WWE 2K18

Sinds de sprong naar de huidige generatie met WWE 2K15 is Yuke's en 2K's jaarlijkse sport-entertainmenttitel vrijwel volledig vernieuwd/ Hoewel de versie van de game dit jaar de reeks' algehele pad in de juiste richting voortzet, neemt het Hornswoggle-grote stappen vooruit en een Braun Strowman-grote stap achteruit.

Dit jaar introduceert een nieuwe "vanaf de grond op opgebouwde" graphics-engine, wat zeker een verbetering is. Met betere lichteffecten, supersterren, opkomsten, publiek en arena's die er allemaal beter dan ooit uit zien, toch is er nog steeds een ding waar de ontwikkelaars bij Visual Concepts en Yuke's niet in lijken te slagen: haar. Dit jaar markeert de terugkeer van het bijna Lego-achtige haar, waar slechts enkele "bundels" haar bewegen. Dit zorgt er voor dat alle personages met lang haar er uit zien alsof ze dreadlocks hebben. In combinatie met een vreemd uitziend statisch effect is dit een van de laatst overgebleven elementen die grafisch is blijven hangen in de voorgaande generatie.

Een ander zogenaamd "selling point" dit jaar was het commentaar, maar helaas is dat niet het geval. Weliswaar is de line-up van het commentaar dit jaar anders, met Corey Graves en Byron Saxton naast veteraan Michael Cole, maar het je wordt nog steeds voorzien van dezelfde zinnen als in 2010, alleen nu met nieuwe stemmen en een anti-rook advertentie er tussen gegooid voor de goede orde. Het commentaar wordt ook geteisterd door meerdere bugs, waaronder het afkappen van zinnen tijdens een opkomstscène, Corey Graves die Michael Cole exact herhaalt en het team dat "hij" gebruikt in plaats van "zij" tijdens wedstrijden met alleen vrouwen. Gezien de kwaliteit van het commentaar in 2K's NBA-tegenhanger en de fantastische verbeteringen die het heeft gemaakt in het geluid van het publiek en de arena's is dit er erg teleurstellend.

Afgezien van het commentaar is de actie in de ring in WWE 2K18 beter dan ooit tevoren. De gegronde simulatie-achtige gameplay die in 2015 werd geïntroduceerd is wederom "getweaked" en uitgebouwd - 'reversals' zijn gebalanceerd en de 'pin kick-out' mini-game is minder voorspelbaar om een beter gevoel van realisme en zwaartekracht toe te voegen op deze momenten. Nieuwe animaties zorgen ook voor betere overgangen tussen de 'moves' en in zijn geheel is het en soepelere en beter uitziende gameplayervaring.

Een van de grootste toevoegingen aan de gameplay dit jaar is het nieuwe 'carry'-systeem, wat veel inspiratie haalt uit de 'ultimate controle moves' van WWE Smackdown vs. Raw uit 2007. Deze nieuwe optie laat de supersterren hun tegenstanders optillen in een van de vier 'carries' en ermee in de ring rondlopen. Vanuit hier kan de bestuurde superster het afmaken van een 'slam' in de gewenste positie, of verschillende hotspots in de omgeving gebruiken om vernietigende moves uit te voeren. De verdedigende superster moet als deze opgetild wordt als een razende op rondje (op de PlayStation 4) drukken op een meter te vullen en zo te ontsnappen.

De andere grote toevoeging aan de actie in de ring dit jaar zijn acht-man wedstrijden. Eindelijk kun je nu tegelijkertijd met acht supersterren in de ring vechten in Ladder Matches, 4-vs-4 Tag Team Matches en Battle Royales, alhoewel we wel enige vertraging in de framerate merkten tijdens deze wedstrijden, vooral met meerdere CAWS (create-a-wrestlers).

Over problemen gesproken die aangepakt moeten worden: WWE 2K18 bevat dit jaar meerdere bugs en glitches bij de release. De meest noemenswaardige bug is een die computergestuurde personages een hoek laat beklimmen en 'wake-up' taunt uitvoert, om vervolgens weer naar beneden te springen en met de wedstrijd verder te gaan alsof onze personages zelf zijn opgestaan. Hoewel dit geen game-brekende bug is, haalt het je uit de ervaring en de illusie dat je tegen een intelligentie tegenstander vecht. Hiernaast hebben we meerdere 'crashes' meegemaakt in de MyCareer-modus. Deze crashes waren al veel minder dan bij 2K17's release, dus laten we hopen dat dit snel wordt verholpen.

MyCareer dit jaar is waar 2K18 het grootste risico neemt. Net als afgelopen jaar begin je je carrière in het NXT Permance Center en het doel is om een kans de krijgen in de WWE en als superster een Wrestlemania-moment te verdienen. Eveneens als vorig jaar worden het Performance Center en je eerste NXT-ervaringen gebruikt als een tutorial, maar anders dan in WWE 2K17 bevat deze tutorialsectie continue laadschermen tussen elke interactie, zowel in als buiten de ring. Een andere achterwaartse stap is te vinden in het lineaire verhaal dat je NXT-ervaring en de eerste maand van je carrière in de WWE er door heen jaagt zonder dat je enige invloed hebt. Dit zorgt er voor dat de eerste paar uur niet echt interessant zijn.

