Nederlands
Gamereactor
reviews
The Banner Saga 3

The Banner Saga 3

Stoic sluit de fascinerende fantasiereeks af.

HQ
HQ

Er weergalmt tegenwoordig een sombere klaagzang als het gaat over grootste verhalen die over meerdere games worden verteld. Deze verhalende methode ging ten onder toen Electronic Arts ontwikkelaar Bioware opslokte. Toch zijn enkele dappere zielen er in geslaagd dit noodlot te ontsnappen en eigenhandig een eigen gouden eeuw in te luiden voor westerse rpg's. Onder hen bevinden zich Arnie Jorgenson, John Watson en Alex Thomas: de oprichters van Stoic, die hun droomgame wilden maken. Een succesvolle Kickstarter-campagne later en het eerste hoofdstuk van The Banner Saga zag het daglicht. Ook al was de ervaring een lichtelijk monotone, de game stond als een symbool voor creatieve vrijheid. Inmiddels zijn we aangekomen bij het derde en afsluitende deel van de trilogie. Spelers die op zoek zijn naar grootste verhalen en unieke diepgaande personages zitten bij deze reeks op rozen. Een waarschuwing als je The Banner Saga-games nog nooit gespeeld hebt: dit artikel bevat spoilers.

Het verhaal dat over de drie Banner Saga-games wordt vertelt behoort tot de beste en meest meeslepende - al dan niet dé beste en meest meeslepende - ervaringen die we in lange tijd hebben gespeeld. Het wordt niet alleen maar aangedreven door keuzes waar je geen invloed op hebt als speler, de voortgang van het verhaal, maar net zoveel door de constante keuzes die je als leider neemt namens een gigantische clan. Al vroeg in The Banner Saga 3 krijgen we een keuze voorgeschoteld die het lot bepaald van de menselijke hoofdstad Arberrang. Een nieuwe Sundr - een van de ondode warleiders van de aartsrivaal (de Dredge) -, omhuld door duisternis, probeert de stadsmuren met een ankerachtig wapen te doorbreken. Moeten we onze krijgers en clanleden opofferen aan een snelle tegenaanval of de muren opofferen om ons terug te trekken en een tactisch plan te beramen? The Banner Saga biedt een uitzonderlijk goedgeschreven ervaring wat betreft lastige keuzes die er komen kijken bij leiderschap.

De focus ligt op keuzes in het laatste deel van de trilogie, omdat alles telt. De onbekende, muterende duisternis heeft vrijwel de hele wereld opgeslokt en niemand weet waar het vandaan komt. Mensen, de reusachtige Varls en de ondergrondse Dredge zijn allemaal in de hoek gedreven - terwijl Ubin, Oddleif, Eirik en ook Iver en Rook (of Allette, afhankelijk van je beslissingen in de eerste game) vechten dapper om te overleven. Ondanks dit is Stoic er in geslaagd om ook enkele nieuwe personages op een elegante manier te introduceren, zowel vroegtijdig, halverwege en tegen het einde van de game. Met name de heks Alfrun en de dredge Castaway zijn uitstekende toevoegingen. Deze zorgen voor diversiteit die prachtig samenkomt in de gameplayelementen. Dusdanige dat we het gevoel hadden te maken te hebben met een eindeloos aantal keuzes om je team samen te stellen voor de gevechten.

Dit is een ad:
The Banner Saga 3

Doordat deze nieuwe personagerollen en -vaardigheden naadloos werken met de moeilijkheidsgraad, het gevechtssysteem enzovoorts, is het indrukwekkend hoe goed de game is gebalanceerd. Stoic is zich er van bewust dat jij, als speler, krachtige krijgers in je team hebt aangezien je al door twee games hebt gevochten. Niets voelt hier ook te makkelijk. Als je zonder enige voorkennis The Banner Saga 3 instapt is dat echter geen probleem. Al moedigen we dat niet aan. Het bijna verplicht om de eerste en tweede game te hebben gespeeld, aangezien de kracht van The Banner Saga echt ligt in het verhaal dat verteld wordt. Als je de game volledig los speelt voelt deze wellicht wat beperkt. Dat, en het feit, dat er behoorlijk wat frustrerende technische problemen zijn - zoals vastlopers en 'textures' die verdwijnen. Hopelijk wordt deze echter in de nabije toekomst verholpen.

