier misschien meer uit de introductie, maar mijn interpretatie op basis van de intro-sequentie is deze: je maakt deel uit van een groep krijgers op een missie, maar alles gaat mis als je wordt aangevallen door monsters. Na een intens gevecht verschijnt er een kwaadaardig figuur - waarschijnlijk de belangrijkste schurk van het spel - en vernietigt je hele groep. Je wordt wakker in een stad waar het verhaal vorm begint te krijgen. De stad fungeert als een knooppunt waar je kunt handelen en praten met een handvol personages die je speurtochten en achtergrondkennis over je omgeving geven. Net als in Diablo II fungeert de stad als basis, maar de personages zijn dynamischer en kunnen onderweg op verschillende plaatsen op de kaart verschijnen. Het is niet origineel als zodanig, en velen zullen dit waarschijnlijk als een redelijk herkenbaar centraal uitgangspunt beschouwen, hoewel het natuurlijk uitnodigt tot verdere verhalende verkenning van personages en omgevingen.

De toon van het spel is constant somber. Het is duidelijk dat de wereld van Path of Exile 2 een vreselijke plek is om te leven. Corruptie, vernietiging en monsters die de bevolking teisteren, creëren een intense sfeer die zowel fascinerend als deprimerend is. Het verhaal werkt vooral als een middel om de missies aan elkaar te knopen, maar het dient ook om een sfeer op te bouwen die de vele baasgevechten van het spel nog bevredigender maakt. Als er één ding is dat al is gelukt, dan is het wel het neerzetten van deze toon.

Als er één ding is waar Path of Exile 2 niet op beknibbelen, dan zijn het wel baasgevechten. Elke kaart heeft ongeveer vier tot vijf bazen om je uit te dagen. Sommige zijn gekoppeld aan het verhaal, terwijl andere willekeurig verschijnen. Hoewel ze niet allemaal origineel zijn, zijn ze altijd gevarieerd omdat het dynamische systeem van het spel de manier waarop de monsters spawnen verandert. Hier deed zich echter een probleem voor mij voor: op verschillende punten werd ik aangevallen door vijanden in de buurt van mijn respawnpunten, waardoor ik keer op keer op frustrerende wijze stierf. Ik hoop dat dit wordt opgelost voordat het spel in de volledige versie wordt uitgebracht.

Over het algemeen is Path of Exile 2 een moeilijk spel. De dood is een constante metgezel en het spel vereist zowel geduld als strategie. Elke keer dat je je sterk genoeg voelt om de tegenstander te domineren, gooit het spel een nieuw gebied met nog hardere vijanden naar je toe. Aan de ene kant is dit positief omdat het je een reden geeft om grondstoffen en buit te grinden, wat kan leiden tot een aantal spannende power-ups. Aan de andere kant kan het frustrerend zijn om gebieden te moeten herhalen omdat je niet sterk genoeg bent om de volgende uitdaging aan te gaan. Je kijkt er misschien naar uit om uitgedaagd te worden, maar je zou kunnen stellen dat het niet erg elegant past bij de overige ontwerpelementen van het ARPG-genre. De uitdaging in Diablo IV komt voort uit de meerdere moeilijkheidsgraden en het aantal vijanden - Path of Exile 2 lijkt op het moment van schrijven heel anders.

Het buitsysteem is ook het vermelden waard. Gewone vijanden laten zelden bruikbare items vallen, dus het grootste deel van je uitrusting komt van bazen. Dit betekent dat er veel herhaling in het spel zit - je moet door hordes vijanden vechten om bij de bazen te komen, om vervolgens te sterven en opnieuw te beginnen met nieuwe vijanden onderweg, en die vijanden geven je niet dezelfde dopamine-rush, omdat je instinctief weet dat ze je geen uitrusting kunnen geven.

Het vaardigheidssysteem in Path of Exile 2 is een van de grootste verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger. Vaardigheden zijn niet langer alleen gebonden aan uitrusting, maar komen ook van vaardigheidsedelstenen. Ik speelde als een magiër en concentreerde me op op bliksem gebaseerde vaardigheden, waardoor ik een soort levende Tesla-spoel werd. Met de juiste passieve edelstenen kon ik mijn bliksemaanvallen versterken om vijanden onder stroom te zetten en na verloop van tijd extra schade aan te richten. Het is een geweldig gevoel om je personage op deze manier aan te passen, en ik weet dat de game op zijn zachtst gezegd enorm veel flexibiliteit en buildcrafting biedt.

De Skill Tree van de game is een ander belangrijk onderdeel van de voortgang. Het is enorm en kan in het begin overweldigend lijken, maar het biedt ook een indrukwekkende mate van vrijheid. Hoewel ik begon als magiër, kon ik later overstappen naar de takken van andere klassen en een hybride build ontwikkelen. Het is een flexibiliteit die de game echt onderscheidt van andere in het genre.

Grafisch gezien is Path of Exile 2 indrukwekkend, vooral in de gedetailleerde omgevingen en dynamische belichting. Sommige gebieden zijn echter zo donker dat het moeilijk kan zijn om vijanden te herkennen. Het zou een grote hulp zijn als het spel een functie had die vijanden markeerde, zoals bijvoorbeeld te zien is in Baldur's Gate III. Het geluid daarentegen is een grote kracht; De muziek en griezelige geluidseffecten dragen bij aan de onaangename en dodelijke sfeer.

Dus, is Path of Exile 2 de moeite waard om in zijn huidige vorm te spelen? Dat hangt af van wie je bent. Als je een fan bent van het genre of de ontwikkelaars wilt steunen, is dit misschien een goed idee. Maar aangezien de volledige versie gratis te spelen zal zijn, denk ik niet dat het de moeite waard is om ongeveer € 30 te betalen voor deze Early Access-versie, tenzij je erg ongeduldig bent. Voor de meeste mensen zal het logischer zijn om te wachten op de volledige game, zelfs als we niet weten wanneer deze klaar zal zijn.

Over het algemeen is Path of Exile 2 een veelbelovend vervolg dat voortbouwt op zijn sterke punten en een diepere en flexibelere ervaring biedt, maar ook meer gestroomlijnd is geworden. Er is nog ruimte voor verbetering, maar zoals het er nu uitziet, is het een spel dat zowel frustreert als intrigeert. Als ik nu een specifieke score zou moeten geven, zou ik het een 7 geven, maar vanwege de beperkingen van de uitgever kan dit niet als een recensie worden beschouwd. We zullen moeten afwachten hoe het spel zich ontwikkelt en dan komen we er op terug.