Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii

Ik heb de afgelopen jaren veel Yakuza -spellen beoordeeld en heb gezien hoe Ryu Ga Gotoku Studio de wereldkampioen is geworden in het recyclen van de inhoud. Het klinkt harder dan het misschien is, omdat er een elegantie kan zijn in herhaling, een gratie in het toestaan van de speler om omgevingen, personages en zelfs mechanica te herkennen. FromSoftware-fans spelen al meer dan 10 jaar vrijwel hetzelfde spel en ze klagen niet echt... RGG heeft een kunstvorm gemaakt van het hergebruiken van personages, gebieden en minigames, zodat ze bijna elk jaar een nieuwe game kunnen uitbrengen en het toch fris kunnen laten aanvoelen. Nu hebben we de nieuwste toevoeging aan de Yakuza -familie: Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii. Ik heb het op pc gespeeld, maar het komt over een paar dagen ook uit voor consoles.

Een van de eerste dingen waar ik naar op zoek was, was de veelbesproken Engelse dub. De ontwikkelaar heeft verschillende trailers met stemacteurs uitgebracht, maar ik kon het gewoon niet vinden in het spel. Daarom moest ik met Japanse stemmen spelen. Niet dat dit per se een nadeel is, maar ik ben geen snelle lezer en verschillende tussenfilmpjes veranderden de dialoog voordat ik ze kon lezen. Ik wed echter dat de Engelse toespraak op zijn plaats zal zijn bij de officiële release, anders is het een beetje een blindganger. Misschien is het niet belangrijk voor je, of misschien geef je de voorkeur aan Japanse stemmen, maar ik zeg dit alleen als een service-aankondiging zodat je weet waar ik vandaan kom.

Het verhaal begint met Goro Majima die aanspoelt op een strand zonder enig idee wat er is gebeurd. Klassiek geheugenverlies, de al te populaire trope. Al snel blijkt dat hij op Hawaï is, waar hij een jongen genaamd Noel en zijn kleine tijgerkatje, Goro, ontmoet. Er ontstaat een vriendschap en Noel leidt Majima rond op het eiland, waar hij al snel beseft dat het zijn doel is om weg te gaan om antwoorden te vinden. Het duurt echter niet lang voordat hij in de problemen komt. Een groep piraten valt aan, maar na een reeks gevechten verslaat Majima de kapitein, pakt zijn hoed en piratenjas en begint aan een piratenavontuur zoals we nog nooit eerder hebben gezien in de Yakuza -serie. Het klinkt allemaal een beetje gek, zelfs voor Yakuza, en dat is het ook, maar met de ironische humor die de serie door de jaren heen zo gedenkwaardig heeft gemaakt.

Het verhaal is precies wat je zou verwachten van een Yakuza game: een mix van serieuze karakterontwikkeling en gekke, soms zure plotwendingen. Als je hoopt op een meer nuchter verhaal, is dit waarschijnlijk niet het spel voor jou. Maar voor degenen onder ons die van de Yakuza -serie houden vanwege de gekke mix van actie en humor, is het precies in ons straatje.

In tegenstelling tot Like a Dragon zijn de gevechten hier niet turn-based, maar volgen ze de klassieke Yakuza -formule: combo's, brute stoten en extreme afmakers. Als je van het vechtsysteem in de vorige games hield, zul je hier niet fout gaan. Persoonlijk vond ik het puur entertainment, vooral omdat je de instellingen kunt aanpassen om quick-time events toegankelijker te maken, en er zijn drie moeilijkheidsgraden, zodat zelfs de meest onervaren Yakuza newbie het aankan.

