Nederlands
Gamereactor
reviews
World to the West

World to the West

Teslagrad's universum wordt vanuit een ander perspectief verkend, of beter gezegd vier andere perspectieven.

HQ
HQ

Rain Games' eerste release was Teslagrad: een side-scrolling puzzelplatformgame die zijn verhaal beeldend vertelde, met weinig tot geen tekst of dialoog. World to the West is behoorlijk anders: het 2d side-scrolling is nu 3d, esthetisch ziet het er veel kleurrijker en vrolijker uit en het verhaal wordt gedreven door dialoog en omgaan met de andere speelbare personage.

Het is een relatief simpele opzet: vier personages, elk met hun eigen unieke vaardigheden - Lumina de Teslamancer, Knaus de Orphan, Miss Teri de Mind Bender en Lord Clonington de Strongman - zien hun respectieve reizen samenkomen. Ieder van hen is iets wat ze lief is afgenomen door een kwaadaardige man en ze moeten door een reeks puzzels en paden navigeren om deze voorwerpen terug te krijgen. Het is geen concept dat prijzen gaat winnen, maar het past bij de onschuldige kinderlijke natuur van de game.

Je wordt via hoofdstukken aan ieder personage geïntroduceerd, zodat je elk van hun talenten kun gebruiken voordat je samenkomt. Lumina kan lanceerplatformen gebruiken en dashen, vergelijkbaar met Corvo's 'blink'-vaardigheid in Dishonored, om gaten te overbruggen en door poorten te bewegen. Knaus is een kleine en fragiele jongen, dus zijn vaardigheid is het ontwijken van vijanden door het graven van een gat met zijn schep en zich onder de grond voort bewegen om langs lastige wezens en obstakels te geraken. Miss Teri doet alles via haar sjaal, waarmee ze controle kan nemen over vijanden en ook palen kan gebruiken om met haar sjaal te slingeren en zo net als Lumina over gaten kan springen, weliswaar iets minder ver. Als laatste is daar Lord Clonington die zonder twijfel het meest aansprekende personage is met zijn rechtdoorzee, geen nonsens houding. Hij kan op vijanden afbeuken, veel schade uitdelen en is alleen te stoppen door muren, en hij kan ook nog twee snelle klappen uitdelen.

Dit is een ad:
World to the West

World to the West's aantrekkingskracht komt in de vorm van verkenning. Vele elementen zijn geïnspireerd op de 1991 klassieker A Link to the Past. Alhoewel er geen alternatieve dimensie is naast de hoofdwereld is er bijvoorbeeld een ondergronds netwerk van grotten waar naar toe gereisd kan worden en zo de wereldkaart verdubbelt. Gebieden en geheimen zijn afgeschermd door verschillende puzzels die de vaardigheden van ieder personage nodig hebben om op te lossen. Geen van deze zijn lastig om te voltooien, al stuit je waarschijnlijk meerdere keren op een verkeerde oplossing voordat je de meest logische oplossing vindt.

De gevechten zijn jammer genoeg alleen maar vervelend, met weinig variatie qua vijanden en ze vereisen veel meer klappen dan nodig. Het wordt nooit echt moeilijk, waarbij je alleen risico loopt om dood te gaan wanneer je overweldigt wordt en het was misschien een betere ervaring geweest als er helemaal geen gevechten in de game zaten. Als er voorbij vijanden geslopen had kunnen worden zonder ze te hoeven verslaan had dat veel beter gewerkt. Dat is hoe Knaus te werk gaat, maar als je als Miss Teri speelt moet je iedere vijand met je sjaal slaan, waarna je automatisch controle over de vijand krijgt en van een randje moet afspringen om deze te verslaan. Met vijanden die constant weer 'respawnen' als je een gebied opnieuw bezoekt wordt het verkennen een moeizaam proces.

World to the WestWorld to the West
Dit is een ad:

Dit ook een van de gebieden waar de game de plank misslaat. Het draait om verkennen en het vinden van nieuwe gebieden, maar dit onderdeel is alles behalve plezierig. Checkpoints zijn in de vorm van totempalen verspreid over de wereld en dienen ook als fast-travel punten. Wat de game beperkt is dat je alleen kan afreizen naar totems die ieder specifiek personage heeft gevonden. Je moet hierdoor de hele wereld eigenlijk vier keer verkennen om alles echt te kunnen vinden. Dat betekent wederom dat je ook dezelfde vijanden vier keer moet verslaan en je zo langzaam door ieder gebied bewegen terwijl je al weet wat er te wachten staat. De game wordt daardoor al snel saai.

Er zit ook een valutasysteem in de game, maar je krijgt eigenlijk nooit de kans om deze gloeiende eenheden uit te geven. Pas heel laat in de game geef je een klein deel uit van wat je verzameld hebt. De hele game lijkt een willekeurige mengelmoes van spelmechanismen te zijn en die werken niet bepaald goed samen, ondanks de charismatische personages en fascinerende wereld.

World to the West is niet een perse een slechte game en Rain Games heeft duidelijk veel liefde en toewijding in het project gestopt. Echter doen het niet bevredigende verkennen en de repetitieve eendimensionale gevechten af aan de ervaring, vooral als je nagaat dat dit precies de gebieden zijn waarop de game goed zou moeten zijn. De presentatie van de tussenfilmpjes is geweldig en de muziek is simpel en vrolijk, maar doordat het al snel saai wordt blijft de drang weg om te ontdekken wat er gaat gebeuren. Daarmee is World to the West slechts weer een titel die aan de lijst van door Zelda-geïnspireerde indiegames kan worden toegevoegd.

HQ
World to the WestWorld to the WestWorld to the West
05 Gamereactor Netherlands
5 / 10
+
Schattig uiterlijk en personages, unieke vaardigheden van ieder personages.
-
Onnodig veel gevechten die standaard en saai zijn, verkennen van de wereld in een game die draait om verkennen is het minst leuke deel van de game.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen