Nederlands
Gamereactor
reviews
Agony

Agony

Een kwelling.

HQ
HQ

Horrorfans zijn tegenwoordig verwend met overvloed aan keuzes en er zijn genoeg games die je 's nachts de stuipen op het lijf jagen. Madmind Studio wist echter onze gezamenlijke aandacht te grijpen met Agony, dat een enorm wrede horrorervaring belooft. Nee, er zijn geen angstaanjagende psychiatrische inrichtingen of enge huizen zoals in vele andere titels. In plaats daarvan verkiest men het angstniveau op te krikken naar 11 door spelers de krochten van de hel zelf in te gooien. Wat is immers enger dan de eeuwige verdoemenis?

We vonden dat alfa enorm veelbelovend eind 2016. Deze diende een beetje als een begeleide tour door de visuele esthetiek van de game en bevatte evenzo de kenmerkende mix van het grillige gebruik van bloed en ingewanden. De game is echter niet alleen beschikbaar voor pc-spelers, maar ook voor masochisten op de PlayStation 4 en Xbox One. Het goede nieuws is dat het visuele spektakel onveranderd is van de alfa. Het slechte nieuws is dat wat je in deze wereld doet niet tips aan diezelfde kwaliteit.

Aan het begin van Agony wordt je losgelaten (letterlijk in dit geval, in de wolken) in de hel. Vrijwel direct besluit je de leider van deze plek, de Red Goddess, op te zoeken om te verzekeren dat je ontsnapt uit dit hellegat. Dat is het overkoepelende verhaal en daarnaast is er niet veel meer op te maken. Je verkent verschillende plekken en praat daar met vreemde en niet zo wonderlijke personages over de Red Goddess en waar je haar kunt vinden. Het is erg eenvoudig en biedt weinig boeiends. Enkele bochten in het verhaal hadden hier niet misstaan.

Dit is een ad:

Je bent echter niet alleen in de hel (alhoewel we dachten dat er iets meer duisters zou zijn) en er zijn verschillende mensen om mee te praten die je voorzien van een combinatie van krankzinnige wartaal en verontrustend gedrag. Een gast begin bijvoorbeeld stenen op baby's op te stapelen na je gesprek, terwijl een andere je probeert aan te vallen als deze ontdekt dat je een fakkel hebt. Het probleem met deze gesprekken is echter dat ze niet echt invloed hebben op het verhaal, slecht geacteerd zijn en dezelfde teksten herhalen.

AgonyAgony

Een korte introducerende passage laat je kennis maken met de standaardgameplay. Als je het rennen en verstoppen kent van Outlast, dan voelt dit waarschijnlijk bekend aan. Het draait allemaal om het oplossen van puzzels om deuren te openen om in het volgende gebied van de hel te komen, maar na de makkelijke uitdaging in de eerste paar kamers krijgen te maken met enkele vijanden. Dit zijn de demonen op de voorkant van de game die eruitzien als... we laten de screenshots voor zich spreken.

Het eerste doolhof waar je opstaat is moment waar de frustratie begint en hier voelt de vergelijking met Outlast het sterkst. Je kunt deze demonen niet aanvallen en je bent aangewezen op rennen, verstoppen en sluipen om er voor te zorgen dat je niet doodgaat - en geloof ons, ze zullen je doodmaken, waardoor je keer op keer dezelfde sterfanimatie krijgt te zien. In principe zou dit een droom moeten zijn voor horrorfans, aangezien je zowel rekening moet houden met het balanceren van je behoeften: het gebruik van je fakkel om te zien, terwijl de demonen door het flikkerende licht worden aangetrokken; en het gebruiken van verstopplekken en sluipen. Het probleem is dat dit allemaal erg matig is uitgewerkt.

Dit is een ad:

De demon zijn opzienbarend lastig om te voorspelen; slenteren rond alsof ze net uit bed komen en vergeten waar ze naar op zoek zijn. Ook is er een gameplaymechanisme waar als je doodgaat je een lichaam van een van de andere wezens van de hel kunt besturen. Dit resulteert er echter vaak in dat een demoon je vrijwel direct afmaakt als je daarin terechtkomt; het is alsof je ze je bij de 'spawn'-plek afslachten. Dit gebeurt vaak doordat de gameplay niet goed wordt uitgelegd en naast de opening van 30 minuten, waarin de basisbesturing wordt getoond, worden dergelijke mechanismen weggewuifd.

De basis van de game is deze dans met de dood tussen jou en de moordlustige demonen. Van de ene kamer naar de andere en van doolhof naar doolhof, maar het probleem is dat het verkennen hier de veel als een game voelt. Met de visuele stijl onderscheidt het zich duidelijk van de rest. Het voelt echter alsof Madmind Studio diezelfde filosofie niet hanteert voor de gameplay, aangezien je constant om je heen kijkt naar een X-aantal sleutels om een deur te openen, om vervolgens een X-aantal andere voorwerpen te vinden om door de volgende deur te gaan. Waarbij alle actie zich in doolhoven plaatsvindt met een gedateerd 'leveldesign'.

Agony

Technisch gezien valt er ook nog veel te wensen. We hebben een tijdje op de pc gespeeld en zagen dat enkele misplaatste ondertitels en enkele 'framerate-dips'. Op de PlayStation 4 was dit nog vele malen erger. Hier lijkt het flikkeren van het licht op muren op de flitsen van paparazzicamera's en was de framerate afschuwelijk. Het hele pakket zag er op de console vele malen slechter uit dan op de pc.

Natuurlijk moeten we de prachtige 'visuals' noemen, die lang voor de release al zijn bejubeld. De game ziet er goed uit: dat wil zeggen dat het enkele buitengewone beelden bevat die bizarre visuele plaatjes opleveren: van deuren met tanden tot spleten vol ingewanden en kamers vol met lijken en skeletten. Hierbij is er enorm veel aandacht besteed aan de details en dat is echt te zien. Als het buiten nog licht is raden we je het af om de game te spelen, aangezien deze zo donker is dat je waarschijnlijk vrijwel niets op je scherm ziet.

Een collega van ons wist het perfect samen te vatten door te zeggen dat Agony voelt als een game die ontworpen is door een 'visual artist' zonder de gameplay om dit te ondersteunen. Dat is ook echt hoe de game voelt. Afgaande op de alfa en vroegtijdige beelden dachten we terecht te komen in de horrorhemel, maar het blijkt dat Agony eigenlijk een enkeltje is naar de standaard videogamehel. Madmind's angstaanjagende avontuur zit vol met 'bugs', mist verhaal en de repetitieve gameplay helpt daar niet bij. Als je opzoekt bent naar een vermakelijke videogamehel kun je het beste Doom op de kop tikken.

HQ
AgonyAgonyAgony
04 Gamereactor Netherlands
4 / 10
+
Visuele stijl is creatief, uniek en prachtig om te aanschouwen.
-
Verhaal is vrij standaard; personages zijn slecht geacteerd; dialogen worden herhaald; direct dood bij stealth; frustrerende gameplay; gameplaymechanismen worden niet uitgelegd; schiet technisch tekort.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen