Soulcalibur VI

Legendarische franchises zoals Street Fighter, Tekken en Virtua Fighter behoren tot de belangrijkste pioniers van het vechtgenre en elk representeert zijn eigen specifieke focus. Street Fighter is de snelle, Tekken is de toegankelijke arcadehit en de meester van ingewikkelde gevechten is Virtua Fighter. Verborgen tussen deze invloedrijke lotgenoten bevindt zich Tekken's wapengekke jongere broertje: de Soulcalibur-reeks. Een reeks die zich meer dan wat dan ook op arcadegevechten richt, evenals een sterke focus heeft op lange en uitgerekte melodramatische verhalen en aanpassingsmogelijkheden. Na een lange break en de nodige aandacht voor de concurrentie is het eindelijk tijd voor Soulcalibur om terug te keren en te strijden voor de vechtgametroon.

Het antwoord: misschien. Een antwoord dat een uitgebreide uitleg vereist als we de potentiële en negatieve aspecten van de game fatsoenlijk willen uitleggen.

De Soulcalibur-reeks is, zoals gezegd, een franchise die het verhaal hoog in het vaandel heeft staan - ten goede of ten kwade. Het zesde deel is daar niet anders in en bevat meerdere verhalende lagen en meer dan genoeg verhaal. Als eerst is er het verhaal van Kilik en zijn zoektocht voor het mystieke Soul Edge-wapen om de wereld van kwaad te bevrijden. Als tweede heeft ieder personage zijn eigen toegewijde verhaal, gerelateerd aan eerder delen in de franchise. Als laatst wordt Max Payne-achtige 2D-art gebruikt als een chronologische drijfveer. Met andere woorden Soulcalibur wil verhaalvertelling meer dan vrijwel iedere andere vechtgame op de markt vooropstellen. Als de Story Trailer iets is om vanuit te gaan heeft de reeks nog het nodige werk te verrichten gezien het ijselijke en overdreven voice-acting en de melodramatische optredens. We geven Soulcalibur VI een kans om zichzelf op dit punt te bewijzen en geven Bandai Namco het voordeel van de twijfel.

Een belangrijk component in het Soulcalibur-universum is altijd de toevoeging van personages uit andere games geweest. Soulcalibur IV had Star Wars-favorieten Darth Vader en Yoda, de tweede game introduceerde Link uit The Legend of Zelda en het meest recente deel introduceerde de almachtige meester 'assassin' Ezio Auditore. Soulcalibur VI verschilt hier niet in en introduceert Geralt of Rivia uit de The Witcher-reeks. Zoals veel personages voor hem past hij perfect in het universum en beschikt hij over al zijn kenmerkende bewegingen (zelfs de animaties zitten in de game) en hij is enorm vermakelijk om mee te spelen.

Voorafgaand aan onze hands-on met Soulcalibur VI kregen we een korte presentatie van de ontwikkelaar en de demo die zij toonde richtte zich op de graphics. De game is compleet opnieuw opgebouwd met de Unreal Engine 4 en de makers konden het niet laten de visuele kant keer op keer te loven. Vanuit een technisch standpunt zijn we het daar niet helemaal mee eens. De 'textures' zijn korrelig, de gezichtsanimaties doen denken aan de vorige generatie spelcomputers en veel effecten rechtvaardigheden de lofzang van de ontwikkelaar niet.

Uiteindelijk is hetgene wat echt belangrijk is in een vechtgame niet het verhaal en ook niet de graphics. Nee, het heeft altijd gedraaid om het creëren van intuïtieve en vermakelijke gevechten. Op dit gebied blinkt Soulcalibur VI uit. De besturing is niet alleen strakker dan ooit, maar introduceert ook een variatie aan nieuwe en enerverende functionaliteiten. Een van de belangrijkste de intense 'reversal'-aanvallen. Als een vijand genoeg punten verzamelt kunnen ze enorm krachtige 'finishing moves' gebruiken, die op hun beurt gestopt kunnen worden in een reeks intense zwaardgevechten. Op dergelijke momenten stapt Soulcalibur VI af van een titel die bestempeld wordt als 'Tekken met zwaarden' en creëert het iets unieks. Naast enerverende intense scenario's voelt Soulcalibur VI meer gebalanceerd en afgewerkt dan ooit. Elk gevecht bevat een geweldig intensiteit en dwingt je om je aan ieder personage op een andere manier aan te passen naar hun individuele krachten en balans.

Kan Soulcalibur VI zichzelf dan boven de concurrentie verheffen? Het verhaal is nog in nevelen gehuld, visueel is het middelmatig, maar toch konden we de controller niet wegleggen nadat we begonnen met spelen. Het verlangen om jezelf te verbeteren, nieuwe vaardigheden te leren en de gevarieerde personages onder de knie te krijgen creëert een enerverende, meeslepende ervaring. We herhalen ons eerdere antwoord: misschien.