Elex

Met de alom geprezen Gothic- en Risen-reeksen in hun oeuvre catalogus van actie role-playing-ervaringen heeft het team van Piranha Bytes bewezen dat ze weten hoe ze een solide rpg moeten maken. Na de middelmatige ontvangst van Risen 3 begon de studio te werken aan Elex, hun eerste nieuwe IP sinds 2009, die scifi en fantasie met elkaar mengt en de spelers een uitgestrekte post-apocalyptische speelplaats geven om te verkennen. De genre-verbindende opzet klinkt misschien aanlokkelijk op papier, maar heeft het team een winnende formule gevonden of is Elex een knoeiboei van verschillende ideeën?

Laten we eerste wat achtergrondinformatie geven. Nadat een komeet op het oppervlak is verbrijzeld viel de technologische utopie Magalan terug naar een schaduw van zichzelf, een woestenij bevolkt met de overblijfselen van zijn verleden. Hoewel de toekomst van deze wereld hopeloos en duister leek, werd er en krachtig element in de fragmenten van de komeet gevonden: Elex. Door zijn verslavende eigenschappen zorgde Elex er voor dat sommigen muteerden of gek werden, terwijl anderen diens kracht wisten te gebruiken om technologie te maken, magie te gebruiken en krachtige drugs te maken. Vanuit de as van deze nieuwe wereld werden vier nieuwe facties gevormd: de Outlaws, de Clerics, de Berserkers en de Alb. Elk met verschillende ideologieën over hoe het element gebruikt moet worden.

Jij speelt als Jax, een voormalige Alb-commandant die geconfronteerd wordt met zijn executie, nadat hij een solomissie tot mislukking bracht waarvan wordt beweerd dat het lot van Magalan te hebben veranderd. Nadat je van een afgrond wordt gevuurd en het op wonderbaarlijke wijze weet te overleven wordt je wakker zonder wapens en bepantsering, met alleen een roestige metalen pijp om jezelf te verdedigen. Omdat het duidelijk is dat de Albs je zouden doden en opjagen als ze er achter komen dat je nog leeft, moet je met een van de andere facties, waar je voorheen nog vijanden mee was, samenwerken als je wilt overleven.

Verkennen is een belangrijk onderdeel van Elex en meteen vanaf het begin krijg je de vrijheid om diens uitgebreide openwereld te verkennen die zich strekt over woestijnen, bossen en vulkanische ruïnes. Er is zeker een naadloze kwaliteit bij het verkennen, daar er geen laadschermen zijn binnen de openwereld, zelfs bij het betreden van de vestigingen van facties. De variatie binnen in de openwereld is een van Elex' sterke punten en weet een gevoel aan te grijpen dat zich ergens tussen Fallout en The Witcher bevindt, iets dat weinig games weten na te bootsen. Het ene moment vecht je tegen Albs in raket-afschietende mechsuits en om het vervolgens op te nemen tegen dinosaurussen en gifspuwende spinnen. Je hebt ook een jetpack, wat je helpt om de omgevingen met gemak te doorkruizen, het laat je kliffen beklimmen en vanaf torenhoge hoogtes weer veilig landen.

Elex geeft ook echt het gevoel dat je keuzes gevolgen hebben. Alle NPC's kunnen dood gemaakt worden, wat uiteindelijk ook hun quests beëindigt, en je kunt kiezen of je liegt of de waarheid vertelt tijdens enkele zeer lastige situaties waarbij je moraal in twijfel wordt gesteld. Tijdens een quests bijvoorbeeld werden we gevraagd of we een voormalig bondgenoten wilden aangeven voor moord, met de kennis dat dit waarschijnlijk tot zijn dood zou leiden. Dit liet ons behoorlijk diep en lang nadenken over de keuzes die we maakten en zorgde er voor dat we behoorlijk andere ervaringen hadden dan andere spelers. Daarbij moet je ook nog een keuze maken voor een factie, wat grotendeels het verhaal vormt en je voorziet van andere uitrusting, bepantsering en vaardigheden.

Door het verkrijgen van XP uit gevechten en het voltooien van quests level je omhoog en verdien je 'attribute'-punten die gebruikt kunnen worden om je personage te verbeteren. Hier verdien je 10 punten per level, die uitgegeven kunnen worden zodat je betere wapens kunt gebruiken, nieuwe vaardigheden kunt gebruiken en meer. Het zou echter goed geweest zijn als, net als in bijvoorbeeld Borderlands, je later vaardigheden nog zou kunnen verwisselen. Er zijn ook gevechts-, persoonlijkheids-, survival- en 'crafting'-vaardigheden, die geleerd kunnen worden door het praten met bepaalde NPC's. De makers onthulden dat deze keuze is gemaakt omdat ze het leren van bepaalde nieuwe vaardigheden wilden koppelen aan het verhaal. Het enige nadeel hierbij is echter dat deze vaardigheden niet geleerd kunnen worden als je aan het verkennen bent.

Elex bevat een van de meest uitgebreide wapenarsenalen in de geschiedenis van role-playing, met onder andere zwaarden; vlammenwerpers; kruisbogen; en rocketlaunchers tot je beschikking. Er zijn ook magische vaardigheden die gebruikt kunnen worden om assisterende drones op te roepen, vernietigende schokgolven uit te delen en je te beschermen van inkomende aanvallen. De keuze aan wapentuig is indrukwekkend en er is zeker iets voor iedereen te vinden, alhoewel sommige van de scifi- en fantasie-elementen een beetje tegenstrijdig en misplaatst voelen als ze samen worden gebruikt.

Voorafgaand aan de release werd het gevechten in Elex beschreven met het hebben van een Dark Souls-invloed en we kunnen dat zeker op een bepaalde manier zien. Zo moet je je 'stamina' bijhouden, op tijd ontwijken en lichte en zware aanvallen aan elkaar rijgen. Echter, in tegenstelling tot die inspiratiebron, voelen 'melee'-gevechten verschrikkelijk traag en leek onze stamina-balk constant veel te snel leeg te raken, waardoor we weinig tijd meer over hadden om te ontwijken na een zware slag. Lange-afstand-wapens en 'gooibare' wapens waren echter niet veel beter, hoewel er wel een pittige leercurve is betreffende het verwisselen van ammunitie. Hierdoor voelde het veel makkelijker om gevechten van dichtbij ten alle kosten te vermijden en onze aanvallen vanaf een afstand te plannen.

Er was echter een verschrikkelijke verschil tussen de muziek van Elix en diens visuals. De openwereld blijft een visueel wonder met gigantisch veel details in de architectuur van de factiebolwerken en verspreide bevolking in de wereld. Dit bots flink met de zwakke voice-acting en belabberde 'character'-animaties, die niet gelijk bleven lopen met de dialogen. De soundtrack is ook een pluspunt, alhoewel deze soms uit het niets leek te komen en erg luid was tijdens gesprekken, waarbij het soms vrijwel onmogelijk was om te horen wat er gezegd werd. Deze problemen samen met een overvloed aan technische bugs zorgden er echt voor dat we keer op keer uit het avontuur en de openwereld werden getrokken.

Nu en dan wist Elex ons volledig te grijpen met de rpg-mix van fantasie- en scifi-elementen, maar het algehele gemis aan afwerking met betrekking tot de presentatie en gevechten houdt het tegen om een memorabele ervaring te zijn. Met de variatie van de openwereld, speler keuze en de selectie aan wapens is niets mis, maar de grootste opzet lijkt niet volledig geslaagd doordat het worstelt om een stevige greep te krijgen van diens fundamentele elementen.