The Council - seizoensreview

The Council begint als een adventure, verandert dan een korte poos in een moordmysterie en wordt uiteindelijk een game over wereldverovering en het occulte. Daarbij verwerkt het naadloos elementen als geschiedenis, kunst, cultuur en religie in het narratief. In tegenstelling tot een bekende adventure als Fahrenheit blijft het gedurende heel de game de juiste focus houden.

Je kunt The Council als twee verschillende games zien. Een narratief avontuur met RPG-elementen die je je personage laten ontwikkelen, of een RPG zonder gevechten met een complete focus op het verhaal. Voor welke manier van spelen je ook kiest, The Council heeft iets aantrekkelijks en weet op enkele vlakken zelfs te innoveren.

Inmiddels hebben we alle episodes van de game doorspeelt en vinden we eerstgenoemde beschrijving het beste kloppen, zeker wanneer we kijken naar hoe het verhaal zich ontwikkeld. The Council vernieuwt in manieren waarop het inmiddels uitgekauwde mechanieken zoals quick-time events negeert. In plaats daarvan ligt de focus op betekenisvolle puzzels en hoe verschillende onderdelen van een personage voor een ander pad door de game kunnen zorgen.

In The Council spelen gamers met Louis de Richet, die wordt verzocht om Lord Mortimer op zijn privé-eiland te bezoeken. De moeder van Louis, Sarah, is daar namelijk spoorloos verdwenen. Het hoofddoel van de game is de zoektocht naar Louis' moeder, maar al snel blijkt het dat er meer aan de hand is. Je moeder is zeker onderdeel van de grotere puzzel, maar ook Lord Mortimer en zijn co-gastheer Sir Gregory Holm, en zelfs Napoleon Bonaparte en George Washington spelen een rol.

In tegenstelling tot de gemiddelde game van Telltale, leunt The Council niet alleen op de keuzes die je maakt tijdens gesprekken. Je kunt 'effort punten' verdelen, vergelijkbaar met Torment: Tides of Numenera. De sleutel tot succes is inschatten wanneer je deze punten het beste kunt spenderen of beter kunt bewaren. Zeker tegen het einde van de game zijn er enkele dure opties die je kunnen redden. In elke episode is er wel een punt waar je voor een tweesprong staat waar je uit moet kiezen. Je gaat dus sowieso een gedeelte van het verhaal achterhalen, en een ander gedeelte missen.

The Council heeft enkele geweldige puzzels die allen logisch zijn ontworpen. Puzzels die je aan het denken zetten, maar niet zo frustrerend zijn dat je het haar uit je hoofd trekt. Je kunt puzzels zowel oplossen als er in falen, waardoor het verhaal een andere wending neemt. De puzzels bevatten daarnaast lessen over geschiedenis en religie, alsmede over de game zelf. Puzzels bestaan niet uit zomaar wat random codes of acties; ze zijn onderdeel van het verhaal en de fictie rondom het narratief. Zo is er een puzzel die ons meer leerde over de mythe van de Minotaur dan Assasin's Creed Odyssey ons ooit deed, en dat is maar een van de vele voorbeelden. Er is ook genoeg te vinden over Jezus Christus en het Christendom, maar met een occulte inslag dat het een stuk interessanter maakt.

Het mooie van The Council is dat het verhaal nog doorgaat zelfs wanneer je een puzzel niet oplost, of wanneer je iemand niet van de dood weet te redden. In deze game zorgt falen voor een plotwending en een ander einde. Ons einde voelde zeker op verschillende manieren aan als falen; Louis en zijn moeder wisten niet van het eiland af te komen en we raakten onderweg zelfs verminkt. Het was echter een einde gebaseerd op onze keuzes en beslissingen. De occulte thema's waar vroeg in de game alleen maar naar gehint worden, nemen verderop in het spel de overhand, zonder dat het verwarrend wordt. Alles wat je dacht te weten wordt vanaf het einde van episode drie op zijn kop gezet. We voelden ons geenszins belazerd, integendeel: het voelde alsof onze ogen werden geopend.

Wat we wel kunnen zeggen is dat een kracht die je gedurende de game krijgt, het lezen van gedachten, niet zo handig of interessant is als het had kunnen zijn. Wellicht had het geholpen om deze mechaniek wat eerder in de game te introduceren en er niet zo de nadruk op te leggen.

Wat betreft de structuur van het seizoen: de eerste aflevering is iets langer dan de episodes die volgen, maar dankzij de focus op puzzels en het verkennen van de spelwereld is het een behoorlijk lange ervaring. We zijn zon vijftien uur bezig geweest met het complete seizoen. Daarbij wordt een tweede keer de game uitspelen aangemoedigd, aangezien je ongetwijfeld wat andere keuzes wil maken met je nieuwe ervaringen vers achter de kiezen. Misschien kun je dit keer zelfs wel wat personages redden van de dood.

De game had hier en daar net iets beter afgewerkt kunnen worden. We kwamen wat grafische bugs tegen en soms hoorden we een stuk dialoog niet uitgesproken worden. Laadschermen kunnen een beetje excessief zijn en er zijn hier en daar ook problemen met de vertaling (de game is oorspronkelijk in het Frans geschreven). Een enkele keer wisten we ook niet goed hoe we verder moesten geraken.

The Council is een game die je bij blijft, en we zijn jaloers op lezers die nog niet zijn begonnen en het spel in één ruk kunnen uitspelen. Hoewel The Council werkt als een episodische game, heeft het feit dat alle afleveringen nu meteen beschikbaar zijn zeker zijn voordelen. Zo krijg je de verschillende nuances en subtiele hints van het verhaal nog beter mee. Hoewel het spel hier en daar beter afgewerkt had kunnen worden, kunnen we niet wachten om te zien wat ontwikkelaar Big Bad Wolf hierna aflevert.