WWE 2K23

WWE 2K20 heeft mentaal zijn tol geëist. Het is een van de absoluut slechtste en meest buggy games die ik ooit heb gespeeld. Het was waarschijnlijk te wijten aan de realiteit van WWE en hoe ze rond die tijd ook iets ongelooflijks leken te verliezen. De WWE 2K-serie moest opnieuw worden opgebouwd en daarom werd 2K21 overgeslagen door de ontwikkelaars. Maar uit het kwaad kwam het goede voort, zowel in de gamewereld als in het echte leven. Het worstelbedrijf stuitte op een real-life schandaal dat ervoor zorgde dat eigenaar Vince McMahon zijn CEO-rol verliet, waardoor de deur openstond voor iemand anders om de shows te boeken, iets wat hij al lang deed. In kwam Triple H en veranderde het schip in een veel beter product. Inmiddels is Visual Concepts er ook in geslaagd om hun game bij elkaar te krijgen en na een succesvolle WWE 2K22 zijn ze terug met een nog betere WWE 2K23.

Er was een heel lange tijd dat ik dacht dat het einde was gekomen voor de serie, die nooit echt voldeed aan de oude Smackdown! spelletjes van Here Comes The Pain, Know Your Role en Shut Your Mouth. Er was een lange, lange roep om de terugkeer van de General Manager-modus, iets dat ontbrak sinds Smackdown vs. Raw 2008. Vorig jaar was het terug, maar het was niet helemaal perfect. Het lijkt erop dat de ontwikkelaars naar veel feedback hebben geluisterd en veel verbeteringen hebben toegevoegd. Deze omvatten nieuwe wedstrijdtypen, de mogelijkheid om midcardkampioenen te hebben (elke show heeft zijn eigen titel) en de mogelijkheid om met maximaal vier spelers / algemene managers te spelen. Een andere grote toevoeging is dat na elke grote pay-per-view, of premium live-evenement zoals ze het tegenwoordig willen noemen, er een mogelijkheid is om een van de drie willekeurige bonussen te kiezen. Deze kunnen passief of direct zijn en kunnen een ongelooflijke boost geven aan uw team. Helaas blijft misschien wel mijn grootste probleem van vorig jaar bestaan en dat is dat het maar mogelijk is om vier wedstrijden per show te boeken (PPV niet meegerekend). Dit maakt het moeilijk om alle wedstrijden en rivaliteiten te boeken die ik wil.

Over het boeken van wedstrijden en rivaliteiten gesproken, er is natuurlijk de Universe Mode sandbox. Hier bent u vrij om te boeken zoals u wilt en de resultaten te beïnvloeden als u daar zin in heeft. Het is in principe hetzelfde als vorig jaar, waar je als een enkele worstelaar kunt spelen of elke show kunt beheren die je wilt. Wat nieuw is, is een rivaliteitssysteem dat een betere diepgang geeft aan de spelmodus.

Alle spelmodi in de wereld, en ik zal hieronder meer noemen, kunnen niet worden opgeslagen als het worstelen in de ring niet goed is. WWE 2K20 had noch goede spelmodi, noch goed worstelen. Ugh, de horrorfoto's van bepaalde beestjes maken me midden in de nacht wakker met een schreeuw. Het is dan ook een geluk dat WWE 2K23 het op alle fronten erg goed doet. De spelmodi voelen gevarieerd aan en er is voor elk type speler wel iets te vinden. Binnen de ring voelt het als een mix van simulatie en arcade, maar op een goede manier. Het stroomt goed en is gemakkelijk in te voeren voor nieuwkomers. De ene knop is licht stoten, een andere gooit zwaardere slagen uit en een derde leidt tot grijpers. Welke grijper of worp het zal zijn, wordt vervolgens bepaald door nog een druk op een van de knoppen en de joystick in één richting te volgen. Dit geeft een goede variëteit aan "bewegingen" om mee te spelen. Het voelt echter moeilijker om een aanval te counteren en de wedstrijden zijn niet zozeer een omkeringsfestijn, wat ik beter vind. Een grote verbetering in de wedstrijden is dat we niet langer onze vingers hoeven af te hameren om uit een pinpoging te komen (hoewel die optie in de instellingen staat en je er misschien de voorkeur aan geeft. "Het gaat allemaal om het spel en hoe je het speelt", zoals een wijs man ooit zong). Nieuw voor dit jaar is het timen van een opwaartse druk met de rechter joystick wanneer de aanwijzer over een vierkant staat. Hoe vermoeider en gewonder je bent, hoe sneller en kleiner dit plein is. Het worstelen is leuk om te spelen, maar er zijn nog wat kleine problemen. Personages kunnen een beetje teleporteren om hun stoten te raken en soms slaan ze zonder reden gaten in de lucht. Het gebeurt echter vrij zelden en interfereert niet met de algehele ervaring.

Iemand die altijd de grootste trekpleister in de WWE is geweest, is John Cena. Ik ben nooit een fan van hem geweest (in de worstelwereld) en zal dat ook nooit worden. Het is duidelijk meer zijn karakter dan hij als persoon, maar ik ben helemaal meer van team Cena Sucks dan van team Let's go Cena. Daarom kan ik dit jaar genieten van de Showcase-modus die helemaal in het teken staat van John Cena. Maar in plaats van "Cena wint lol" zoals het in principe zijn hele carrière is geweest, richten ze zich alleen op grote verliezen. Er is van alles, van zijn debuut tegen Kurt Angle tot de ECW-match tegen Rob Van Dam tot de Undertaker op Wrestlemania. Er zijn echter enkele verliezen die volgens mij ontbreken. CM Punk is er natuurlijk niet om duidelijke redenen, maar niets van zijn lange vete met JBL is er bijvoorbeeld. Ook zijn de wedstrijden niet eens in orde maar springen ze heen en weer in de tijd. De extra kleine twist hier is dat we niet als Cena spelen, maar als zijn tegenstanders in de wedstrijden. Onverwacht, ik weet het, maar ik vind het niet erg om verschillende versies van hem te verslaan. Het mixt game- en filmsequenties op een goede manier, maar hoewel dit een vermakelijke modus is, denk ik niet dat het in de buurt komt van de versie van vorig jaar met Rey Mysterio.

Iets wat wel inhaalt ten opzichte van vorig jaar is de spelmodus die misschien wel de beste is, MyRise. Dit is de carrièremodus van de game en gaat op dezelfde voet verder als vorig jaar door je backstage met mensen te laten praten en het verhaal vooruit te helpen of op een zijspoor te raken. Dit jaar zijn er twee verschillende verhalen, een voor je mannelijke worstelaar en een voor je vrouwelijke. The Lock is de op mannen gerichte versie en gaat over een personage dat over de hele wereld concurreert in de indiescene en nu in de WWE is gebracht. Daar krijgt hij het karakter van The Lock, iets waar hij helemaal niet dol op is. Het verhaal gaat dan over ofwel volgen wat het management denkt dat je zou moeten zijn of het breken van het slot. De tegenhanger aan de vrouwelijke kant heet The Legacy. Daar heeft ons personage de WWE gehaald omdat haar tante een superster was en in de Hall of Fame staat. Ze is niet erg populair bij anderen die zich een weg naar de top hebben gevochten, terwijl ze alleen via haar familie binnenkomt. In de voetsporen van haar familie treden of haar eigen naam maken is hier de keuze. Beide verhalen zijn vermakelijk en er zijn veel subplots die worden ontgrendeld via mobiele telefoonberichten of praten met mensen. Sommige gesprekken ontgrendelen zelfs inhoud, zoals de oude WCW-versie van Triple H, genaamd Jean-Paul Levesque. Het enige probleem dat ik heb met de modus is dat ik niet helemaal verkocht ben aan de vrouwelijke stemacteur.

Iets waar ik helemaal niet van verkocht ben, is de nogal onnodige poging tot een Ultimate Team-modus. Koop pakketten kaarten en ontgrendel worstelaars in MyFaction. Vorig jaar kon je niet eens tegen andere echte spelers spelen. Dit jaar kan dat wel, maar alleen in vriendschappelijke wedstrijden. Ik begrijp niet voor wie, naast kaartverzamelaars, deze spelmodus is.

Maar over het algemeen voelt het alsof de WWE 2K-serie echt terug is. De versie van dit jaar is lichtjaren beter dan de ramp WWE 2K20 en ook een stap hoger dan vorig jaar. WWE 2K23 is echt vermakelijk met een goede mix van spelmodi en geweldige actie in de ring. Fans van worstelen hebben hier lang op gewacht.