X-Out: Resurfaced

Waarom zijn de vissen zo boos? Oorspronkelijk uitgebracht voor de Commodore 64 in 1989, was X-Out een shoot 'em up gevuld met verschillende zeedieren, monsters en schepen die allemaal aan de verkeerde kant van het bed wakker werden. Het was een erg moeilijk spel, vooral voor beginners, waar een enkele treffer game over en een terugkeer naar het eerste niveau kon betekenen. Dit moeilijke niveau van uitdaging blijft in de remake genaamd X-Out: Resurfaced ontwikkeld door German Kritzelkratz 3000.

De graphics hebben een goede glans gekregen, hoewel ze nog steeds doen denken aan de stijl van 1989. Ik kan me voorstellen dat dit is hoe het spel er in ons hoofd uitzag toen we het speelden en soortgelijke titels vroeger. De ontwikkelaars hebben eerder ook gezegd dat het hun doel was om de pixellook van het origineel te behouden, maar hoe goed het uiterlijk ook is, het zou ook de grootste zwakte van de game kunnen zijn. Het kleurenpalet is... Stel... somber, net zoals het waarschijnlijk diep in de oceaan is. De kleuren hebben de neiging om in elkaar over te lopen en zorgen ervoor dat verschillende obstakels niet genoeg opvallen tegen de achtergrond. De meeste keren dat ik stierf, wat vaak was, waren door een botsing met de omgeving en niet door projectielen. Het verschil is dat projectielen, of het tegenkomen van vijanden, een stuk uit je gezondheidsbalk halen, terwijl een botsing met een rots onmiddellijke dood betekent. Als ik vijanden, projectielen in de gaten moet houden, moet sturen om ze te ontwijken, wordt een klein obstakel in dezelfde kleur als de achtergrond gemakkelijk over het hoofd gezien.

Bovendien is er geen opslagsysteem in het spel, dus als je sterft op bijvoorbeeld niveau drie, word je teruggestuurd naar het begin van niveau één en zijn ook al je upgrades verwijderd. Voor elk level kun je nieuwe voertuigen kopen en er verschillende wapens aan toevoegen, waarbij deze ook als je leven in het spel fungeren. Als je maar één schip hebt, is het vaarwel als het zinkt. Als je een vloot van vier schepen hebt opgebouwd, heb je zoveel levens. Het is altijd een evenwichtsoefening tussen hoeveel schepen je moet kopen en hoeveel uitrusting je ze moet uitrusten, aangezien elk schip een bepaald bedrag kost en elk wapen, schild, enz. ook geld kost. Het aanpassingsgedeelte is een van de sterkste aspecten van het spel, waar het mogelijk is om aan te passen hoe je wilt spelen. Dit kan worden gedaan door een van de drie vooraf gemaakte opties (een noviteit in deze versie) schepen te kopen of uw eigen schepen te bouwen. Het is jouw keuze als je volledig offensief wilt gaan met veel schade-opties, of een beetje meer defensief met een radar.

Dit systeem zorgt er ook voor dat de eerste expedities een grotere uitdaging zijn. Je score van het ene niveau wordt toegevoegd als geld voor het volgende, dus als je veel punten verzamelt, kun je echt gevaarlijke schepen maken. Je begint het eerste niveau altijd met heel weinig geld, dat alleen een basismachine biedt, waar je kunt kiezen uit vier verschillende modellen waarbij het enige verschil het uiterlijk en de prijs is, en dat de duurdere meer wapens kunnen hebben (van drie met de goedkoopste tot tien met de duurste vaartuigen).

In termen van spelmechanica zijn games uit de late jaren 80 meestal niet iets dat een revolutie teweegbrengt in de gamewereld in de jaren 2020. Het hoofdwapen wordt continu afgevuurd door de R2/RT-knop ingedrukt te houden, terwijl er dan zijwapens zijn die automatisch of met een druk op de knop worden afgevuurd. Dan is het de klassieke beweging, op en neer, hier en daar, enzovoort. Er was niet veel ruimte voor iets meer dan dat op een Commodore 64 joystick.

Hoewel de mechanica meer variatie zou kunnen gebruiken, kan hetzelfde niet gezegd worden van de muziek. Er zijn drie verschillende versies om uit te kiezen: klassiek (de Amiga-versie), nieuw (een remix van de klassieke stukjes en ook vier gloednieuwe nummers van Chris Hülsbeck) en de Commodore 64 muziek. Een van de eerste twee wordt aanbevolen, maar het kan zijn dat u het niveau van de geluidseffecten moet verlagen omdat deze veel te hoog zijn ingesteld in vergelijking met de muziek.

Voortbordurend op het klassieke thema, is het mogelijk om cheats te ontgrendelen. Nadat je een aantal (en dan bedoel ik heel veel) keer bent gestorven, word je getrakteerd op een cheat die de schade verwijdert door botsingen met omgevingen, wat leidt tot de meeste doden in het spel. Er zijn zes cheats beschikbaar om te ontgrendelen, wat het spel veel, veel gemakkelijker maakt, maar het schakelt ook de mogelijkheid uit om Trophies /Achievements te ontgrendelen als je ze graag verzamelt.

X-Out: Resurfaced is in de meeste opzichten trouw aan het origineel, zowel goed als slecht, en doet wat je zou verwachten van een remake van dit type spel. De spelmechanica zal je niet wegblazen, maar het is een klassieke, moeilijke shoot 'em up die fans van het genre niet ontevreden zal maken.