The Messenger

Je kunt The Messenger ten onrechte aan je voorbij laten schieten als een simpele Ninja Gaiden-kloon, maar die vergissing kan er voor zorgen dat je een van de fijnste indietitels van het jaar mist. De Japanse reeks heeft een stevige afdruk achtergelaten op het DNA van de game, maar het toevoegen van een rpg-achtige vaardigheidssysteem, geestig en zelfbewust schrijfwerk en een verfrissend pixel-veranderende tijdreismechanisme maken dit een totaal eigen titel. The Messenger verschijnt tijdens de karakteristieke zomerdroogte als een 'console exclusive' voor de Nintendo Switch en is ook verkrijgbaar op Steam.

Onder dreiging van een demonenleger moet jij, The Messenger, een heilig geschrift naar een legendarische held brengen die op de top van een ver gelegen berg verblijft. Je trekt noordwaarts op je heldhaftige quest, riskeert keer op keer je leven en leert een reeks ninjavaardigheden om te verzekeren dat het geschrift veilig aankomt. Wie is deze boodschapper? En wat bevat het geschrift? Deze vragen en meer blijven onbeantwoord, maar laat je niet afschrikken door dit magere plot. Het verhaal zit namelijk vol met onverwachte humor en charme (waar we later op terugkomen).

The Messenger is, grotendeels, je doorsnee 2D 'side-scrolling' platforgame. Je gebruikt je ninjavaardigheden om te springen, te slaan en een weg te glijden door een reeks gevarieerde levels die je controlebeheersing en behendigheid op de proef stellen. Naarmate je verder komt krijg je nieuwe vaardigheden zoals de mogelijkheid om muren te beklimmen, hangende haken te gebruiken om te slingeren en te vliegen als een eekhoorn - en deze zijn trapsgewijs gelijkmatig uitgezet om de platformactie uitdagender te maken. Achtereenvolgende bewegingen zoals van een randje naar beneden glijden, vervolgens een muur vastgrijpen en een shuriken in het oog van de vijand gooien voelen vloeiend aan en een succesvolle uitvoering hierbij zorgt voor de nodige voldoening.

Er is een rpg-achtige 'skill-tree' te vinden in het winkeltje van de koopman en hier kun je je vaardigheden verbeteren, maar ook volledig nieuwe aanschaffen. Deze bestaan uit standaardupgrades zoals meer levensenergie en het dragen van meer shurikens tot verbeteringen zoals sneller kunnen zwemmen en aanvallen vanuit je 'wingsuit'. De valuta voor deze upgrades zijn Time Shards. Deze zijn door elk level te vinden en verlichten vaak het pad voor je. Het verzamelen van de Time Shards is een extra uitdaging voor spelers die daar naar opzoek zijn. Vaak zijn deze namelijk nabij dodelijke obstakels te vinden of worden ze achter gelaten door verslagen vijanden.

In tegenstelling tot veel van de titels waar het een eerbetoon aan is, voelt The Messenger nooit té onvergeeflijk. Er zijn geen Game Over-schermen en je verliest nooit je verzamelde Time Shards als je doodgaat. In plaats daarvan is er een kleine rode duivel, genaamd Quarable, die enkele Time Shards op je pad opslokt voor zijn bewezen dienst als je weer tot leven komt. De kleine plaag profiteert weliswaar van jouw voortdurende ondergang, maar we waren blij dat hij er was. Hij is bovendien ook grappig. Tijdens laadschermen maakt hij je belachelijke om je mislukte pogingen door te vertellen hoe vaak je al dood bent gegaan en hoeveel Time Shards hij inmiddels al van je heeft afgepakt.

We moesten meer dan eens grinniken om het scherp geschreven script van The Messenger, dat je voortdurend op de hak neemt en de vierde muur doorbreekt. Er was een moment waar de verkoper naar de trailer van de game refereert en ons afstrafte voor het wegwuiven van zijn instructies met dialogen die we niet konden overslaan doordat we een blik wilden werpen in de mysterieuze kast in zijn winkel. Eindbaasgevechten bevatten ook een flinke scheut humor en voelden daardoor veel diepzinniger en memorabel. Spoiler: In de eerste helft van de game namen we het op tegen en neon-groene stenen golem, die nadat we hem hadden verslagen in tranen uitbarstte omdat het hele gebeuren blijkbaar een misverstand was.

The Messenger bevat verborgen 'collectables' die je zijn te vinden door buiten de gebaande paden te treden, wat inspeelt op ons gevoel voor avontuur. Deze groene schijfvormige voorwerpen heten Power Seals en als je alle 45 verzameld kun je een gloeiende kist openen in het winkeltje. We kunnen nog niet vertellen wat er in de kist zit (we hebben ze nog niet allemaal gevonden), maar wel melden dat we eindeloze keren van het leven zijn gevallen terwijl we naarstig opzoek waren naar een verborgen gebied - gedreven door de mysterieuze aura van de kist. We hadden ook graag gezien dat de game duidelijker aangaf wat we in een level hebben gemist, maar we zijn ons er van bewust dat dit wellicht is gedaan om deze een echte uitdaging te maken.

Een van de focuspunten in de game is het tijdreismechanisme. Als je door tijdperiodes beweegt verandert de wereld om je hen van 8- naar 16-bit, een optie die verfrissend aanvoelt en even zelfbewust is als de humoristische dialogen. We hebben enorm genoten om de wereld van The Messenger te verkennen door een andere lens en de uitwerking hiervan voelt echt als een viering van de twee iconische gametijdperken. Houdt er echter rekening mee dat dit niet meteen vanaf het begin aan mogelijk is, aangezien het pas richting het einde van de ruwweg 15-uur durende game oppopt.

De titel wedijvert met Shovel Knight en levert enkele van de meest gelikte 'pixelart'-graphics op die we de afgelopen jaren hebben gezien. De chiptunesoundtrack is zo strak samengesteld dat het zelfs los van de game als een huis staat. Na de game gespeeld te hebben gingen we zelfs direct naar YouTube om onze oren te verblijden met het meesterwerk van Rainbowdragoneyes (zonder alle extra geluidseffecten van de game). De graphics, zoals eerder gezegd, zijn voortreffelijk en iedere locatie die we bezochten - van ijzige pieken tot ondergrondse grotten en met paddenstoel gevulde moerassen - voelden levendig en dynamisch dankzij de treffende kleuren en vele verschillende lagen met omgevingdetails.

The Messenger draagt de inspiratie van het NES-tijdperk op de tong en is een 'instant' klassieker voor de Nintendo Switch. De actie is snel en vloeiend, het script is grappig en zelfbewust, en we zijn dol op de mogelijkheid om tijd te reizen tussen de 8- en 16-bit werelden. Het is een verbluffende prestatie gezien het de debuuttitel is voor het Canadese Sabotage Studio en we zijn erg benieuwd naar welke door retro-geïnspireerde werelden het ons als volgt brengt. We kunnen nauwelijks iets vinden wat er mis is met deze heerlijke game en we hopen dat deze niet als nostalgische meuk over het hoofd wordt gezien.