Wat het vechten betreft: deze was waarschijnlijk op zijn slechts in het eerste deel, waar de monotone gevechten bijna een irritant klusje werd om verder te komen in het verhaal. De tweede game knapte dit enigszins op met de introductie van nieuwe vijandsoorten en obstakels op het slagveld. In de derde gaat dit nog een stapje verder: met vijanden die gevaarlijke ashopen achterlaten, brandbare omgevingen, veel verschillende vijandsoorten, enzovoorts. Helaas, ondanks de toevoeging van een pakkende Survival-modus, waarin je na specifieke gevechten kunt kiezen om te vechten of te vluchten, zijn de gevechten meer een afleiding dan iets om naar uit te kijken. Stoic heeft weliswaar een Hero Title-systeem toegevoegd, dat verschillende 'buffs' en extra vaardigheden oplevert aan de hand van de titel die je kiest. Titels zijn exclusief per krijger, waardoor niemand dezelfde titel kan hebben. Toch betrapten we onszelf er op na de nodige tijd doorgebracht te hebben met Rook en Iver deze punten automatisch te verdelen, zonder er echt lang over na te denken.

The Banner Saga 3
Dit is een ad:

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Octopath Traveler, is dat hier niet echt een heel groot probleem. De makers zijn vanaf het begin al duidelijk geweest dat The Banner Saga-reeks net zozeer een 'visual novel' is als een tactische rpg. Het is het verhaal waarop de focus ligt. Dat verhaal gaat hier onverschrokken verder en ook de meest uitgediepte personages kennen hier nog de nodige ontwikkeling. Het is lastig om dit aan te stippen zonder het volledige verhaal uit de doeken te doen, maar met name Folka, Iver en Juno krijgen meer dan genoeg ruimte om zich te ontplooien.

Stoic slaagt er zelfs in om ruimte te maken voor erg ingewikkelde, maar samensmeltende verhaallijnen: aan de ene kant de zelfmoordmissie in de duisternis en aan de andere kant het grote politieke oorlogsspel bij Arberrang. Hier schakelt het verhaal en de gameplay over naar een scenario dat perfect inspeelt op de voortgang het avontuur. Het moment dat er chaos uitbreekt in de stad wordt aangepakt om alle keuzes die je hebt gemaakt te verzamelen. Het rondreizen maakt plaats voor een 'standoff' waarin je dertien dagen hebt om je voor te bereiden. Dit zorgt voor een heerlijke intense sfeer die het vuurtje onder Stoic's melancholische vertelling aanwakkert. Weg zijn de monotone gevechten en alles wat je doet lijkt nu van levensbelang. Het voelt bovendien niet als een wanhopige poging om The Banner Saga 3 spannender te maken, maar als een weloverwogen keuze die perfect bij het verhaal past.

The Banner Saga 3

We heffen ook ons glas voor Austin Wintory: de getalenteerde liedjesschrijver en componist die de soundtrack heeft verzorgd voor de gehele Banner Saga-trilogie. Hij is er zonder veel poespas in geslaagd om een geweldige onheilsvoorspellende soundtrack te maken, die perfect past bij de ervaring die afsluitende ervaring die The Banner Saga 3 is. De trilogie is er dan ook een die op gelijke voet staat met grootste verhalen zoals de Mass Effect-, Lost Odyssey- en de Drakengard-reeks. Het is geen episch verhaal, maar een melancholisch, triest en wanhopig verhaal over de kleine man die tegen het onbekende, vreemde en bovennatuurlijke vecht om te overleven. Als Stoic Studio deze kwaliteit voorzet in zijn toekomstige titels, durven we (voorlopig) te zeggen dat we de troonopvolger hebben gevonden op Bioware en dat maakt ons erg blij.

HQ
08 Gamereactor Netherlands
8 / 10
+
Meeslepend verhaal; diverse tactische keuzes voor het opbouwen van je team; gebalanceerde moeilijkheidsgraad; verstandige veranderingen ten opzichte van de voorgaande titels.
-
Gevechten kunnen snel een bijkomstigheid worden; vervelende bugs; meer variatie in het rpg-systeem was welkom geweest.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen