Nederlands
Gamereactor
reviews
Cuphead

Cuphead

"Wallop!" & "You Have Died!" zijn twee zinnen die in je tv en je ziel gebrand zullen staan.

HQ
HQ

We speelden Cuphead voor het eerst op GDC begin 2015, waar de broers en ontwikkelaars Chad en Jared Moldenhauer een geldprijs boden aan de eerste persoon die een van de drie eindbaaslevels wist te verslaan. We zagen Cuphead het jaar ervoor op de E3 aangekondigd worden en waren onder de indruk van diens visuals en konden niet wachten om er mee aan de slag te gaan, maar op conferenties was de tijd altijd beperkt en waren we vrijwel altijd gebonden aan maximaal 30 minuten aan speeltijd met de game. Het lot zorgde er echter voor dat we onze dag afsloten op het ID@Xbox-event en daar twee uur met de game hebben kunnen spelen - waarbij we na iedere poging weer achter aan de rij sloten. Aan het einde van de dag waren hadden we een verslagen gevoel, maar keken we enorm uit naar de game.

In de navolgende twee en een half jaar zijn we Cuphead op verschillende conferenties tegengekomen en met enkele van diens vele eindbazen gevochten in afwachting van een release. Dit moment is inmiddels eindelijk daar en we hebben de game van begin tot eind door en door gespeeld en wat een heugelijke/weerzinwekkende tijd is dat gebleken.

Wat is Cuphead? Het is een prachtige game geinspireerd door tekenfilms uit de jaren '30 en bevat een terugkeer naar 'old school'-gameplay van weleer, met 'run-and-gun', side-scrolling 'bullet hell'-gameplay een elkaar geregen door 'multi-stage' eindbaasgevechten. In de game neem bestuur je Cuphead met de optie voor een vriend om zich bij je te voegen in lokale co-op als zijn broer Mugman. De twee broers verspelen hun zielen in het Devil's Casino en hebben weinig keuze behalve het uitvoeren van zijn bevelen en de zielen te verzamelen van verschillende schuldenaren middels uitgebreide eindbaasgevechten. Daarbij zijn we enorm dankbaar dat de game gekocht kan worden met een vaste prijs, want als dit een arcademachine was geweest met muntjes waren we inmiddels blut.

Dit is een ad:
Cuphead

Cuphead's schoonheid is regelrecht weggeplukt uit tekenfilms uit de jaren '30. Denk aan Steamboat Willie, Betty Boop en Swing You Sinners! met handgetekende cel-geanimeerde personages en geschilderde achtergronden, hier voorzien van de technicolor-behandeling en draaiend op een stabiele 60 frames per seconde. De wereld en personages zijn zo kundig en levendig ontworpen dat iemand die naar Cuphead kijkt zonder twijfel zou denken dat het een gelicenceerde terugkeer is van een gerenommeerde tekenfilm.

Elk eindbaasgevecht en -level is volkomen uniek en onverwijld interessant. De verbeeldingskracht, de details en kleine imperfecties in de tekeningen, geven de game een ziel en bieden een welkome verandering van de eindeloze stortvloed aan pixel art van de huidige indiemarkt. De stemming van de game is gebonden aan een uitstekende big bang jazz soundtrack en een ouderwetse omroeper die je bij iedere poging aanmoedigt, en dat zijn er velen.

Soms, na een erg slechte poging bij een eindbaas, raak je in de verleiding om hulptroepen in de schakelen middels een vriend die als Mugman speelt. Hoewel dit zeker vermakelijk is, helpt het in het algemeen weinig. Ook al gaat de moeilijkheidsgraad niet omhoog voegt het een bewegend element toe in een scherm dat al overvol is. Het zorgt voor een extra element om rekening mee te houden en zorgt voor verwarring als je probeert op het juiste moment te pareren of aan te vallen. Het is absoluut leuk en, de ontwikkelaars kijken naar het toevoegen van onlinemogelijkheden, er zijn zeker spelers die hiervan zullen genieten.

Dit is een ad:
Cuphead

Cuphead's gameplay doet denken aan die van Contra, Mega Man en soms Super R-Type. De hoofdmoot van de game zijn de eindbaasgevechten die, alhoewel ze allemaal onherroepelijk uniek zijn, uit twee verschillende smaken bestaan; run-and-gun en shoot' em up, waarbij Cuphead verschillende wisselende aanvalspatronen en projectielen moet ontwijken en ondertussen schade blijft uitdienen aan zijn tegenstander om deze naar de volgende 'stage' te dwingen terwijl de aanvallen heftiger blijven worden.

We zijn van mening dat er iets te veel shoot' em up eindbazen zijn, waar Cuphead rondvliegt in een klein vliegtuigje en niet van zijn upgrades gebruik kan maken. Deze levels voelden minder aan dan echte bullet hell-klassiekers en de run-and-gun eindbazen waren simpelweg stukken interessanter in de game.

Over de wereldkaart verspreid zijn ook op maat gemaakte run-and-gun-levels te vinden waarbij groepen vijanden op je af komen. Deze levels, hoewel vermakelijk, zijn uiteindelijk slechts een manier om muntjes te verzamelen waarmee je upgrades voor Cuphead koopt (hoewel een cryptische boodschap insinueert dat een meer pacifistische aanpak in deze levels iets interessant zou vrijspelen). De upgrades worden gaandeweg steeds belangrijker in de game. Ze verschillen van divers geschut voor Cuphead en 'supers', die worden vrijgespeeld in speciale mausoleummissies tot 'charms' die Cuphead allerlei passieve vaardigheden oplevert.

Cuphead

Je kunt twee vuurpatronen kiezen waartussen snel gewisseld kan worden, terwijl de andere upgrades een enkel 'slot' opvullen voorafgaand aan een level. Verschillende eindbaasgevechten hebben baat bij verschillende 'loadouts', dus je moet niet bang zijn om een level af te breken na enkele frustrerende verliezen op rij en Cuphead's arsenaal vervolgens aanpassen. Cuphead's vingerschot met een krachtig 'charge' schot en een zwakkere vijandzoekend schot, samen met een onsterfelijkheid-super en een automatische sprong kan bijvoorbeeld het verschil betekenen tussen en pijnlijk verlies en een triomfantelijke overwinning.

Hoewel het aan het begin enigszins knarst voelt het na een korte gewenningsperiode alsof deze twee losstaande kernelementen - de gameplay en het uiterlijk - op een bijna magische manier samensmelten. Wees gewaarschuwd, de game is lastig, maar het bevat wel twee verschillende moeilijkheidsniveaus per level: Simple en Normal. Simple is precies wat je verwacht en haalt enkele elementen weg uit de eindbaasgevechten. Dat kan de laatste staat van de eindbaas, minder aanvalspatronen of het langzamere bewegen van het level zijn. Normal is echter de manier waarop de game gespeeld hoort te worden en als je de duivel zijn schuld af wilt betalen moet je al zijn schuldenaren verslaan en hun zielen verzamelen.

Ook al hebben de overvloed aan unieke eindbazen hun vaste evoluerende aanvalspatronen die het geheugen, patroonherkenning en timing van de speler testen, de volgorde waarop deze verschijnen varieert. Dit zorgt er voor dat de game geen simpele herkenningsoefening is en maakt iedere poging spannend.

Het heerlijke audiodesign en de animaties van personages passen zich ook aan iedere aanval aan, wat betekent dat vrijwel ieder verloren leven gepaard gaat met een gevoel van ontoereikende frustratie. We zeggen "vrijwel" omdat enkele levels enkele vrij willekeurige omgevingsgevaren hebben die gepaard gaan met bepaalde aanvallen die geen uitweg bieden voor de speler, waardoor een snufje oneerlijkheid wordt toegevoegd.

HQ

Je zou denken dat een game met handgetekende hoofdpersonages en vijanden problemen zou hebben met 'hitboxen' een het annuleren van animaties. Twee problemen die funest zouden zijn voor een anderzijds respectabele run-and-gun shooter met platformelementen, hoe goed deze er ook uit ziet. Bij Cuphead is van beide gevallen echter geen sprake en het blinkt juist uit in allebei.

Alhoewel het zeker een moeilijke game is schaalt Cuphead's moeilijkheid zich op natuurlijke wijze omhoog over de vier spelwerelden, met de nodige paar moeilijkheidspieken voor de goede orde, dat uitmondt in een fantastische knokpartij met de duivel. Dit gevecht is, zoals verwacht, ook het meest spannende en vermakelijke gevecht van de game, waarbij het alle verschillende aanvalstype uit de game combineert. Er zijn in de game ook enkele mogelijkheden om de game op een andere manier te laten eindigen, maar dat verklappen we - natuurlijk - niet.

Tot slot heeft de aantrekkelijke wereldkaart nog enkele trucs achter de hand met verborgen shortcuts en npc's met gekkernij, extra muntjes, cryptische boodschappen en een kapperszaak die de spelers beloont voor het nemen van een korte pauze. Dit zorgt tezamen allemaal voor een veel interessantere wereld dan een simpele doorsnee hub.

Cuphead

We hebben de game zowel op pc en Xbox One S gespeeld middels Microsoft's Play Anywhere en dit werkte uiterst soepel en vrijwel zonder enige problemen op beide platformen, waarbij onze 'saves' naadloos werden overgezet. Op de Xbox haperde de laadschermen een beetje (zonder invloed te hebben op de gameplay) en op de pc probeerden we met een toetsenbord te spelen, maar een controller is hierbij de superieure optie. We kwamen ook een vervelende save-bug tegen, waarbij het wisselen van scherm met ALT + TAB er voor zorgde dat de game de voortgang niet meer opsloeg. De ontwikkelaar heeft echter bevestigd dat er een patch voor dit specifieke probleem in de maak is.

Cuphead roept dat zeldzame, maar gezochte, gevoel op van furieuze blijdschap en het wakkert het "nog een keer"-gevoel aan. Als je echter geen interesse hebt in lastige gameplay, laat je dan niet voor de gekken houden door de innemende art-stijl. Na 23 uur en 653 keer dood te zijn gegaan kunnen we veilig stellen dat we enorm hebben genoten van onze tijd met Cuphead en na het schrijven van deze review starten we de game weer op om aan de slag te gaan met de vrijgespeelde Expert-modus om het laatste beetje haar we hebben te verliezen.

HQ
09 Gamereactor Netherlands
9 / 10
+
Prachtige art-stijl; uitdagende gameplay; solide gamemechanismen.
-
Enkele ongeïnspireerde levels; overvolle co-op.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen