Hitman 2

47 is terug, alhoewel dit keer lijkt het net alsof hij helemaal niet weg is geweest. Hitman 2 is een direct vervolg op het episodische Hitman, maar ook zeer zeker een tweede hoofdstuk, een voortzetting van het avontuur dat in 2016 begon. Agent 47's nieuwste avontuur, de eerste sinds IO Interactive is afgesplitst van Square Enix en onderdak heeft gevonden bij Warner Bros., sluit comfortabel aan op de originele game met een veelzijdig pakket dat een dozijn 'sandbox'-omgevingen bevat en zelfs nog meer 'reskins' en opdrachten die gebruik maken van hun uitgebreide design.

De originele episodische game, die in Hitman 2 samen met alle nieuwe content terug is te vinden in een centrale hub, is bijgewerkt met nieuwe opties van dit vervolg. De meest noemenswaardig zijn verfijnde sluipmechanismen die de kale huurmoordenaar ongemerkt door gebladerte (zoals bosjes en struiken) laat bewegen en laat opgaan in menigten. Er zijn hier en daar andere aanpassingen, zoals de terugkeer van het bekende koffertje (waar veel mensen blij mee lijken te zijn, maar voor ons maakte het weinig verschil), maar in het algemeen is het vrijwel dezelfde formule als het origineel met enkele kleine toevoegingen. Dit is nog steeds dezelfde Hitman.

Iets dat sinds het allereerste moment dat we het vorige deel speelden aan ons heeft geknaagd is het gebrek aan regionale dialecten, een euvel dat dit keer grotendeels is verholpen. Er zijn nog steeds een akelige hoeveelheid Britten te vinden, maar er is veel minder loskoppeling tussen hoe een plek er uit ziet en hoe deze klinkt, en daarvoor zijn we enorm dankbaar. De lokale bewoners klinken zoals het hoort en de verschillende bezienswaardigheden en publieke ruimtes voelen authentieker, een verandering die helpt om je in de ervaring te houden.

Niet alle veranderen komen de game echter ten goede. De filmische tussenfilmpjes uit het eerste deel zijn nu vervangen door een reeks stilstaande afbeeldingen met voice-over. De stemacteerwerk zelf is uitstekend en alle personages klinken geloofwaardig, maar toch voelt het als een vreemde keuze en een stap terug. We denken dan ook dat het besluit met een budgetbeperkingen of tijdtekort (misschien beide) te maken heeft. Dat geldt evenzo voor de afwerking van de game, wat een beetje gehaast voelt. Hier en daar zijn er ruwe randjes te vinden en dat weerhoudt de titel er van een ultra soepele ervaring te zijn.

De missies zelf zijn, over het algemeen, erg goed. Er is geen enorme hoeveelheid aan innovatie te vinden, afgezien van de nieuwe sluipmechanismen, en wederom is het doel van de game om enkele doelwitten in ieder gebied uit te schakelen - hoe gedurfder, hoe beter. Elk van de zes missies heeft een aantal primaire doelen en er is vaak genoeg vrijheid om te kiezen hoe je deze aangrijpt. De kenmerkende gameplay van de reeks waarbij je van outfit wisselt om toegang te krijgen tot nieuwe gebieden keert terug en er is een hele rist aan bijna belachelijke manieren om je doelwitten te bereiken.

Hitman 2 geniet wederom van een absurdistische manier van moorden en als je een opvallend voorwerp in de omgeving spot vraag je je meteen af hoe je dit kunt gebruiken bij een nietsvermoedend slachtoffer. Deze rekwisieten zijn in het algemeen verbonden aan specifieke manieren om een doelwit uit te schakelen en IOI strooit een aantal van deze uit in iedere sandbox, waardoor de herspeelbaarheid een boost krijgt. Je kunt verschillende zijverhalen verkennen en de informatie die je vindt op ingenieuze manieren exploiteren. Een nieuwsgierige geest wordt vaak beloond met een macabere verhalende twist. Een leuke toevoeging is dit keer een aanbeveling voor welke verhalende gebeurtenissen je moet aanpakken om de volledige ervaring die IOI voor ogen heeft te ondervinden. Dit advies duikt op na het voltooien van een missie en nodigt je uit om dingen vanuit een ander perspectief te zien.

In de eerste missie, die ook dienst doet als korte tutorial, kom je s' nachts aan op een strand om een afgelegen strandhuis binnen te sluipen. Na de nodige verkenning wordt het al snel gevaarlijk en zit je voor je het weet midden in de actie, sluip je rond, verberg je lichamen en ontwijk je camera's. Het is een filmische opening die ons geleidelijk weer er ervaring in trok vanuit een gameplayperspectief, maar het was vooral de sfeer die ons vrijwel direct het verhaal in wist te trekken. Als 47 eenmaal klaar is in Hawke's Bay (Nieuw-Zeeland) reist hij richting Maimi voor de missie op het racecircuit, die we al veelvuldig langs hebben zien komen op previewevenementen. En ja, we hebben daar het gigantische roze flamingopak aangetrokken.

In de jungle van Santa Fortuna zijn de drie doelwitten die op ons wachten Colombiaanse hoog aangeschreven kartelleden. De sandbox biedt een map met meerdere gedeeltes die de perfecte gelegenheid bieden om de nodige tijd in het gebladerte door te brengen en de het nieuwe sluipmechanisme uit te proberen. Onze favoriete nieuwe level is waarschijnlijk Mumbai met diens nauwe straatjes en eigenzinnige missies. We keren vervolgens terug naar de States, dit keer naar Whittleton Creek, een setting die ons een beetje deed denken aan de buitenwijken van Blood Money; om vervolgens af te sluiten op het stormachtige Isle of Sgàil in een missie die zich afspeelt rondom een super exclusieve samenkomst van de zogenaamde elite.

Ondanks de goedkope tussenscènes staat het verhaal voorop in Hitman 2 en er zijn enkele onthullingen waar fans van de reeks zeker van zullen genieten. In de scènes tussen de missies duiken we 47's verleden in en krijgen we enkele antwoorden waar we al erg lang op wachten. De verhalen die de verschillende sandboxomgevingen aan het hoofdplot binden voelen soms een beetje geforceerd, maar het verhaal vordert met een behoorlijk tempo en het voelt nooit alsof we zomaar ergens terecht komen.

Als het verhaal eenmaal voorbij is gebruikt IOI het bekende trucje en speelt het in op de herspeelbaarheid met Timed Events (zoals het toevoegen van Sean Bean als Elusive Target kort na de release) en extra Contracts. Er is in iedere locatie zoveel diepgang te vinden dat er enorm veel mogelijkheden zijn om terug te keren en de uitdagingen die wij aantroffen in iedere verhalende missie vragen je ook om terug te keren en nieuwe manieren te vinden om je te vermaken. Door dit te doen verdien je punten en speel je nieuwe opties vrij en je kunt altijd terugkeren om de game op een ander moeilijkheidsniveau te spelen om de ervaring te veranderen (wij hebben vastgehouden aan Professional, maar je kunt de game zo makkelijk of moeilijk maken als je wilt).

We proberen om na de release terug te komen op de Sean Bean-missie en een update te geven over onze mening over de Ghost Mode, aangezien er op het moment van schrijven te weinig spelers te vinden zijn om dit gedeelte fatsoenlijk uit te proberen. Het zijn voor IOI de eerste stapjes in de multiplayerwereld met Hitman en daarom heeft het dit gedeelte bestempeld als een "bèta", maar we hopen dat deze vernuftige asymmetrische modus echt iets nieuws toevoegt aan de reeks en dat het goed genoeg is om terug te keren in toekomstige titels.

We zijn zover gekomen zonder de Sniper-missie aan te halen, die beschikbaar was als pre-orderbonus en zowel alleen als in een duo (als Agent Stone en Agent Knight) gespeeld kunnen worden. Uittorenend en uitkijkend op een verbluffend kasteel in Himmelstein, Oostenrijk kies je doelwitten uit op goede momenten, gebruik je de omgeving op creatieve en slimme manieren om je sporen te wissen. Het is een leuke afleiding, een fijne verandering qua speltempo op het 'third-person' gesluip en we hopen dat we in de toekomst meer van deze levels krijgen te zien aangezien ze het aanbod iets meer volume geven en de nodige welkome variatie bieden.

Hetgene dat Hitman 2 bij de release biedt is zeker genoeg om je bezig te houden en de enorme sandboxlevels zijn klaar voor de nabije toekomst. Oftewel, we kunnen ons makkelijk zien terugkeren voor meer dan genoeg vermaak, alhoewel dat weliswaar niet meer volledig fris zal aanvoelen. Dat is ook exact het gevoel dat we hebben voor Hitman 2 als geheel; het mist echte innovaties om het een echte verfrissende ervaring te maken, maar weet nog steeds genoeg vermaak te bieden met het verkennen van de nieuwe levels, het uitproberen van nieuwe dingen en het doorspelen van de verschillende scenario's. De toevoeging van een Sniper-missie en multiplayer maakt het gehele pakket aantrekkelijker, maar het is ook de kerngameplay die enkele significante stappen vooruit moet maken om de franchise interessant te houden. Als je op zoek bent naar meer van de kenmerkende en bekende Hitman-gameplay dan is 47's nieuwste avontuur een goede en met nieuwe content die in de weken en maanden na de release verschijnt, is de kans groot dat het alleen maar beter wordt.