Rime hands-on

Sinds de allereerste beelden is Rime door zijn kleurrijke aard vergeleken met games als The Legend of Zelda: The Wind Waker en Journey. Door zijn gameplay is de titel ook vergeleken met het werk van Team Ico. Daar kunnen we nog onze eigen previewsessie met de game nog een game aan toevoegen. De artistieke schoonheid en mysterieuze wereld toont overduidelijk overeenkomsten met het meesterwerk The Witness.

De game zelf gaat niet over de drang om te overleven, ondanks dat je helemaal alleen op een eiland wakker wordt. Eerst leer je hoe je moet springen en klimmen, het inschatten van afstanden wat licht weifelend gevoel geeft, om vervolgens te maken te krijgen met enkele simpele puzzels. Deze verschillen van het pakken van een voorwerp dat op een lastig te bereiken plek ligt tot het vinden van een stuk fruit dat een varken aan de kant laat gaan. Er is tevens een speciale knop om te schreeuwen, dit activeert magische bakens die verspreid zijn over het eiland.

Onze hands-on sessie duur ongeveer een uur (meerdere in-game dagen) waarin we proberen om een imposante witte toren te bereiken. Deze toren lijkt de eerste bezienswaardigheid in de game en om deze bereiken lopen we langs de kust, door grasland en kliffen. Het is geen hele uitgebreid gebied en je zal daardoor ook niet verdwalen, in plaats daarvan is er een duidelijk pad om te volgen met enkele aftakkingen die kleinere uitdagingen bieden. Dat betekent echter niet dat er geen geheimen zijn om te vinden, die zijn er genoeg.

Tegen het einde van dit uur ontmoeten we een rode vos die de spelopties vergroot qua puzzels en mogelijkheden. De uitdagingen lijken zich hierdoor langzaam uit te breiden zowel qua aantal als complexiteit. Er zijn bijvoorbeeld Tetris-achtige uitdagingen, kratten die heen en weer bewogen moeten worden, schilderijen op de muren en daarnaast (tevens een flashback naar The Witness) krijg je te maken met de eerste omgevingspuzzels die gebaseerd zijn op perspectief, met muren die verdwijnen en hoeken die je moet vinden door te camera juist te positioneren.

Er zijn ook 'collectibles', deze zijn meer dan alleen voorwerpen om te verzamelen en lijken te dienen als verhalende elementen. Het lijken kleine fragmenten die het verhaal voortstuwen, zeker weten doen we dit niet, want tijdens onze speelsessie werd er nog heel weinig duidelijk over het plot. Er is ook speelgoed te vinden, emblemen te bekijken en een reeks sleutelgaten in de game waar je door heen kan gluren. Daarnaast hangt er constant 'iets' in de lucht waardoor je het gevoel hebt dat er iets vreselijk staat te gebeuren.

Het is dan ook de mysterie waar Rime om draait en nodigt uit om op onderzoek uit te gaan. Toch hebben we ook onze twijfel: het hoofdpersonage had veel soepeler kunnen bewegen, er waren zichtbare drops in de framerate en de personages en omgeving leken niet heel goed met elkaar geïntegreerd, waardoor het af en toe leek alsof het zomaar op elkaar was geplakt. Echter als het speltempo, het verhaal en de puzzels zich op dezelfde manier tot het einde blijft groeien kan Rime wederom een voorbeeld worden in dit subgenre dat steeds populairder lijkt te worden.