LIVE
HQ
logo hd live | Pepper Grinder
See in hd icon

Chat

X
      😁 😂 😃 😄 😅 😆 😇 😈 😉 😊 😋 😌 😍 😏 😐 😑 😒 😓 😔 😕 😖 😗 😘 😙 😚 😛 😜 😝 😞 😟 😠 😡 😢 😣 😤 😥 😦 😧 😨 😩 😪 😫 😬 😭 😮 😯 😰 😱 😲 😳 😴 😵 😶 😷 😸 😹 😺 😻 😼 😽 😾 😿 🙀 🙁 🙂 🙃 🙄
      Nederlands
      Gamereactor
      previews
      Ultra Street Fighter II: The Final Challengers

      Ultra Street Fighter II: The Final Challengers hands-on

      We kennen de game al meer dan 25 jaar dus kijken we vooral naar de besturing, de overzetting en geheimen in deze Switch-versie.

      HQ

      Toen Capcom en Nintendo hun samenwerking aangekondigde om de meest legendarische Street Fighter naar de Switch te brengen denk ik dat veel nintenfans dit hebben gevierd met een boks. De twee merken zijn historisch aan elkaar verbonden en er is een hele generatie die weet hoe het is om de arcade-ervaring eindelijk thuis te hebben toen de game naar de SNES kwam. Op een of andere reden hebben Ryu en zijn vrienden afgelopen generatie de Nintendo-systemen achter zich gelaten, afgezien van een enkele cross-over. Daarom is het enerverend, en nostalgie voor velen, om te bedenken dat die arcadeactie weer terug is op de tv... of overal weer je heen wilt gaan.

      Ultra Street Fighter II: The Final Challengers wilt de ultieme versie van de klassieker zijn. De game speelt vrijwel hetzelfde na meer dan 25 jaar en behoeft daarom ook geen uitleg. Het zijn nieuwe content en opties die uitgebreid zijn belicht en daarom kiezen we voor deze preview ook voor een iets andere aanpak.

      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers

      Eerst vatten we kort samen wat "al bekend" is, mocht iemand dit gemist hebben. Vervolgens hebben we een lijst met details opgesteld die wij interessant of verrassend vonden. Als laatste richten we ons deze hands-on preview op iets dat wij essentieel vinden en dat zeker de nodige discussies gaat opleveren: besturing en reactiesnelheid. Ready? Fight!

      Dit is een ad:

      The Final Challengers is simpel gezegd een herziene en uitgebreide versie van SFII die is geboren tussen de gevierde Super Turbo uit 1993 en de HD Remix van 2008. Dit betekent dat het 17 vechters heeft van de subreeksen (inclusief Akuma al in het selectiescherm), met zowel een visuele retro als hd-afwerking, en een onlinemodus met casual en ranked matches.

      Daarnaast voegt de Switch-game de Buddy 2v1 co-opmodus toe (geïnspireerd door de Dramatic Mode uit de Alpha-subreeks), de toevoeging van Evil Ryu en Violent Ken zorgen voor 19 personages, en enkele toffe extra's voor fans zoals de Way of the Hado-modus waarin met de motion-controls hadokens kunnen worden uitgevoerd, een prachtige artgallery met meer dan duizend high-res art en een kleureneditor waarmee je iedere vechter kan aanpassen.

      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers

      Laten we nu de toffe dingen benoemen die we tot nu toe zijn tegengekomen:

      Dit is een ad:

      Acht dingen die je (misschien) niet weet over Street Fighter II voor de Switch

      ★ Je kunt de hud verwijderen (inclusief de health- en superbalken, tijd en personage-iconen/-namen). Dit betekent niet alleen een opgeschoond scherm, maar zorgt ook voor een twist betreffende tactieken gezien je aan minder kan refereren (als je super klaar is dit wel te zien in-game en de muziek wordt sneller als je weinig health hebt zoals gebruikelijk).

      ★ Er is een Replay-modus waarmee je je beste gevechten kunt opslaan en opnieuw kunt bekijken in het statsmenu. Je kan je favorieten selecteren en handige is dat, net als in Mario Kart, alleen het script wordt opgenomen, en niet de video, daarom is er geen kwaliteitsverlies.

      ★ Je kunt lokale offline mutliplayer spelen met twee Switch-consoles (beide spelers moeten de game echter hebben. Het is een interessante optie als je een andere SF-fan wilt joinen met een Switch (tot nu toe is alleen gameplay op hetzelfde scherm en de online multiplayer prominent in beeld gebracht).

      ★ Je kunt leven terugkrijgen in Buddy Battle door gebruik te maken van de taunt.

      ★ De game voegt hd-rumble toe en vibreert bij elke impact van je personage in iedere hand. Het valt meer op met de Joy-Cons los van de Switch, maar is niet zo heftig als bijvoorbeeld het tellen van ballen in 1-2-Switch.

      ★ Tot acht moeilijkheidsgraden zijn beschikbaar, van Super-easy tot Master en zelfs Legend.

      ★ Naast hun eigen speciale moves hebben Evil Ryu en Violent Ken natuurlijk hun eigen verhaaleindes.

      ★ Naast de mogelijkheid om te kiezen tussen klassieke sprites (4:3 ration) en hedendaagse hd-tekeningen kun je ook luisteren naar old-school samples en 16-bit geluiden, of kiezen voor de geremasterde muziek en voice-acting. Als je het nog niet wist Guile zegt "Sonic Boom!"

      Op de volgende pagina gaan we in op de besturing.

      SFII op Switch: de besturing

      Als je alleen al naar de console zelf kijkt is het al te voorzien dat de besturing van Street Fighter 2 op de Nintendo Switch voor enige controversie gaat zorgen. We hebben alle beschikbare methodes uitgeprobeerd en aantekeningen gemaakt, maar vanaf het begin is er al direct een bepaalde factor die veroorzaakt wordt door het ontwerp van de console.

      Misschien is het je opgevallen dat de Switch geen traditionele d-pad (vierpuntsdruktoets) heeft. Het is logisch als je het speciale design van de Joy-Con bekijkt, aangezien het twee controllers zijn die als een moeten werken... of anders apart als twee mini-controllers. Dit is slim en super makkelijk te gebruiken onderweg, bovendien heb je direct twee controllers. Hun symmetrische layout zorgt er echter voor dat beide over een analoge stick beschikken... en vier standaardknoppen.

      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers

      Het is gewoon niet hetzelfde om een shoryuken met een d-pad uit te voeren als met de vier losse knoppen met een open ruimte in het midden. We begonnen zo te spelen, met het gat, maar het was lastig om aan te wennen, het voelt gewoon raar. En verassend genoeg, waar de analoge stick normaal gesproken de laatste optie was in een vechtgame (de verschillende posities zorgen voor onnauwkeurigheid), maar uiteindelijk speelden we meer met de linker stick, omdat dit comfortabeler aanvoelde.

      De beste optie, vooral als deze game gepresenteerd wordt als iets voor competitieve spelers zoals Super Turbo, zouden echter arcadesticks zijn, maar tot dusver lijken er geen vechtsticks voor de Switch beschikbaar te zijn bij de release van de game (Hori werkt er aan eentje). De tweede beste optie is altijd de d-pad en het ontbreken van een op de Joy-Cons zorgde er voor dat meteen de enige beschikbare voor het systeem hebben uitgeprobeerd.

      Die d-pad is degene op de Switch Pro-controller, maar hierbij stuitten we op een ernstiger probleem, een waar de game geen schuld treft. Als je de Pro Controller al hebt gebruikt dan is dit je vast al opgevallen: de d-pad ziet er goed uit, en voelt goed, maar kent gebreken betreffende het herkennen van de juiste richting. Dit gebeurde bij ons al in Zelda met het wisselen van wapens; Tetris werd hiermee volledig onspeelbaar... en in dit geval zorgt het er voor dat we maar blijven springen. Nintendo is hiervan op de hoogte, maar op dit moment is het onduidelijk of de nieuwe ladingen dit verhelpen. Het is ironisch, daar Nintendo diegene was die de d-pad heeft geïntroduceerd en voorheen altijd de beste versie op de markt bracht.

      Het is dus ietwat frustrerend dat we nu Street Fighter op de Switch niet kunnen spelen met een vlekkeloze besturing, zelfs al wenden we er langzaam aan. Voor nieuwkomers bevat deze versie ook een optie om speciale aanvallen onder enkele knoppen te brengen of zelfs aan het touchscherm te koppelen.

      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers

      Wat betreft de Way of the Hado-modus: het is een droom voor veel kinderen die in de jaren 80 zijn geboren. Het laat je drie klassiek Ryu-technieken beoefenen, maar in first-person en met motion-controls door het uitvoeren van de juiste handbewegingen. Je houdt je polsen bij elkaar, trekt ze naar je heupen, laadt je energie op... en vervolgens verschijnt het op het scherm: ha-dou-ken!. Het werkt verrassend goed zolang de controllers goed zijn ingesteld en gelukkig zijn er drie gevoeligheidsniveaus. Vervolgens kom je oog-in-oog te staan met een reeks vijanden in twee modi met drie moeilijkheidsgraden, inclusief het levelen van je personage. Het begint op supermakkelijk tot iets minder moeilijk, maar tot nu toe zijn de vijanden vrij repetitief. We hebben slechts een klein beetje van de modus gezien, maar die belooft in ieder geval niet zo slecht te zijn als van te voren gedacht werd.

      Voordat we ons uiteindelijk oordeel kunnen vellen, afgezien van de besturing, willen we ook nog enkele goede online matches spelen. Er is echter iets wat we opmerkten dat vreemd was. Aangezien dit de definitieve versie moet zijn van een klassieker misten we traditionele elementen, zoals bonuslevels (met de auto en tonnen), de optie om schade en snelheid aan te passen of de mogelijkheid om een lokaal toernooi op te zetten. Iets wat toch een beetje karig aanvoelt...

      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers
      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers
      Ultra Street Fighter II: The Final Challengers
      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers
      Ultra Street Fighter II: The Final Challengers
      Ultra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final ChallengersUltra Street Fighter II: The Final Challengers