Yakuza Kiwami

Yakuza Kiwami is een remake van de originele PlayStation 2 Yakuza-game, die in het Westen helemaal terug in 2006 werd uitgebracht. In de kern is deze remake een typische Yakuza-game en om die reden is Kiwami aan te raden voor spelers die ervaring hebben met de reeks, maar dat is geen noodzaak in dit geval.

Afgelopen januari werd de prequel Yakuza 0 uitgebracht en die kostte dertig uur om door te spelen; waardoor we ons afvroegen: is het echt noodzakelijk om zo een enorme prequel te hebben om een setting op te zetten voor een remake van het origineel? Het blijkt dat dit noodzakelijk was, daar Yakuza Kiwami de speler aan een grote en diverse cast introduceert, waar zelfs een veteraan van de reeks moeite mee zal hebben dit bij te houden. Yakuza Kiwami is een op personages gerichte, verhalende ervaring in een wereld van de georganiseerde criminaliteit van Japan; dus we bevelen aan dat je in ieder geval Yakuza 0 speelt voordatje begint aan Yakuza Kiwami.

Het kost ongeveer 15 uur om Yakuza Kiwami uit te spelen, wat bijna de helft is van andere games in de reeks, en het verhaal wordt ook niet op een samenhangende manier verteld als in andere Yakuza-titels De hoofdpersoon is een Yakuza genaamd Kazuma Kiryu, wiens liefde voor zijn jeugdvriendin Yumi slecht eindigde, en Kiryu's criminele carrière dient slechts als een raamvertelling. Het leeuwendeel van de tijd volg je de gebeurtenissen van verschillende zij-personages, wiens verhalen op een of andere manier aan die van Kiryu's zijn verbonden. Deze variëren van een corrupte politieagent tot een weeskind.

Deze gekozen methode voor het vertellen van een verhaal zorgt voor simplistische gameplay en dwingt je om veel tussenfilmpjes te bekijken. Voor iemand die Yakuza-games gespeeld heeft is dit geen verrassing, maar voor anderen betekent dit dat het lijkt alsof Yakuza Kiwami alles 'op één paard wedt' en zelfs saai kan zijn. Het helpt niet dat in de eerste gedeeltes van de game de dialogen ook veel te lang voortduren. Emoties en keuzes hadden veel beter overgebracht kunnen worden met kortere dialoog.

Yakuza-games hebben altijd drie verschillende manieren gehad om een verhaal te vertellen - de eerste zijn de normale tussenfilmpjes; de tweede is het lezen van dialogen en het luisteren naar personages; en de derde is het lezen van dialogen zonder stemmen. Dit is in alle andere Yakuza-games ook terug te vinden en het wordt hoognodig tijd om hier van af te stappen, aangezien er geen logica of enige reden is om deze drie verschillende methoden te gebruiken in plaats van alleen tussenfilmpjes.

Yakuza Kiwami speelt zich voornamelijk af in een fictieve regio van Tokio genaamd Kamurocho en de 'map' is klein, volgestopt met dingen en vrijwel identiek aan vorige games. Omgevingen zijn echter statisch en er zijn overal onzichtbare muren, wat een klein beetje frustrerend is. De daadwerkelijke gameplay bestaat vooral uit het rennen van een plek naar een andere, het bekijken van tussenfilmpjes en vechten... heel veel vechten.

Ongeveer 70 procent van de game bestaan uit gevechten, als je het bekijken van tussenfilmpjes niet meerekent, en er zijn meerdere vechtstijlen om uit t e kiezen. Je kunt deze op ieder moment tijdens een gevecht wisselen. Rpg-elementen bestaan uit het vrijspelen van nieuwe vaardigheden in een speciale vaardigheids-'tree'. De gevechten zelf zijn wreed, maar missen enige 'flow'. Schoppen en slagen worden stijf geleverd, dus verwachten geen actie a la Ninja Gaiden of Bayonetta hier. Het is draaglijk, vooral als je ervaring hebt met eerdere Yakuza-games, maar het is niet de meest indrukwekkende prestatie.

Het meest irritante van vechten is dat eindbaaspersonages af en toe helemaal stil staan en op dat moment hun verloren 'health' terugkrijgen; en daar is niet aan te doen; dat betekent dat gevechten veel langer duren dan nodig is. De gevechten maken het duidelijk dat het het verhaal is waarvoor mensen Yakuza-games spelen.

Er zijn ook 78 mini-verhalen om in te duiken. Vaak moet je dit zelfs doen, omdat deze kleine verhalen gebeuren als je er langs loopt, je hebt dus niet altijd de keuze om deze wel of niet te doen zoals in andere openwereldgames. Meestal betreffen deze verhalen kleine scènes uit andere mensen hun leven, zoals het vangen van dieven of iemand helpen met diens liefdesleven. Een van de beste mini-verhalen is die van Goro Majima, die een centraal personage was in Yakuza 0. Hij vecht vaak tegen Kiryu op verschillende plekken in Kamurocho en, alhoewel zijn verhaal geen sterk begin kent, dit wordt steeds beter en beter en bereikt uiteindelijk een uiterst bevredigende conclusie.

Technisch zit Yakuza Kiwami prima in elkaar. We kwamen geen bugs tegen, laadtijden zijn kort en de stad zelf ziet er indrukwekkend gedetailleerd en kleurrijk uit. Voice-acting en tussenfilmpjes zijn ook uitstekend, wat fijn is aangezien ze een groot deel uitmaken van de game. De gesproken dialogen zijn erg duidelijk en zorgen er zelfs voor dat je waarschijnlijk een beetje Japans hebt opgepikt aan het einde van de game. De game kan nu ook vrijwel overal opgeslagen worden en vereist niet meer het gebruik van de typerende telefoonhokjes, een welkome verandering.

Yakuza Kiwami is een Yakuza-game: niets meer, niets minder. Het heeft diezelfde sterke en zwakke punten als de rest van de games uit de reeks; en de restricties die mee zijn gekomen van de vorige generatie steken hierbij lelijk af. Yakuza 6 verschijnt in maart 2018 in het Westen en het is dan ook hoogtijd dat de reeks de overstap maakt naar de tegenwoordige tijd, met hedendaagse gameplay, en niet blijft hangen in het verleden.