L.A. Noire

Detective Cole Phelps is een man die lastig aardig te vinden is, er lijkt iets niet te kloppen. Naarmate het verhaal zich ontvouwt en we meer inzicht krijgen op de man onder de deukhoed wordt het echter duidelijk dat dit niet iemand is waar je na werktijd iets mee gaat drinken. Afgezien van het feit dat hij een beetje een koele kikker is, blijft Phelps een fascinerend personage en één van de meer genuanceerde en interessante persoonlijkheden die we de afgelopen jaren zijn tegengekomen. Hij is een man met vele gebreken, aan de ene kant moralistisch, onverbeterlijk aan de andere kant, maar altijd enerverend.

Even enerverend is de game waarin hij de hoofdrol vertolkt: L.A. Noire. Team Bondi's (de studio is inmiddels opgedoekt) openwereld actie-adventure verkent paden die niet vaak bewandeld worden in de wereld van gaming en dit is echt een ervaring voor volwassenen, met uitdagende personages en een duistere verhaallijn die enkele krankzinnige misdaden onthult. Nu, zes jaar na de originele release, is de misdaadbestrijdende thriller terug, dit keer met nieuwe besturing op de Nintendo Switch en met geüpdatete graphics op de PlayStation 4 en Xbox One. Is de oude zaak het waard om opnieuw te openen in een jaar met enkele behoorlijke uitzonderlijke games?

Het antwoord bevat de nodige kanttekeningen, maar uiteindelijk zeggen wij "ja", L.A. Noire houdt na al die jaren stand. Voor het grootste gedeelte. Bij de oorspronkelijke release van de game was, naast de setting en het verhaal, het hoogtepunt het gebruik van hoogwaardige 'motion capture' en de wijze waarop dit in ondervragingen en interviews werd geïmplementeerd. Nu, in 2017, zorgt de kwaliteit van dit werk en enkele uitstekend geschreven en prachtig geacteerde scènes er voor dat de game nog vrij goed mee kan. En veel belangrijker: het heeft nog steeds iets te vertellen.

Cole's verhaal brengt hem naar en door verschillende afdelingen van de L.A. Police. Na een briljante 'tutorial'-gedreven opening wordt Cole gepromoveerd tot detective en begint zijn avontuur echt. Er zijn meerdere strengen in het verhaal die elkaar met elkaar zijn verweven om een levendig beeld te vormen van het tijdperk. Met tussenfilmpjes die Cole's militaire verleden tijdens de oorlog verkennen en personages die een rol spelen in het grotere geheel, evenals de dialogen die plaats vinden en opbouwen naar een spannend hoogtepunt.

Dit is op meesterlijke wijze gedaan en L.A. Noire is zonder twijfel sinds zijn release een van de beste games van de afgelopen console-generatie. Hoewel je wellicht het niet een van de beste zou noemen, wellicht door de verrassende aantal tekortkomingen die je vindt als je goed kijkt, is dit een titel die alles anders doet en er is geen andere titel die hierbij in de buurt komt - niet ervoor en niet sindsdien.

De game mixt onderzoek en het zoeken naar hints met ondervragingsscènes waarin spelers een combinatie moeten gebruiken van hun eigen intuïtie en subtiele aanwijzing van die personages weggeven. De actie speelt zich af in een naoorlogs LA en, grotendeels, weet het de sfeer op briljante wijze weer te geven dankzij een voortreffelijke soundtrack, graag geziene architectuur en het design van de voertuigen en de burgers die het bevolken. Of je nu gewoon rondrijdt en de wereld verkent of zijmissies aanpakt die verschijnen, het zorgt voor een meeslepende ervaring. Tel daarbij de zeldzame achtervolgingsscènes op en een handjevol schietgevechten, naast al het detectivewerk, en je hebt een gevarieerd avontuur die veel verschillende dingen uitprobeert.

Het grootste probleem van L.A. Noire is dat, wat betreft de gameplay, het een manusje van alles is, maar nergens in uitblinkt. Vrijwel alles wat het doet is ergens anders beter gedaan (niet verrassend gezien de tijd sinds de originele release) en als je de losse delen bij elkaar optelt is dat niet meer heel indrukwekkend. De achtervolgingsscènes en gevechten kunnen wat pietepeuterig en onbevredigend zijn; sommige van de ondervragingen kunnen erg lastig te voorspellen zijn door wat onduidelijkheid in het design; en de wereld waarin alles zich afspeelt voelt soms wat levenloos aan. Echter is L.A. Noire beter dan de som van zijn delen en als je dit als één geheel bekijkt is het niet lastig om te vallen voor de onmiskenbare 'swagger' en gevoel voor stijl.

De ondervragingen zijn het sterkte punt van de game, maar ook de bron van onze grootste frustraties. Het kan erg lastig zijn om te peilen wat Phelps gaat zeggen. De originele dialoogopties zijn vervangen door 'Good Cop' 'Bad Cop' en 'Accuse', wat beter werkt dan in het origineel, maar de opzet is niet genuanceerd genoeg om constant bevredigend te zijn. Toch hadden we nooit de drang om terug te gaan en gesprekken opnieuw te voeren, omdat we zelfs als we het gevoel hadden iets verkeerd gedaan te hebben de uitkomst je iets bood om over na te denken en het verhaal op een goede manier verder ging.

Maar hoe zit het met het restoratieproces zelf? L.A. Noire draait op 4K met HDR-ondersteuning op de PlayStation 4 Pro en Xbox One X, waar normale Xbox One- en PS4-bezitters genoegen moeten nemen met 1080p. Beide versies bevatten geüpdatete 'textures', verbeterde belichting en extra filmische camerahoeken tijdens tussenfilmpjes, maar afgezien van de console loopt alles op een stabiele 30 FPS. Dat is erg jammer voor diegene die een hogere, meer dynamische framerate een 'must' vinden bij het aanschaffen van dergelijke remasters en het is moeilijk te begrijpen waarom X- en Pro-bezitters niet de keuze hebben voor 4K met 60 FPS.

Het ziet er echter prima uit en deze restoratie betekent dat de game ervaren kan worden op een nieuwe console, zonder gedateerd te voelen. Met andere woorden: de grafische update klaart de klus, maar is nimmer indrukwekkend. Het is geen remake en afgezien van geüpdatete textures is het makkelijk het tijdperk te zien waar de game uit stamt. Dit is ook waarom de unieke gezichtsanimatietechnologie zo belangrijk is, daar het er voor zorgt dat het de tand des tijds doorstaat. Dankzij de naadloze integratie van de originele 'post-launch' dlc aan de hoofdcampaign is het nu ook een meer complete ervaring.

De Switch-versie van de game bevat ook al dezelfde content, maar komt met enkele onderscheidende opties. Het gebruik van de gyroscopische besturing van de Joy-Cons laat spelers bewijsmateriaal onderzoeken, waarbij de HD-rumble als gids wordt gebruikt als je inzoomt om beter te kijken. Het is een welkome toevoeging, daar de touchscreen-functionaliteit je ook voorwerpen laat gebruiken en de kaart laat bekijken via een snelle dubbelklik. Uiteindelijk zijn beide besturingsopties niet zo toegankelijk als de standaard besturing (misschien het bekijken van de kaart als uitzondering).

Natuurlijk heeft het spelen in handheldmodus een grote aantrekkingskracht en de relatief korte zaken zorgen dat dit het ideale openwereld-avontuur is in korte stukjes te spelen. Het is daardoor verrassend geschikt om onderwerp te spelen, alhoewel het door de weerkaatsing van het scherm soms lastig is belangrijke details op het scherm te zien, iets wat erg belangrijk is in deze titel. L.A. Noire ziet er ook het beste uit als het in handheldmodus op 720p gespeeld wordt en het kleine scherm doet wonderen voor de graphics. Op een groot scherm in 1080p toont Team Bondi's misdaadthriller wel echt zijn leeftijd. Nog erger, als de framerate inkakt - wat vaak gebeurt bij de Switch-versie, vooral tijdens chaotische momenten en bij het binnengaan van gebouwen - valt dat veel meer op als je speelt op een grote televisie.

L.A. Noire doet veel interessante dingen met het verhaal en fuseert een reeks aan mechanismes samen om een consistente meeslepende ervaring te maken, waarbij het script de motion capture-prestaties van de cast nog steeds behoren dat de beste in deze industrie. De setting is ook een enorm pluspunt en fans van het noir-genre zullen zeker genieten van Team Bondi's weergave van dit iconische tijdperk in de Amerikaanse geschiedenis. Bij veel openwereld-games bevindt het verhaal zich op de achtergrond, maar hier werkt dit samen om een unieke ervaring af te leveren. Ondanks meerdere tekortkomingen zijn we nog steeds enorm gek op dit unieke openwereld-avontuur. Hoewel het niet de meest indrukwekkende remaster is die we gespeeld hebben bevelen van het nog van harte aan voor spelers die op zoek zijn naar een game die niet bang is om alles iets anders te doen.