Nederlands
Gamereactor
previews
Call of Duty: WWII

Call of Duty: WWII

We hebben de nieuwe Call of Duty in actie gezien.

HQ
HQ

De iconische Call of Duty-franchise heeft, sinds de release van de allereerste game, spelers de mogelijk geboden om de jungles van Vietnam in Black Ops, conflicten in het Midden-Oosten in Modern Warfare te afgelopen jaar in Infinite Warfare zelfs de ruimte te verkennen. Call of Duty is daarom geen vreemdeling om oorlogsvoering in verschillende tijdperken te verkennen, fictief of feitelijk. Met goede hoop en een optimistische instelling reisde ik af naar Londen om het nieuwste hoofdstuk in de grootste gamereeks ter wereld te bekijken: een hoofdstuk dat cruciaal is voor de toekomst van de reeks, een hoofdstuk dat een frisse aanpak moet bieden om vooruitgang te boeken.

Meerdere uitgelekte afbeeldingen deden een terugkeer naar de Europese slagvelden van de Tweede Wereldoorlog vermoeden of beter gezegd een terugkeer het begin van de reeks, of zelfs een terugkeer naar goede vorm na de kritiek die rond de ruimteavonturen van het hoofdstuk hing. Bij trouwe fans van de reeks was de vreugde in de ogen af te lezen (waaronder in die van mij) toen de setting eindelijk werd bevestigd tijdens het persevent: Call of Duty keert terug naar de grauwe slagvelden van de Tweede Wereldoorlog. De franchise draait de klok terug om een nieuwe band op te bouwen met wat het heeft gemaakt was de reeks nu is.

Call of Duty: WWII
Dit is een ad:

Zoals je wellicht weet wordt de reeks door drie studio's gemaakt, die jaarlijks de verantwoordelijk afwisselen. Dit jaar is dat Sledgehammer Games en de director creator van de studio, Michael Condrey, nog voordat hij zichzelf had voorgesteld op het event, begon direct zijn enorme enthousiasme voor de nieuwe game te uitten en vertelde dat hij sinds hij begon te werken aan Call of Duty: Modern Warfare 3 altijd al wilde terugkeren naar de Tweede Wereldoorlog. De boodschap was duidelijk en werd nog eens benadrukt door Condrey's opening - het is eindelijk tijd om Call of Duty terug te brengen naar zijn gloriedagen.

Sledgehammer toonde een trailer, twee gameplayvideo's en een making-of-documentaire, veel meer dan ik van te voren verwacht had. De ontwikkelaar had zondermeer vertrouwen in hun product en waren gretig hun enthousiasme me de aanwezige pers te delen.

De trailer trakteerde ons op verschillende gevechten verspreid over Europa en de focus lag op een Amerikaanse groep en hoe hun onderlinge relaties groeit en hun band tijdens de oorlogsconflicten sterker wordt. Het toonde alles van intense bosbombardementen tot kleine Franse dorpjes en natuurlijk de landing in Normandië. De korte, filmische blik bood een voorproefje van wat er te wachten staat.

Call of Duty: WWII
Dit is een ad:

Na de trailer gaat Condrey verder met zijn presentatie en praat het meer over de verhalende kern van de game. De speler speelt hoofdzakelijk als een Amerikaanse soldaat die probeert Europa te bevrijden en een overwinning op Duitsland te behalen. Condrey benadrukt echter hoe belangrijk het was om alle kanten van de oorlog te tonen en de groep zal een reeks aan verschillende nationaliteiten ontmoeten, waaronder de Franse verzetsbeweging en zelfs menselijke aspecten van de Duitse troepen (iets wat mist in veel andere Tweede Wereldoorlog-games). Er is, met andere woorden, hier een diversiteit aanwezig waar Sledgehammer Games goed over na heeft gedacht. Ze willen spelers opnieuw met een van de grootste conflicten in de moderne geschiedenis laten kennismaken en zetten dit in grote lijnen uit.

De gameplay introductie speelde zich af gedurende de Slag om Hürtgen, in de buurt van Aken, in de bossen die de grens vormen van België en Duitsland. We kregen een korte blik op de groepsdynamiek van de hoofdpersonages voordat we ten strijde trekken. Wat direct opvalt zijn de grafische veranderingen en hoe de dynamiek tussen weers- en geluidseffecten en de begroeiing geweldig aanvoelde en er ook schitterend uitzag. Ieder klein detail is tot in de puntjes afgewerkt en draagt een levensechte gelijkenis met de echte wereld. Call of Duty heeft eindelijk de stap genomen naar het echte 'next-gen'-niveau met de graphics en behoort dat de mooiste games die er te krijgen zijn.

Na enkele minuten door de mistige wouden te hebben gelopen, waarbij de camera langzaam de prachtige bosomgeving toont, arriveert de groep bij een Duits kamp. De speler trekt snel zijn sluipschuttersgeweer en begint te schieten. Bij elk gelost schot voelen de wapens echt en meer historische accuraat dan ooit te voren. Zelfs vanuit een passiefstandpunt kon ik de intensiteit van de wapens voelen, het gewicht van het geweer, de baan van de kogel. Wat betreft de campagne: het was duidelijk dat ook hier historische accuraatheid belangrijk was voor Sledgehammer. Hoe dat wordt ontvangen door spelers, die snelle gameplay verwachten dankzij de meer recente delen, is op dit tijdstip nog onbekend, maar het ziet er in ieder geval buitengewoon goed uit.

De Duitsers merken al snel de Amerikaanse troepen op en beginnen onze helden te bombarderen met zware artillerie, wat er eveneens fenomenaal uitziet. Bomen, mos en aarde vliegen in het rond, terwijl de bommen alles in het zicht raken. Aan het einde wordt ook het hoofdpersonage geraakt en eindigt daarmee de presentatie. Het is een krachtige tentoonstelling van de kracht van de physics en graphics van Call of Duty: WWII.

Daarnaast, en misschien veel belangrijker voor spelers die op zoek zijn neer een meer traditionele Call of Duty-ervaring, ziet en voelt de presentatie minder als typische over-de-top Michael Bay-actie, maar meer als Steven Spielberg's Band of Brothers en Mel Gibson's Hacksaw Ridge. Het voelde grauw, smerig en gegrond.

Call of Duty: WWII

De presentatie van Sledgehammer vervolgende snel met de tweede demonstratie: de Slag van Normandië, het begin van het einde in West-Europa en het meest krachtige voorbeeld van de verschrikking van de oorlog. Net als in de klassieke Spielberg-film begint de gameplay met de geallieerden die in boten op het strand aankomen en de Duitsers die ze genadeloos bestoken met kogels. Het hoofdpersonage wordt bedolven onder lichamen, moet het schip verlaten en springt in het met bloed doordrenkte water. Nadat hij zich een weg heeft gebaand naar het strand krijgt hij de taak om een opening in de Duitse verdediging te blazen, wat leidt tot een intensieve springt richting de Duitse bunkers.

Wederom is de grafische en muzikale presentatie adembenemend en weet het je als de oorlog mee te slepen zoals geen andere game nog heeft gedaan. Ieder detail van het bloedbad op de boten tot de aangrijpende en verschrikkelijke weg naar te bunkers is fantastisch om mee te maken. Als je het gevoel had niet gegrepen te worden door de bovennatuurlijke science-fiction uit de voorgaande delen, dan maakt dit alles goed. De game richt zich alleen op jou: een bange voetsoldaat die wordt omsingeld door de dood. Het scherm gaat daarna op zwart en net als we denken dat de video voorbij is springt de game vooruit naar gevechten binnenin de bunkers. Een soldaat beweegt zich door de beangstigende duisternis van de bunkers en wordt door een Duitse soldaat besprongen. Dit leidt tot een heftig en bruut gevecht dat eindigt met de speler die de Duitser met zijn eigen helm verminkt.

De Normandië- en Hürtgen-missies zijn zorgvuldig uitgekozen om zowel de stealthy en totale oorlog-aspecten van de game te laten zien en daar weten ze uitstekend in te slagen. Ook al voelde de demonstratie in Normandië indrukwekkender, de Hürtgen wist mij meer te grijpen en voelde als een nieuwe richting voor Call of Duty.

Call of Duty: WWII

Condrey vervolgende de presentatie met een korte documentaire die het ontwikkelproces liet zien. Van gesprekken met oorlogsexperts tot het rondreizen in Europa en afsluitend met de medewerkers die uitleggen waarom ze zo blij zijn om terug te keren naar de roots van Call of Duty. Het was een aangename toevoeging en gaf het gevoel dat de game voor iedereen bij Slegdehammer een speciaal was. Condrey ging ook in op hoe belangrijk het was om een Call of Duty-waardige multiplayerervaring te bieden en hoe dat ver afstond van de exo-suits en robots uit de nieuwere games. Hij beschreef de kern van de multiplayer dan ook als een 'description boots-on-the-ground'-aanpak. Daarnaast liet men weten dat Call of Duty: WWII drie nieuwe modi bevat: Division, War en Headquarters.

In plaats het uitgebreid beschrijven van iedere modus wilt Condrey dat de multiplayer voelt alsof je een personage speelt dat invloed heeft op de uitkomst van de oorlog, in plaats van een eenzame soldaat die voor zijn eigen leven vecht. Het aanpassen van je personage krijgt in Call of Duty: WWII dan ook extra veel aandacht. Headquarters moet daarnaast een perfecte sociale hub vormen, waar spelers met elkaar kunnen praten en ontmoeten bij de gevechten. Ik vroeg Condrey voor meer informatie over de multiplayer (en vooral Headquarters), maar daarvoor moeten we wachten tot de E3-beurs.

Als laatste moest ik vragen of ze ooit de naam Call of Duty 5 hebben overwogen, aangezien het voelt als de meest frisse en andere Call of Duty sinds Call of Duty 4: Modern Warfare. Het team gelooft er echter in dat Call of Duty: WWII een passende naam is en de essentie van de game beschrijft. Het doorlopende thema van de presentatie was "terugkeren naar de roots", echter lijkt het juist exact het tegenovergestelde. Call of Duty: WWII keert weliswaar terug naar waar het allemaal begon, maar het ziet er uit als de meeste verfrissende game in jaren en lijkt een ware kanshebber voor om de beste titel in de franchise te worden sinds het vierde deel.

Call of Duty: WWII