Warhammer 40,000: Dawn of War 3

Relic Entertainment vertrouwt op simpele wiskunde. In het geval van Dawn of War 3 is een plus twee drie. De derde uitvoering van deze grimmige en duistere real-time strategietitel pakt elementen uit de eerste en tweede game om ons de meest spectaculaire Warhammer 40K titel tot op heden te brengen.

Het verassend zonnige Londen functioneert als strijdtoneel voor ons multiplayerevenement eind februari. Rijen aan computers staan klaar om ons met minimale voorbereiding in de titel te duiken. We hebben ook een kort gesprek gevoerd met gamedesigner Caro Mastretta. Relic's bejubelde strategietitel heeft bij de lancering drie rassen met verschillende held om uit te kiezen. Space marines, orks, en eldar (een soort van ruimte elven) hebben hun eigen campaigns, maar deze waren niet speelbaar tijdens het evenement. In plaats daar van nemen de journalisten en schrijvers het tegen elkaar op in 1 versus 1, 2 versus 2 en 3 versus 3 scenario's. Het gebrek aan een soort van tutorial zorgt er voor dat de eerste match een uitdagende is, omdat we eerst zo snel mogelijk alles onder de knie willen krijgen.

Het grootste gedeelte van onze speelsessie spelen we de 2 versus 2-modus op een vrij compacte kaart. Beide teams beginnen aan tegenoverliggende uiteinden van elkaar met veel objectives in het midden die veroverd kunnen worden. Sommige 'vlaggen' leveren energie op of vorderingspunten om eenheden op te roepen of te verbeteren, andere leveren kleine hoeveelheden aan 'hero points' op waarmee je meest krachtige krijgers worden opgeroepen. Je keuze vooraf bepaalt hier veel. Nadat je een ras hebt gekozen, kies je drie 'hero units' met verschillende vaardigheden en kosten. Goedkope kunnen alleen aan het begin van de game opgeroepen worden en keren snel terug als ze worden gedood. De meest dure zijn 'doombringers' zoals Imperial Knight of Gorkanaut die veel punten kosten en het beste gebruikt kunnen worden om tijdens de end-game een vijandelijke basis aan te vallen.

Om goedkope rush-tactieken te ontmoedigen wordt de basis beschermd door een gelaagdsysteem. Om de krachtkern te raken, moet er een gigantische toren worden vernietigd. Om schade aan deze toren toe te dienen moet eerst diens generator worden kapot gemaakt. Deze bevinden zich buiten de basis op diverse plekken op de kaart, waardoor ze automatisch in natuurlijke slagvelden worden getoverd en constante gevechten opleveren. Het is een merkwaardig systeem en bied veel verschillende strategieën van een late aanval tot een constante bestoking. Tijdens de eerste en tweede match verdelen we onze troepen, zodat een van ons altijd verdedigde en de ander altijd aanviel. Het is interessant om te zien hoe de strategieën zich gaan ontwikkelen als de massa aan de slag gaat met de multiplayer. De mini-objective-achtige modus kan direct aan slaan bij sommige spelers, terwijl andere wellicht meer snelheid in hun tactische opties willen.

De game richt zich zeker meer op micro- dan op macromanagement. Enkele eenheden hebben geactiveerde vaardigheden, zoals stungranaten, raketten of 'rocketpack'-sprong. Resource management richt op het veroveren van 'resource points' en het verdedigen hier van met je eenheden in plaatst van deze te verdedigen met torens, mijnvelden of bunkers. Je aandacht is vrijwel altijd vereist op meerdere plekken tegelijk, snel denken en reflexen kunnen het tekort aan vuurkracht goed maken. De matches duren rond de 30 minuten, er is dus weinig tijd tussen de eerste en tweede productiegolf. Resources zijn altijd gelimiteerd, tenminste tijdens onze multiplayersessie leek het opbouwen van meerdere barakken een twijfelachtige beslissing

Space Marines leken het makkelijkste team om onder de knie te krijgen. Hun aanbod is gebalanceerd en de iets dure eenheden konden makkelijk tegen een stootje. Het 'drop pod'-mechanisme geeft hun mogelijkheid om vrijwel alles uit de lucht te laten vallen midden in een gevecht. Als je bekend met Dawn of War 1 en 2 voelen deze Marines zeer vertrouwd aan.

