Pentiment

Vergeet de met bloed doordrenkte woede van God of War: Ragnarök, of de mysterieuze wereld van Elden Ring. Pentiment is de meest boeiende videogame van een grote studio in 2022. Wees echter gewaarschuwd. De nieuwste game van Obsidian serveert zijn verhaal niet als ontbijt op bed. In plaats daarvan moet je diep graven in de wereld en zijn karakter, de aarde zelf ploegen als een middeleeuwse boer, om er de vruchten van te plukken. Gelukkig zijn die meer dan overvloedig.

Pentiment staat haaks op alles wat commercieel is, is het passieproject van Fallout: New Vegas-regisseur Josh Sawyer, die samen met een klein team de vrije hand heeft gekregen bij het maken van een avonturenspel dat zich afspeelt in het 16e-eeuwse Beieren. Als de jonge kunstenaar Andreas Maler word je meegesleurd in verschillende mysterieuze moordzaken en een algehele samenzwering, die niet alleen het kleine stadje Tassing kan treffen, maar ook de katholieke kerk zelf.

Hoewel het spel geworteld is in de echte geschiedenis, voelt de wereld van Pentiment veel verder weg dan welk sterrenstelsel dan ook in Mass Effect of vreemde dimensie in Final Fantasy. De fijne kneepjes van het leven in een katholieke abdij of het feodale systeem van het Heilige Roomse Rijk zijn misschien niet voor elke speler direct herkenbaar, maar het spel legt het goed uit. Tijdens de dialoog worden belangrijke personages en termen onderstreept, zodat u kunt uitzoomen en kunt bekijken wat in wezen neerkomt op voetnoten. Dit is logisch omdat het spel zich afspeelt in een boek, met het geluid van pagina's die bij elke schermovergang worden omgedraaid.

Ondanks dat Obsidian je goed laat kennismaken met de onbekende wereld, duurt het wel een paar uur voordat het plot echt op gang komt. Het is een beetje jammer, want spelers die op het hek staan, zullen mogelijk hun interesse verliezen en vroegtijdig stoppen. Maar geduld is een schone zaak, en degenen die blijven hangen, worden binnenkort beloond met een reis naar de pure gaminghemel.

Het begint allemaal met een moord. Wanneer een bezoekende baron gedood wordt aangetroffen in de plaatselijke abdij, wordt de oude scripter Piero vastgehouden terwijl hij werd betrapt op knielen over het lichaam met een mes in zijn handen. Andreas gelooft niet dat de frêle oude man het had kunnen doen, en de abt trouwens ook niet. Helaas moet iemand de consequenties onder ogen zien, tenzij de lokale gemeenschap de toorn van de administratieve autoriteiten zal dragen, en Andreas begint zijn eigen onderzoek om zijn vriend en collega te redden.

Obsidian is altijd meester geweest in het maken van keuzes een integraal onderdeel van de gameplay, en Pentiment is geen uitzondering. Door vragen te beantwoorden tijdens de openingsuren van het spel, kun je het verleden van Andreas definiëren. Studeerde hij bijvoorbeeld geneeskunde, theologie of rechten aan de universiteit, en in welke regio's bracht hij zijn zogenaamde Wanderjahre door? Deze keuzes beïnvloeden uw opties in de toekomst, en de medische achtergrond die ik kies, gaf me cruciale informatie tijdens een autopsie.

Hoewel de stad Tassing vrij klein is, zijn er tal van personages, en zowel boeren, nonnen als monniken behoren tot de verdachten. Omdat de tijd beperkt is, heb je geen tijd om elke hoofdrol te achtervolgen, en de plaatsen die je onderzoekt en welke personages je in twijfel trekt, beslissen uiteindelijk welk bewijs je kunt presenteren en uiteindelijk welk personage je zult veroordelen.

Je keuzes zullen gevolgen hebben, niet alleen voor de direct betrokken personages, maar voor de hele stad. En aangezien de game zich afspeelt over drie afzonderlijke acts die vele jaren uit elkaar liggen, krijg je hun effecten op de lange termijn te zien. Misschien wel de grootste lof die ik kan bedenken, is dat het verhaal aanvoelt als een echt geweldige Obisidian-zoektocht die een complete 15 uur durende game beslaat. Het verhaal is uiterst ingewikkeld, met een hele reeks vorken en variabelen die onder de oppervlakte lopen, maar het vloeit nog steeds soepel als een echte pageturner van een roman - voornamelijk De naam van de roos van Umberto Eco, wat de belangrijkste inspiratie lijkt te zijn.

Vanuit een puur suspense perspectief is de moordzaak en de overkoepelende samenzwering, die uiteindelijk meerdere decennia omspant, meesterlijk geschreven. Maar je keuzes zouden lang niet zo hard en zenuwslopend zijn als je niet om de personages zou geven, en in dit opzicht schittert de game echt.

In veel opzichten is het precies zoals je zou denken. De boeren zijn overwerkt en klagen voortdurend over het barre weer en de nog zwaardere belastingen, terwijl monniken en nonnen in de abdij af en toe moeite hebben om op het pad van deugd te blijven, zowel in verleidingen van het vlees als in het occulte. Maar onder hun haveloze kleding is er in elk geval een goed uitgewerkt individu met eigen aspiraties en dromen - sommigen help je uit te komen en anderen zul je onbewust, maar brutaal verpletteren in de loop van je onderzoeken. Hoewel er veel humor is, is de sfeer over het algemeen veel meer gegrond dan in Obsidian's andere RPG's zoals The Outer Worlds en Fallout: New Vegas, en ik kon mezelf gewoon niet brengen om als een totale klootzak te spelen, hoewel mijn minachting voor decorum en constant flirten met alle vrouwen van de stad, waarschijnlijk wat extra gebeden vereiste.

Hoewel de meeste, zo niet alle personages goed geschreven zijn, is de ster van de show zeker Andreas Maler zelf. In tegenstelling tot veel andere rollenspellen en detectivespellen, is de protagonist niet alleen een lege huls of een vervanger voor de speler. De manier waarop Andreas' persoonlijkheid, zijn innerlijke demonen en uiteindelijk verlies, langzaam door de dialoog naar buiten kruipt, maakt dat de uiteindelijke onthullingen aanvoelen als emotionele stoten voor de onderbuik - des te krachtiger omdat je ze geen mijl een eind kon zien komen zoals in zeg The Last of Us.

Tot nu toe heb ik weinig gesproken over de daadwerkelijke gameplay. En om eerlijk te zijn, het is heel eenvoudig. Boetedoening bestaat meestal uit lopen en praten met af en toe een "vaardigheidscontrole" in de mix gegooid. Deze zijn gebaseerd op je eerdere dialoogkeuzes en eindigen bijna altijd in een mislukking tot het punt waarop het ofwel onevenwichtig moet zijn of een poging om een depressieve levensles naar huis te hameren.

Af en toe zul je ook een soort minigames moeten voltooien, maar deze zijn niet bedoeld om je uit te dagen of zelfs te straffen voor falen. In plaats daarvan dienen ze om het tempo op te breken, en de eenvoudige puzzels of soms ondergeschikte taken doen in dat opzicht hun werk. Vanwege de unieke 2D-kunststijl kan navigatie in eerste instantie een beetje verwarrend zijn, omdat het vaste perspectief betekent dat je misschien naar het oosten gaat en in de volgende scène naar het noorden staat. Maar het is logisch als je eenmaal de lay-out kent. En weet dat je het zult doen. Nauw.

De boetedoening vindt plaats over drie akten die meer dan dertig jaar van boerenopstand en seismische veranderingen in de religieuze grondslagen van de katholieke kerk omvatten, met als hoogtepunt Maarten Luther en de opkomst van het protestantisme. De dramatische gebeurtenissen spelen een grote rol in het verhaal, maar het meest opvallende is nog steeds hoe weinig er in Tassing verandert in al die jaren. Tussen de acts door verschijnt er een herberg, en uiteindelijk wordt er ook een stadhuis gebouwd, maar meestal loop je in en uit dezelfde gebouwen, pratend met dezelfde families, nu een generatie jonger en getrouwd. Het wiel van vooruitgang zit ernstig vast in de modder en Boete herinnert ons eraan waarom de periode vaak de donkere middeleeuwen wordt genoemd.

Dat gezegd hebbende, één uitvinding verandert langzaam alles. De uitvinding van de drukpers speelt een centrale rol in het spel, niet alleen in termen van het verhaal, maar ook de uitstekende 2D-kunststijl. Er is duidelijk veel zorg besteed aan het tekenen van de kleurrijke en gedetailleerde landschappen, en hetzelfde geldt voor de personages die boordevol persoonlijkheid zitten. Terwijl oudere personages worden aangetrokken om te lijken op de zogenaamde verluchte manuscripten, worden jongere personages zoals Andreas zelf gemaakt om te lijken op houtsneden met donkere lijnen die hun lichaam schetsen en ruwe potloodstreken die schaduwen aangeven.

Ook qua sound design raakt Pentiment alle juiste noten. De partituur, gemaakt door het middeleeuwse muziekensemble Alkemie, wordt spaarzaam gebruikt, maar wanneer koormuziek of een beklijvend vioolstuk plotseling toeslaat tijdens een dramatisch moment, verheft het de ervaring echt tot een hoogte die normaal gesproken gereserveerd is voor engelen en vliegtuigen.

Meestal hoor je echter alleen schapen blaten, kippenknuffelen en, niet in de laatste plaats, de pen over de pagina rennen, want in plaats van voice-acting hebben de ontwerpers ervoor gekozen om tekstballonnen te gebruiken die dynamisch worden "geschreven" tijdens dialogen. Obsidian ging zelfs zo ver dat het het bedrijf Lettermatic inhuurde om vijf zeer ingewikkelde lettertypen te maken, die de boeren, monniken enzovoort vertegenwoordigen. Je zult waarschijnlijk willen spelen met de gemakkelijk te lezen lettertypen, omdat er veel en veel wordt gelezen, maar gelukkig behouden ze nog steeds enkele van de verschillende kenmerken.

Het geweldige schrijven en de slimme handgemaakte presentatie brengt vooral de wereld van Pentiment tot leven. Ondanks hun uiterlijk zijn personages allesbehalve vlak, en de uitstekende animatie grijpt terug naar het hoogtepunt van het pixeltijdperk waar grote emotie werd uitgedrukt door soepele verandering in houding of gezichtsuitdrukking. Simpel gezegd, Pentiment levert meer emotionele diepte met zijn eenvoudige houtsnede graphics dan de meeste AAA-games met al hun motion capture en Hollywood cinematografie.

In een gamelandschap waar de meeste ontwikkelaars tevreden lijken met het polijsten van hetzelfde concept totdat hun diamanten uiteindelijk weer in steenkool veranderen, is Pentiment uiterst verfrissend, bijna alsof ze een reis naar het land maken na het stikken in de stad. Hoewel we deze landen misschien hebben verwoest in Age of Empires of het van een afstand hebben geregeerd in Europa Universalis, voelt de setting zowel gegrond als authentiek aan, terwijl tegelijkertijd universele onderwerpen worden aangeraakt in een doordacht en opwindend verhaal. Met Microsoft als beschermheer van de rijkdom heeft Josh Sawyer (met de hulp van zijn team) eindelijk zijn meesterwerk afgeleverd. Het is zeker het beste spel dat zich afspeelt in 1512. En het zou wel eens de beste game van 2022 kunnen zijn.