Wonder Boy: The Dragon's Trap

Arme Wonder Boy. Slaagt hij er eindelijk in om zijn aartsvijand Mecha Dragon eens en voor altijd te verslaan; wordt hij vervloekt door de robotdraak en in een hagedis veranderd. Typisch. Misschien niet zijn meest triomfantelijke moment, maar toen Sega Wonder Boy III: The Dragon's Trap in 1989 uitbracht was het een hoogtepunt in de reeks. Nu zijn de jongen en hagedis terug en zijn we meer dan tevreden, want Wonder Boy: Dragon's Trap is zelfs nu nog erg vermakelijk platformavontuur ondanks dat het al dertig jaar oud is.

De reden hiervoor is dat de originele Dragons Trap een uitstekende fundering biedt; pixelnauwkeurige besturing en een simpel (maar interessant) kernmechanisme. Maak je geen zorgen als je niet eerder van de game hebt gehoord. De franchise heeft niet meer van zich laten horen sinds de mid-90's. Gelukkig biedt Lizardcube's nieuwe versie, gebouwd op de Westone-klassieker, de perfecte kennismaking. Met een simpele druk op een knop wissel je tussen de 8-bit graphics van de Master System-versie en een briljante handgetekende artstijl waarmee Lizardcube deze versie heeft gezegend. Het nieuwe uiterlijk doet Wonder Boy voorkomen als een gloednieuw avontuur.

Alsof dat nog niet genoeg was is het ook mogelijk om alle muziek en geluidseffecten in te wisselen voor de dertigjaaroude chiptunes als je er zeker wilt zijn je nostalgische blues te genezen. Dit is een enorm trouwe remake en het is duidelijk dat Lizardcube het origineel hoog in het vaandel heeft staan. Het oude wachtwoordsysteem is zelfs behouden, dus is het mogelijk om je originele opgeslagen bestanden van het origineel te gebruiken als je dat wachtwoord nog op een stukje papier hebt liggen. Wanneer deze nieuwe Dragon's Trap zich van zijn beste kant laat zien vergeten we bijna dat het avontuur zo oud is; de spelmechanismen zijn nog steeds even goed.

Als Wonder Boy (of de nieuwe toevoeging, Wonder Girl) kunnen we rennen, springen en kruipen door een gevaarlijk land vol met monsters en het doel is om de vloek op te heffen. De jongen (of het meisje) verandert tijdens de speelbare introductie in een vuurspuwende draak en gedurende de game kunnen we ook als een muis (die klimt), een piranha, een leeuw en een havik spelen. Je kun tijdens het spelen tussen deze wezens wisselen om verder te komen en elk heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Het concept is erg goed uitgewerkt en is nog steeds even uitmuntend als het in de '80's was.

Iets dat minder goed de tand des tijds heeft doorstaan zijn bepaalde elementen van het gamedesign en het niet-zo-logische leveldesign. De gamewereld is open om te verkennen en bevat veel geheimen net als in de meeste Metroidvania-games, maar er is geen wereldkaart om op terug te vallen. In plaats daarvan moet je op je eigen navigatievaardigheden vertrouwen terwijl je door woestenijen, diepe bossen en grotten beweegt. En er zijn overal deuren. Veel van deze zijn gesloten en als je eindelijk een sleutel vindt wordt je vaak gedwongen om helemaal terug te keren. Ondertussen zijn alle vijanden weer terug. Dit was geen probleem tijdens het Master System-tijdperk en voegde juist meer speeltijd toe, maar tegenwoordig is het een bron van frustratie.

Het opnieuw maken van een dertigjaaroude game en zo dichtbij het origineel blijven heeft zowel zijn voor- als nadelen, maar eindigt uiteindelijk als een succes. Lizardcube is, met een nieuwe presentatie en kleine, subtiele aanpassingen, er in geslaagd om nieuw leven in een klassieker te blazen zonder het origineel te verpesten.

Als je sinds de 80's gek bent op Dragon's Trap voel je je meteen thuis, maar zelfs als je nog nooit van Wonder Boy gehoord hebt valt er veel plezier uit deze nieuwe schitterende versie te halen. Vooral gezien de bescheiden prijs. Nu willen we heel graag een gloednieuw Wonder Boy-avontuur zien van de Franse indiestudio, omdat ze zo goed zijn geslaagd in het vervaardigen van deze remake kunnen we slechts dromen wat ze kunnen doen met een passend vervolg.