Neighbors: Suburban Warfare Hands-on gameplay: ga van mijn gazon af!

Onlangs heb ik een middag doorgebracht met het spelen van Neighbors: Suburban Warfare, de nieuwste game van Invisible Walls, de ontwikkelaar achter Aporia: Beyond the Valley en de multiplayer-hit First Class Trouble. Het uitgangspunt van de game is dat een gezonde kleine buitenwijk verandert in een slagveld terwijl een reeks vervelende buren elkaars huizen proberen te vernietigen.

Je kiest uit een reeks leuke en creatieve personages, van de lieve oma die ook dienst doet als bokskampioen Doreen, tot de absolute die de kleine snotneuzige snotaap Kevin is, en werkt vervolgens samen met een groep tegen je vijandelijke buren. Elk van de personages heeft zijn eigen vaardigheden en een beoogde rol, maar deze binden je niet aan een specifieke speelstijl. Gramps heeft bijvoorbeeld de mogelijkheid om bondgenoten te genezen en weer tot leven te wekken, maar dat weerhoudt hem er niet van om met een voorhamer naar vijandelijke bases en de hoofden van vijanden te gaan.

Zoals eerder vermeld, is het je doel om het vijandelijke huis te infiltreren en hun televisie, toilet, bed en open haard te vernietigen. Om dat te doen, kun je niet zomaar door de voordeur naar binnen lopen. Je zult middelen moeten opbouwen, betere uitrusting moeten aanschaffen en hopen dat je dat allemaal kunt doen zonder dat je buren binnenkomen en je deur intrappen. Natuurlijk kun je in de werkplaats je eigen verdediging bouwen, naast betere wapens, gebruiksvoorwerpen en meer.

Er is een overvloed aan unieke items waarmee je de dingen die je in je huis zou vinden als wapen kunt gebruiken, of een schijnbaar nutteloos item kunt laten aanvoelen als de laatste verdedigingsbarrière voor je kostbare toilet. Er is zelfs een vogel die kan worden gebruikt als een AC-130 uit Call of Duty, waarbij hij van bovenaf uitwerpselen op je vijanden achterlaat. Het is allemaal briljant tongue in cheek en maakt het spel een absolute knaller om te spelen als je het eenmaal onder de knie hebt.

Met alle speelbare klassen, werkbank en dingen om op de kaart te pakken, is het veel om in je op te nemen als je jezelf er gewoon in gooit, maar het kostte me niet meer dan een paar minuten om erachter te komen wat er aan de hand was. De gameplay is snel zonder dat wedstrijden het gevoel hebben dat ze in een oogwenk voorbij zijn. Omdat je altijd ergens aan kunt werken, voelt een wedstrijd van ongeveer 20 minuten een kwart van de tijd dankzij alle schermutselingen en strategie die gepaard gaan met het plezier van burenoorlogvoering. Je zult niet de hele tijd vechten als je dat niet wilt, want er is een dag-nachtcyclus, wat betekent dat wanneer de zon ondergaat, je een huis niet echt kunt aanvallen omdat er een waakhond is die veel gemener is dan hij op het eerste gezicht lijkt.

Het is vermeldenswaard hoe schoon dit spel ook is. Met kinderen als speelbare personages is het goed dat het geweld erg slapstick en cartoonesk blijft. Het betekent ook dat je oma's hebt met bovenmenselijke kracht en een man die zichzelf uit een kanon kan schieten, dus de stijl waar Invisible Walls hier voor heeft gekozen, voelt heel passend, gecomplimenteerd door de heldere, levendige beelden die een idyllisch stadje in een buitenwijk uitdrukken dat op het punt staat op zijn kop te worden gezet. Je bent ook niet beperkt tot één kaart of één huis, wat me meer vertrouwen geeft in het uitgebreide plezier dat je uit dit spel zult halen.

Met slechts een uur of zo in Neighbors: Suburban Warfare, is het moeilijk te zeggen hoe lang het plezier van het spel duurt, maar wat ik kan zeggen is dat het voor de tijd dat ik speelde, buitengewoon leuk was, zelfs als ik lang niet zo bekwaam was als de ontwikkelaars met wie ik had gespeeld. Veel unieke elementen, brutale en humoristische personages, wapens en visuals, gecombineerd met actie die alleen stopt zolang je besluit een oranje launcher te bouwen, maakt deze prachtig vormgegeven multiplayer-ervaring er een waar ik nog een tijdje over zal nadenken. In dezelfde geest als First Class Trouble, wil je deze game waarschijnlijk met een paar vrienden krijgen om de volledige feestdynamiek te hebben, en je zult het waarschijnlijk in de nabije toekomst op YouTube-gamevideo's zien, maar zelfs als je met complete randomers naar binnen gaat, kun je nog steeds een kick uit het spel halen als je bereid bent om over de centimeter hoge hindernis van communicatie te springen.

Het is ook vermeldenswaard dat dit spel niet zal proberen je uit je geld te persen. Er zijn cosmetica, maar je kunt ze verdienen met in-game valuta, en je vaardigheden voor elk personage worden verdiend door ze te spelen. Ik heb wel gevraagd of iemand met een personage met een hoger niveau een voordeel zou hebben ten opzichte van een nieuwere speler, en hoewel ze meer veelzijdigheid zullen hebben, duwen de vaardigheden je in plaats daarvan naar een specifieke speelstijl, in plaats van je alleen buffs te geven voor elk behaald niveau.

Al met al is Neighbors: Suburban Warfare tot nu toe geslaagd in zijn belangrijkste statistiek, namelijk een spel dat ongelooflijk leuk is om te spelen. De multiplayer-ruimte is tegenwoordig zo verzadigd, maar Invisible Walls is er al eerder doorheen gebroken en zou dat opnieuw kunnen doen met deze winnende formule.