Nederlands
Gamereactor
reviews
Rime

Rime

Tequila Works' Rime is eindelijk hier.

HQ
HQ

"Wat ben je aan het spelen? Ico?", "Is dat Shadow of the Colossus Remastered?", "Is dat een vreemde Journey-kloon?". De veronderstellingen waren veelvuldig en de mensen die het vragen onthutst als ik zeg dat ik Rime speel. En ik begrijp heel goed waarom. Rime heeft geen moeite met het lopen in de schoenen van enkele van grootheden uit het genre. Het tempo is traag, de muziek geheimzinnig en betoverend en het eiland is gevuld met geheimen. Rime neemt echter geen genoegen met alleen het opvullen van deze schoenen, maar is ook trots dat het deze verwachtingen overschrijdt. Rime wilt dan ook in de eerste plaats iets speciaals zijn. Het wilt je innigste gevoelens bespelen en dagen na het voltooien in je hoofd blijven rondspoken. Op veel manieren slaagt het daar precies is, maar een veel opgeblazen en melodramatische derde acte belet het zich te kunnen scharen onder de giganten.

Als een hedendaagse Crash Bandicoot spoelt het hoofdpersonage in Rime aan op het strand en wordt wakker. Hij staat op en klopt het natte zand van zijn kleren. Maar waar Crash hierna begint rond te draaien, plezier maakt en niet zoveel aantrekt van de omgeving (afgezien van rollende stenen) verlaat ons hoofdpersonage het strand stapvoets terwijl hij nieuwsgierig zijn nieuwe wereld bekijkt. De game vertelt niet waar je heen moet gaan en vertrouwt op je gezonde verstand. Dit leidt je naar het midden van het eiland. En zo begin je aan je avontuur. Slechts enkele minuten gaan voorbij als je in de verte een glimp opvangt van een gigantische toren, te vergelijken met de mysterieuze berg in Journey. Dit wordt direct herkend als je doel, want als het iets is waar spelers door aangetrokken worden is het een uitkijkpunt. Nu moeten we er alleen nog achter komen hoe we daar moeten komen.

Rime
Dit is een ad:

Het eiland is groot zonder ooit onhandelbaar te zijn. Op papier zou het lastig zijn om door dit terrein te navigeren en te weten wat de juiste keuze is, maar ontwikkelaar Tequila Works is ons een stap voor en introduceert al heel vroeg in de game een klein vosachtig wezen die je meer dan eens de juiste richting op gids. Hij is niet heel groot, maar vaak hoor je een hoopgevend geblaf en dat wordt gebruikt als een waar geluidskompas. Dit zorgde bij ons uiteindelijk voor een ambivalente relatie met het beestje; het was fijn als deze verscheen om ons in de juiste richting te wijzen; maar als het direct voor je staat en aan een stuk door blijft blaffen wordt dit al snel irritant, zeker gezien de stilte en rust die het eiland biedt. Het hoofdpersonage lijkt te houden van de onschuldige gids, maar als speler delen we die gevoelens niet.

En hier, al vrij vroeg, stuiten we op de grote problemen van Rime: emoties. De games die we met Rime vergeleken in eerste alinea weten hoe ze een emotionele reactie bij de speler moeten oproepen. Ico is uitstekend voorbeeld van minimalisme en vraagt je om de hand van Yorda stevig vast te pakken en haar te begeleiden. Journey is minimalistisch en gebruikt de beperkingen van taal en communicatie terwijl je de berg steeds verder bestijgt met een naamloze bondgenoot. Shadow of the Colossus is obscuur en raadselachtig met zijn uitgestrekte lege omgevingen.

Rime poogt deze minimalistische aanpak te behalen met zijn verhaalvertelling en design, maar tegen het eind komt dit zo geforceerd over dat het einde onbedoeld iets te grappig wordt. Hoe vaak ben jij op je knieën gevallen toen je boos was om naar de hemel te schreeuwen door de oneerlijke situatie dat het lot je heeft toebedeeld? Nog nooit toch? Dat is omdat mensen niet reageren zoals in Hollywood-films en Rime gebruikt deze opgeblazen versie van menselijke emotie dusdanig dat het uiteindelijk ongepast voelt.

RimeRime
Dit is een ad:

Het is heel jammer dat de game op deze manier dusdanig afglijdt, met name in de derde acte waarbij het zo dichtbij was om een nagenoeg perfecte titel neer te zetten. Er zijn enkele gevallen van een haperende framerate en op een bepaald punt moesten we zelfs de game opnieuw opstarten, technisch gezien waren deze echter zeer beperkt en de game werkt in zijn geheel voortreffelijk. De eerste keer dat we het mysterieuze eiland bezoeken wist het ons vele uren achter elkaar te boeien terwijl we uitkeken om de geheimen van het volgende gebied te ontdekken. De game leent veel visuele charme van The Witness en schept daarmee een eiland dat er uit ziet als een bewegend schilderij. Het is onophoudend prachtig en de diversiteit van de omgevingen geven constant de behoefte om meer te ontdekken.

De moeilijkheidsgraad werkt ook in het voordeel van de game. Deze prikkelt altijd je interesse met puzzels en dubbelzinnigheid, maar probeert je hiermee nooit te irriteren. In Rime is het niet de bedoeling dat je ergens vast komt te zitten en je wordt altijd aangemoedigd om vooraf na te denken hoe je het volgende raadsel aanpakt. Helaas, slaagt de game hier af en toe niet in. De oplossing is, in enkele gevallen, zeer onlogisch gezien de regels die de game zelf opstelt en daardoor krijg je niet altijd even veel voldoening bij het voltooien van een puzzel. Je raakt hierdoor soms licht geïrriteerd en het is meer een gevoel van opluchting dat hier naar voren komt.

Een voorbeeld: ongeveer halverwege de game moet je op een knop drukken. Je kan niet bij de knop, omdat deze word bewaakt door een monster. Iedere keer dat je in de buurt van het monster komt schreeuwt het en val je in een gat naar de verdieping eronder. De oplossing? Om nog dichterbij het monster te komen, terwijl de game is er stellig in is dat dit niet de manier is om dit soort problemen te lijf te gaan, maar toch is dit de oplossing. De enige reden dat we dit probeerde was omdat we totaal geen idee meer hadden wat we moesten doen.

RimeRime

Gelukkig zijn de puzzels veel vaker uitstekende complex ontworpen en komen ze alle soorten speler tegemoet. De meeste gevallen speelt de game met het perspectief van de speler, zo kan er een deur gemaakt worden door vanuit bepaalde hoeken naar verschillende voorwerpen te kijken. Het is toegankelijk doch innemend, simpel maar uitdagend en het ontdekken van het eiland is een bijzondere ervaring.

En dat is wat Rime uiteindelijk ook is: speciaal. Het kent vele en duidelijke inspiratiebronnen, maar met de algehele ervaring toont het zijn eigen identiteit. Het achtergrondverhaal van het eiland en de vele bevolkingen die het hebben bewoond geven de omgevingen een betekenisvol en magisch gevoel. Dat is ook het grootste compliment dat je kan geven aan een fantasie-universum. Het voelt magisch en tegelijkertijd echt. De game maakt kleine misstappen, maar het blijft trots op beide voeten overeind staan. We spelen niet Ico of Journey, we spelen Rime en deze verdient volkomen onze aandacht.

HQ
08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
+
Uiterlijk en muziek maken indruk, het eiland zit vol met geheimen, fijns balans tussen moeilijkheidsgraad en speelduur.
-
Sommige puzzels zijn niet logisch, te opgeblazen in de derde acte, kleine haperingen in de framerate.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen