Monster Train 2

Ik heb roguelikes altijd een fascinerend genre gevonden. Games die in deze sector passen, kunnen uitzonderlijk zijn vanuit een ontwerp- en mechanisch perspectief, maar als de aard van het verliezen van al je voortgang en helemaal opnieuw beginnen aan het einde van een "run" niet op zijn minst enigszins bevredigend is, kan het algehele geheel in een oogwenk afbrokkelen. Persoonlijk denk ik dat dit concept games zoals het verder uitstekende Blue Prince tegenhoudt, omdat falen begint te wegen op je motivatie en je interesse in het zien van de aftiteling vermindert. Het is ook daarom dat ontwikkelaar Shiny Shoe 's Monster Train - en nu het vervolg - indruk maakt, want hoewel het roguelike-karakter brutaal en demoraliserend kan zijn, is de kern van de gameplay-loop zo vermakelijk dat je nooit te veel om mislukking geeft.

Voor iedereen die het origineel Monster Train niet heeft gespeeld, werkt dit vervolg op een zeer vergelijkbare manier. Het is een gelaagde deckbuilder, wat betekent dat je een scala aan gevechten aanvecht op een slagveld dat zich over drie verdiepingen uitstrekt, waar het doel is om aanvallende vijanden te verslaan voordat ze gestaag de verdiepingen opwerken en je "hart" aanvallen, wat in dit geval de motor van de trein is. Als er genoeg schade aan je motor wordt toegebracht, is de run voorbij, maar totdat je motor onherstelbaar is verpletterd, kun je doorgaan met de willekeurige levels, nieuwe upgrades en kaarten verwerven en ook nieuwe gevechten aangaan. De eigenlijke naamgevingsconventie van het spel heeft niet echt veel gewicht als we naar de gameplay kijken, aangezien de trein meestal slechts een decorstuk en een milieu-instrument is om door de wereld te komen, en de monsters zijn de kaarten die je gebruikt om te vechten.

Volgens de verhaallijn is er een, maar je zult er waarschijnlijk niet al te veel aandacht aan besteden. In plaats van zich in de hel af te spelen en te draaien om het terugnemen van het verwrongen domein, hebben engelen en demonen nu hun krachten gebundeld om een aanval op de hemel uit te voeren, in een poging om de hemelse stad terug te nemen van de binnenvallende Titans. Om dit te doen, moet je door de regionen van de hemel bewegen, die worden bepaald door fasen die elk willekeurige ontmoetingen bevatten (bijvoorbeeld een winkel, een kans om nieuwe kaarten te krijgen, misschien een put om een deel van je trein te genezen) en eindigen met een gevechtsmissie. Als het je lukt om op dit laatste gebied te slagen, zul je in staat zijn om door te gaan totdat je het centrum van de hemel bereikt en begint met de inspanning om de stad te bevrijden. Nogmaals, er is een verhaal dat dit helemaal verbindt, maar je zult het waarschijnlijk na een uur of twee helemaal vergeten en je aandacht en tijd besteden aan de sappigere delen van Monster Train 2; namelijk de deckbuilding gameplay.

Wat Shiny Shoe in dit vervolg heeft gebouwd, is een van de beste deckbuilding-gameplay die je tegenkomt. Het zit niet alleen boordevol diepgang en complexiteit, waardoor je allerlei eigenzinnige dingen kunt doen die passen bij hoe je van plan bent te spelen in een run, maar het is ook, door het ontwerp, intuïtief en vrij eenvoudig. Dit is geen kaartvechtervaring zoals Magic: The Gathering of Pokémon: The Trading Card Game waarbij je moet nadenken over de fijne kneepjes van elke kaart en of het aannemelijk is om daadwerkelijk een zet te doen binnen de brede en grijze regels. Je hoeft hier geen expert of enorm pedant te zijn over de details, want het ligt dichter bij Hearthstone of Gwent, waar de effecten duidelijk worden uitgelegd, hoe een kaart in je build past, goed wordt uitgelegd, en meestal is de grootste uitdaging waarmee je te maken krijgt het beheren van je deckgrootte en het verminderen van het vet naarmate elke run vordert.

Shiny Shoe probeert onderweg een paar curveballs naar je toe te gooien, meestal in de vorm van nieuwe deck-opties die de manier waarop je je zaken doet herzien. Er zijn twee startdecks, of clans zoals ze in het spel worden genoemd, maar je kunt er nog drie ontgrendelen, die elk hun eigen kampioen, speelstijl en kaarten hebben. Het kost tijd om hun fijne kneepjes te leren en vertrouwd te raken met hoe ze werken, maar het is geen enorme verplichting en je kunt vrij gemakkelijk wisselen tussen clans op verschillende runs, en zelfs twee combineren als onderdeel van een hybride deck. Je kunt bijvoorbeeld de krachtige en veerkrachtige draken uit de Pyreborne -clan nemen en ze samenbrengen met de gekke wetenschappers die de Lazarus League vormen. Het punt is dat de optie geheel aan jou is.

Als het dan op zaken aankomt, verschuift de focus naar het creëren van een uitgebalanceerd kaartspel, een dek met de juiste hoeveelheden gemakkelijk te plaatsen en niet te dure eenheden en ook belachelijke en gevaarlijke eenheden, gekoppeld aan nuttige en krachtige spreuken, kamers die het tij van de strijd kunnen veranderen, en uitrusting die van een slechte eenheid een uitzonderlijke eenheid kan maken. Dat lijkt misschien eenvoudig genoeg, maar in de praktijk beloof ik je dat je deck vaak vol zit met rotzooi, zodat je moet uitzoeken hoe je elk gevecht kunt overwinnen zonder te weten wat je na elke beurt van je deck zult trekken.

Nogmaals, de willekeurige aard en de finaliteit van het roguelike-element kan soms verpletterend en frustrerend zijn, maar dit is ook de aard van het beestje voor dit soort spellen. Sommige runs voelen vanaf minuut één alsof de wereld tegen je is, en andere ben je in de wolken en voel je je niet te stoppen totdat je geluk plotseling omslaat. Echter, voor Monster Train 2 betekenen de deckbuilding, de intuïtieve en eenvoudige aard van de actie, de snelheid en het tempo van de gameplay, en het feit dat een run nooit de neiging heeft om te veel van je tijd op te slokken, allemaal dat verliezen meer als een last voelt dan als een schop onder de tanden. Je zult willen dat je niet routinematig vanaf het begin hoeft te beginnen, maar tegelijkertijd zul je net zo enthousiast zijn om helemaal opnieuw te beginnen, en dit is zonder twijfel Monster Train 2 's grootste kracht.

Shiny Shoe legde belichting in een fles vast met het originele spel en dit vervolg bouwt gewoon verder op die geweldige formule. Voor iedereen die op zoek is naar een leuk en boeiend spel om ongeveer 30 minuten per keer te spelen, of voor iedereen die uren achter elkaar wil zitten, zul je echt niet ver fout gaan met Monster Train 2. Games moeten leuk zijn, en dit is precies wat dit indie-vervolg is.