Rebel Ridge

Regisseur en scenarioschrijver Jeremy Saulnier heeft een griezelig vermogen, net als Mel Gibson, Tarantino of zelfs S. Craig Zahler, om grafisch geweld in zijn rauwste vorm te gebruiken als een soort katalysator voor zijn verhalen. Het geweld zelf, naakt, rauw en duister - wordt in zijn beste twee films een personage op zich en iets dat hij gebruikt om het verhaal te stuwen in plaats van als hagelslag in scènes die dramaturgisch al goed ingeburgerd zijn. Ik hou hiervan. Ik heb een zwak voor zijn doorbraakfilm Blue Ruin, en ik ben belachelijk dol op de altijd over het hoofd geziene en zo bruut sfeervolle, dichte en zenuwslopend rauwe Green Room. Saulnier is fenomenaal.

Het is echter een echt wonder dat zijn nieuwste film Rebel Ridge überhaupt is uitgekomen. Het filmen begon vier (!) jaar geleden met een gloeiend hete, Star Wars-acterende John Boyega in de hoofdrol als de koel rationele maar dodelijke spec ops-agent Terry. Na drie weken filmen verliet Boyega de productie, waarbij zijn management de schuld gaf aan 'familieproblemen', terwijl geruchten de ronde deden over een anti-creatieve hel van een film waarin geen enkel deel van het script werkte en de inmenging van Netflix het creatieve proces voortdurend verstoorde. Het filmen werd stilgelegd. Iedereen ging naar huis. Covid sloeg toe. Twee jaar later had Saulnier een vervanger gevonden in The Underground Railroad-ster Aaron Pierre en nu... Vier lange jaren later is het eindelijk tijd voor Rebel Ridge.

Het script is (net als in het geval van Blue Ruin en Green Room) door Saulnier zelf geschreven. Rebel Ridge wordt beschreven als een duister en compact verhaal van moraliteit en corruptie. Het verhaal draait om de mysterieuze Terry, die op zijn oude fiets aan de rand van een niet nader genoemd dorp opduikt, vastbesloten om zijn gevangengenomen neef voor een klein drugsdelict te redden met zijn spaarvarken. Het duurt echter niet lang voordat de corrupte (en corpulente) politie van het dorp lucht krijgt van zijn aanwezigheid en een ongekende terreurtrein lanceert om het geld dat hij bij zich heeft in zijn rugzak in beslag te nemen.

Kortom, Rebel Ridge is dezelfde film als The Rock's Walking Tall of een soort kindvriendelijke, naar tv geurende Bolibompa-versie van First Blood. Methodische, berekenende maar supergevaarlijke ex-militair dwaalt een klein stadje binnen, komt malafide agenten tegen en wordt tot het uiterste gedreven waar buitensporig geweld en vloeken de overhand krijgen. Het uitgangspunt hebben we al 2000 keer eerder gezien en al tijdens de allereerste scène van de intro van de film is het een fluitje van een cent om erachter te komen wat er precies gaat gebeuren, hoe en wanneer. Rebel Ridge is Saulnier's 'film-voor-dummies'. Thematisch vlak, structureel dun, voorspelbaar flauw en gewoon saai.

Saulnier's gepatenteerde duisternis, zijn vermogen om geweld weer te geven zoals hij dat doet in zowel Blue Ruin als Green Room ontbreekt volledig in Rebel Ridge. Er is hier niets van wat zijn eerdere films zo goed maakt. Elke scène (min één aan het einde) speelt zich af in lelijke daglichtfotografie, het mysterie rond Terry en zijn achtergrond voelt gewoon misplaatst en vervelend, en de corrupte corrupte corrupte agenten zijn zo doelloos dom en vrij van alle logica en zelfbehoud. De leeftijdsgrens van 11 jaar van Netflix heeft er ook toe geleid dat er hier vrijwel geen echt geweld is, waardoor de snellere scènes meer doen denken aan iets uit CSI: Las Vegas. Terry's armklem op sheriff Sandy (Don Johnson) beweegt zo langzaam dat het lijkt op slecht gefilmde repetities, en de weinige kogels die worden afgevuurd zijn vereeuwigd op een manier die Rebel Ridge doet lijken op iets uit Dallas.

De reeks slechte films die Netflix de afgelopen twee jaar heeft geproduceerd, zal de geschiedenis ingaan. Talentvolle regisseurs met grote budgetten spugen een film of films uit die allemaal aan onze laagste kijkcijfers snuffelen en elke productie geeft het gevoel dat Netflix vaak 'genoegen neemt' met het kwaliteitsgevoel van een echt saaie aflevering van een tv-serie. Er is hier geen punch, geen karakter, spanning, zenuw of welk tempo dan ook waardoor ik wil blijven kijken. Stomme personages, domme dialogen, domme logica, lelijke cinematografie en slappe actie maken Rebel Ridge weer een in een lange rij Netflix-teleurstellingen. Saulnier is tot zoveel meer in staat dan dit.