Duidelijk geïnspireerd door rpg-elementen biedt MyCareer de backstage area om vrij in rond te lopen; de keuze tussen het zijn van een bedrijfsman ('heel') of een favoriet bij de fans ('face'); de mogelijkheid om met andere supersterren te praten (die constant op hun telefoon bezig zijn als je niet met ze praat); en zijmissies. Deze zijmissies leveren extra punten op voor je invloed en populariteit, wat de voortgang als een heel of face verder uitbouwt en daarbij 'perks' vrijspeelt. Helaas bestaan alle interacties en het verhaal uit tekst en is dit enorm slecht geschreven. Dialogen bestaan in het algemeen uit succeswensen en kinderachtige beledigingen tot aan tekenfilmachtige parodieën op de persoonlijkheden van bepaalde supersterren. Soms is er ook totaal geen samenhang in te vinden. Een van onze eerste ontmoetingen was backstage met The Rock, waarbij hij in iedere zin zijn eigen naam toevoegde, wat leidde tot zinnen als "The Rock sees what you're doing. The Rock likes it. You should listen to The Rock".

Deze verschrikkelijke dialogen zijn natuurlijk ook toegepast in het terugkerende promo-systeem, wat ondanks de slechte teksten daadwerkelijk verbeterd is. De kleine verbeteringen die voor een meer samenhangende ervaring zorgen zijn, net als veel elementen dit jaar, een stap in de goede richting, maar niet genoeg om gezien te worden als echte innovatie. Interviews lijken ook meer naadloos dit jaar, maar het navolgende gebrek aan informatie met de keuzes die je maakt laten het voelen als een verspilling van je tijd, in plaats van een element om daadwerkelijk voortgang te boeken.

Wederom is je MyPlayer-voortgang gebonden aan virtuele valuta, en in dezelfde geest als diens NBA-tegenhanger, voegt WWE 2K18 VC-kosten toe aan een sectie die dat vorig jaar niet had. In WWE 2K18 moet je nu kleine bedragen aan VC uitgeven voor alles wat je wilt vrijspelen, of dit nu een ander shirt is of een nieuwe move - als je het niet eerder hebt gebruikt, moet je er voor betalen. Daarbij is dit de enige andere manier om nieuwe 'movesets' vrij te spelen de nieuw geïntroduceerde Loot Crates, die ook outfits voor je personage kunnen bevatten. Deze bronzen, zilveren en gouden kratten kunnen gekocht worden met VC of verdiend worden door het winnen van wedstrijden in de online MyPlayer-modus van dit jaar, Road to Glory, en hoewel er op het moment van schrijven nog geen optie is om VC te kopen me echt geld, zou dit ook niet als een verrassing komen als 2K dit binnenkort toevoegt.

Road to Glory is een modus waarin je met je MyPlayer online tegen andere spelers vecht in dagelijkse wedstrijden om sterren te verdienen waarmee je kwalificeert voor pay-per-view-events. Het vinden van wedstrijden in Road to Glory is een lang en traag proces, maar hopelijk verandert dit als er meer spelers op de servers verschijnen. De eerste PPV staat voor vandaag, 20 oktober, gepland, dus daar hebben van op het moment van schrijven nog niet aan kunnen meedoen. Het wordt echter interessant om de modus in zijn volle glorie te zien.

De andere hoofdmodus die de afgelopen jaren is uitgegroeid tot een blijvertje is de Universe Mode. WWE 2K18's versie is vrijwel onveranderd van die van vorig jaar. 2K heeft enkele extra tussenfilmpjes toegevoegd die rivaliteiten echter maken en een nieuwe 'intensiteit'-meter peilt het soort rivaliteit dat supersterren hebben. Er is ook een nieuw Power Ranking-systeem dat een 'stat-boost' biedt voor de top 10 supersterren, maar afgezien van deze kleine toevoegingen volgt de Universe Mode nog steeds de WWE-programmering, of je eigen gemaakte shows, week na week, waar je wedstrijden simuleert of speelt. Na enkele PPV-rondes wordt deze modus repetitief, dus kun je het beste vertrouwen op je eigen verbeeldingskracht en je eigen verhaallijnen maken om te volgen.

Een van de beste manieren om je verbeelding uit te beelden is de Creation Suite, wat zonder twijfel de hoofdattractie is in de WWE-reeks. Create-a-superstar is de meest uitgebreide ooit, met een indrukwekkende aantal opties om de superster van je dromen te maken of na te maken. Hoewel het jammer is dat de Face Photo-optie voelt en er uit ziet als een interactieve import-optie uit het PS2 EyeToy-tijdperk maakt de Face Morphing-optie dit meer dan goed. Create-an-arena, Create-a-title en de Highlight Reel-opties zijn eveneens uitgebreid dit jaar, waarbij de laatste nu Layer-opties heeft. Om deze indrukwekkende lijst af te maken is er de terugkerende Create-a-match. Hier kun je instellingen combineren om je eigen Match-soort te maken. De mogelijkheid om de winvoorwaarden aan te passen, zoals First Blood, en de instellingen als Recovery Time en Starting Health, zijn misschien geen baanbrekende toevoegingen, maar wel enorm welkom.

Al met al voelt WWE 2K17 meer als 2K17, met een kleine beetje meer afwerking en vlees op de botten, dan een volledige nieuwe titel van de jaarlijkse reeks. Het vertrouwen op een tekst-gedreven rpg-verhaal in MyCareer is een idee dat potentie heeft, maar het verschrikkelijke schrijfwerk en de dialoog verpest het concept snel. Hoewel de nieuwe graphics engine, acht-man wedstrijden en het Carry-systeem de gameplay-ervaring verbeteren, zorgt het gebrek aan innovatie en vernieuwingen in de rest van de game dit wederom een degelijke, maar enigszins teleurstellende toevoeging in de WWE 2K-franchise.