Er is iets ongelooflijk bevredigends aan het uitroeien van een stel piraten en het allemaal eindigen met een over-the-top finisher. De ontwikkelaar weet hoe ze een solide vechtsysteem moeten maken en dat doen ze hier opnieuw. De gevechten kunnen echter soms eentonig aanvoelen omdat je constant vijanden tegenkomt die willen vechten, maar dat maakt deel uit van het Yakuza -pakket. Als je de andere games in de serie hebt gespeeld, weet je waar je aan begint. Het punt is, nogmaals, dat de ontwikkelaars steeds meer lijken te worstelen met hoe ze de speler kunnen laten zien dat de uitdaging voortdurend toeneemt, en hier gooit het spel gewoon heel veel vijanden naar je toe en kan het vermoeiend worden.

Naast de klassieke veldslagen zijn er ook zeeslagen. Hier heeft Ryu Ga Gotoku Studio duidelijk naar Ubisoft gekeken en inspiratie geleend van Assassin's Creed: Black Flag. Je bestuurt je schip, vaart door ringen voor snelheidsboosts en vecht intense zeeslagen tegen vijandelijke schepen. Het schip heeft drie verdedigingsmechanismen: kanonnen aan de zijkanten, een machinegeweer in de boeg en een versterking voor snelle manoeuvres. Het manoeuvreren van de vijand vereist een beetje strategie, vooral wanneer je sterkere schepen tegenkomt die upgrades en betere tactieken nodig hebben om te winnen. Na een succesvol gevecht kun je aan boord van het schip gaan en de bemanning verslaan, een coole monteur die nooit vervelend wordt en ook niet zijn pracht en praal verliest.

Zoals altijd hergebruikt de ontwikkelaar gebieden uit eerdere games. Heel Hawaï van de voorganger is vrij toegankelijk voor Majima en zijn bemanning, gevuld met winkels, schatten en zeelieden om te rekruteren. Er zijn zijmissies met zowel nieuwe als bekende gezichten, en het verhaal sluit daar goed op aan.

Schatzoeken is ook een groot element. Noel's vader was een schatzoeker en je kunt schatten op de kaart vinden, ernaartoe varen, een stel vijanden verslaan en genieten van een dramatische scène waarin Majima de kist opent en een relikwie de lucht in vliegt. Deze items zorgen voor geld en ervaring, wat nodig is om verder te komen in het spel. Daarnaast zijn er ringen te vinden die Majima upgrades geven in kracht en verdediging.

Naast het hoofdverhaal en de zijmissies is er natuurlijk een overvloed aan minigames. Honkbal, karten en een aantal nieuwe zijn terug. Deze zijn perfect voor als je even moet ontsnappen aan het uitgebreide verhaal, waar de tussenfilmpjes vaak 10-15 minuten kunnen duren.

En zoals altijd heeft de ontwikkelaar er veel fanservice in gepropt. Je kunt soundtracks uit de afgelopen 40 jaar van Sega ontgrendelen, Master System -klassiekers spelen en zelfs spelen als voormalige hoofdrolspelers uit de serie. Ryu Ga Gotoku Studio weet wat hun fans willen en ze leveren.

Ik had een geweldige ervaring met Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii, maar je kunt zien dat het formaat aan een opfrisbeurt toe is. De grafische engine is niet meer op het hoogste niveau en misschien is het tijd voor de ontwikkelaar om zijn game-engine te upgraden. Het werkt zoals het hoort, maar de personages beginnen er een beetje schokkerig uit te zien. Daarom houd ik me een beetje in, en dat doe ik, want hoewel dit een gekke spin-off is, brengt RGG in zo'n frequent tempo nieuw materiaal uit dat zelfs de meest die-hard fan zoals ik de mentale vermoeidheid begint te voelen. Hopelijk zullen ze deze formule in de toekomst nog meer aanpassen.

Dat gezegd hebbende, als je van de Yakuza -serie houdt, zul je dit ook geweldig vinden. Het is gek, boordevol actie en verslavend, precies zoals het hoort. Ik kan niet wachten om te zien wat Ryu Ga Gotoku Studio en Sega hierna bedenken, maar ik denk dat ik er veel in zal herkennen zoals ik dat in dit spel doe, en dat is uiteindelijk echt oké.