Strayed Lights

Er wordt vaak gezegd dat "belediging de beste verdediging is" - en met Strayed Lights is het precies het tegenovergestelde. Strayed Lights is een actie-avontuur, het soort waarbij de actie zich zonder woorden ontvouwt en waarbij het aan de speler is om te interpreteren wat er voor je ogen gebeurt.

Je begint als een gloeiende kindfiguur en na een aantal vreemde ceremonies ben je plotseling een volwassene, zij het nog steeds een gloeiende, en je moet nu op avontuur gaan in verschillende mysterieuze werelden om ze te reinigen van bezeten en duistere wezens. Zoals je misschien hebt gemerkt, is mijn beschrijving van het verhaal enigszins oppervlakkig en dat komt simpelweg omdat het een beetje moeilijk kan zijn om erachter te komen wat er echt aan de hand is. Helaas draagt dit ook bij aan het feit dat het moeilijk kan zijn om echt betrokken te raken bij de actie van de game, wat ook een beetje ingewikkeld is.

De gameplay is wat duidelijker en het is allemaal opgebouwd rond een spannend vechtsysteem, en het werkt beter dan het klinkt. Het geheel is opgebouwd rond het feit dat je de aanvallen van de vijand overwint met een goed getimed blok en jezelf zo sterker maakt, zodat je uiteindelijk een enkele dodelijke aanval kunt lanceren. Elke keer dat je blokkeert, wordt een kleine hoeveelheid energie in een meter gegoten en wanneer deze vol is, kun je je dodelijke aanval lanceren. Het is eenvoudig en het werkt goed - maar het duurt een tijdje voordat je hersenen zich realiseren dat je niet direct moet aanvallen.

Daarnaast kan elke vijand wisselen tussen drie kleuren; oranje, blauw en paars - en je eigen karakter kan veranderen tussen twee van die kleuren, namelijk oranje en blauw. Dat betekent dus dat als een vijand als oranje aanvalt, je de aanval als oranje moet blokkeren. En hetzelfde geldt voor de blauwe kleur. De paarse aanval is niet te blokkeren, dus je moet hem ontwijken. De vijanden veranderen de hele tijd van kleur en dat moet je zelf doen, en het brengt een soort ritme in de gevechten, als je blokken succesvol zijn welteverstaan. Het wordt echter een beetje ingewikkeld als je tegen meerdere vijanden tegelijk vecht, die constant van kleur veranderen en soms ook tegelijkertijd aanvallen.

Het klinkt misschien als een opwindend concept - en dat is het ook, maar helaas wordt het allemaal vrij snel een beetje eentonig. Zodra je de code van het veranderen van kleuren op de juiste momenten kraakt en leert blokkeren, verdwijnt de uitdaging eigenlijk, omdat de game nauwelijks nieuwe elementen aan het concept toevoegt. De baasgevechten zijn iets interessanter, maar ze zijn min of meer gebouwd op dezelfde principes.

Hoewel de gameplay misschien een beetje ontbreekt aan variatie en ontwikkeling, blijft de magische wereld waarin Strayed Lights zich afspeelt spannend en interessant. De paden zijn misschien wat lineair, maar het ontwerp ervan blijft indruk maken en je komt door enkele werelden die mysterie en magie uitstralen. Het mysterie wordt ondersteund door een geweldige soundtrack van Austin Wintory, die verantwoordelijk was voor de soundtracks van onder andere Journey, Abzü en Flow.

Strayed Lights is een lichte teleurstelling. Ik had er misschien geen hoge verwachtingen van, maar het lijkt erop dat er ergens een ongerealiseerd potentieel verborgen zit. Het probeert Journey te zijn met een mysterieus woordeloos verhaal, het probeert de boel een beetje op te schudden met een spannend vechtsysteem, maar het lijkt niet genoeg uitgewerkt en het wordt allemaal een beetje eentonig, wat niet wordt geholpen door het feit dat de game in 6-7 uur kan worden voltooid.

Ik zou eigenlijk Strayed Lights willen aanbevelen, maar het is een beetje moeilijk om dit te doen, tenzij je echt geniet van games die net een beetje op Journey lijken. En dat is een beetje jammer, want er zijn hier een aantal echt goede ideeën die, met een beetje meer tijd in de oven, hadden kunnen helpen om een heel spannend en ander avontuur te creëren.