Orks werden aangekondigd als de moeilijkste van de drie rassen om mee te spelen, maar ik geef die eer aan de Eldar. Orks zijn groot, gemeen en groen. Hun geïmproviseerde wapens komen hard aan, maar kunnen weinig verdragen. Het unieke mechanisme komt bij de Orks in de vorm van schroot. Vernietigde eenheden, zowel Orks als andere, laten altijd wat achter. Dit schroot kan door vrijwel iedere Ork-eenheid verzameld worden om hun stats te verbeteren. Als de strijd gevochten is scharrelen de Orks het strijdveld af om competitief te blijven.

De sluwe Eldar vertrouwen op 'hit-and-run'-tactieken. Als hun regeneratieve schild opraakt dwingt hun beperkte health om zich terug te trekken of te sterven. Van de drie rassen leken de Eldar het moeilijkste om mee te spelen. Dit kan zijn door het gebrek aan een tutorial of het missen van ervaring met de campaign. Hun teleportatievaardigheden werken uitstekend, maar het vormen van een goed netwerk aan teleportatiepunten gedurende de gevechten voelde voor een beginner als iets te veel van het goede. Het spelen met de Eldar leverde onze enige verloren match op tijdens het hele evenement, dus wellicht kan dit gevoel ook het resultaat zijn van enige wrok.

Dawn of War 3 is behoorlijk spectaculair om naar te kijken. Alhoewel een enkele eenheid niet heel gedetailleerd is (wat in Dawn of War 2 wel het geval was) geeft de uitgebreide schaal geheel toch een beter gevoel. Als de geweren, lasers en artillerie vuren dan vult dit het slagveld en voelt het als een echte 40K-oorlog. Het is een behoorlijke luidruchtig en bombardisch, maar op een goede manier. Om de spelers hier door heen te gidsen worden belangrijke gebeurtenissen, zoals speciale vaardigheden die geactiveerd kunnen worden, duidelijk aangegeven. Het is ook het melden waard dat de Retreat-knop helemaal uit de game is gehaald. Vorige Dawn of War-titels hadden een speciale knop waarmee eenheden konden vluchten naar de meest dichtbij zijnde basis waarbij de verdediging en snelheid een boost kregen. Dit maakte het verslaan van eenheden extreem lastig, daar ze zich konden terug trekken en weer op volledige strijdkracht terugkeren.

Er is ook een level-systeem om mee rekening te houden. Campaign- en multiplayergames worden beloond met doodskoppen en ervaringspunten, die gebruikt kunnen worden voor cosmetische upgrades en 'side-grades' die je multiplayerleger versterken. Een goed functionerende verfoptie is hierbij de kers op de taart.

Ondanks we direct vanuit de lucht in het diepe werden gegooid toont Dawn of War 3 veel potentie. Het combineren van 'old school' real-timestrategie uit de eerste game en Hero eenheden uit het tweede vormt een goede balans daar tussen in. Heroes zijn niet onverslaanbaar, maar kunnen een enorme bijdrage vormen als deze correct gebruikt worden. Als je ze samen met de rest van de eenheden laat rondlopen, vergaan ze snel zonder weinig impact te hebben gehad. We zijn ook blij om te horen dat Relic van plan is om Dawn of War 3 volledig te ondersteunen voor 'modding'. Mods zijn er eigenhandig verantwoordelijk voor geweest dat de eerste game zo lang nog gespeeld werd, daarom wilt men er zeker van zijn dat de community dezelfde opties heeft als voorheen. Al met al lijkt Dawn of War 3 een veelbelovende real-time strategygame te worden met het bouwen van basissen, Heroes en een oorlog die ook daadwerkelijk als oorlog aanvoelt. Het is een game die welkom is gedurende deze periode, waar kleine moba's het slagveld domineren, en old-school strategygames steeds minder vaak langskomen.