Devil May Cry 5

Toen director Hideaki Itsuno zei dat Devil May Cry 5 onze verwachtingen zou overtreffen, legde hij de later erg hoog. De Devil May Cry-reeks, met uitzondering van DMC 2, is een reeks van ongelofelijk goede actiegames. Door te zeggen dat dit nieuwste deel in de franchise de hooggeheven verwachtingen van fans zou overtreffen vraag je er in principe om dat mensen de titel over-hypen. Maar tegen alle verwachtingen in zijn Itsuno en zijn team daar in geslaagd. Ze hebben niet alleen een geweldige game gemaakt, maar misschien zelfs de allerbeste Devil May Cry-game ooit.

Devil May Cry 5 is een 'third-person' actiegame met een focus op stijlvolle combo's en het aan elkaar rijgen van aanvallen die je gedurende de game vrijspeelt. Je speelt als Nero, V en Dante en probeert een krachtige demoon er van te weerhouden meer chaos te veroorzaken in Redgrave City. Gaandeweg komen we bovendien steeds meer te weten over alle drie de hoofdpersonages.

Het allerbelangrijkste in de Devil May Cry-reeks is de gameplay en die is in DMC 5 overduidelijk fantastisch. De diepgang van het gevechtssysteem en de vrijheid om te spelen zoals je wilt maakt de algehele ervaring van begin tot eind vermakelijk. De razendsnelle gameplay wordt bovendien nog beter gemaakt door de dynamische muziek tijdens de gevechten. De wijze waarop de muziek aanzwengelt als je goed speelt is een toevoeging die er voor zorgt dat je je als een enorme 'badass' voelt tijdens het vechten.

Door de game speel je als een van de drie eerder genoemde hoofdpersonages, elk met hun eigen stijl tijdens het vechten met demonen. Nero - het terugkerende personage uit Devil May Cry 4 - maakt gebruik van zijn zwaard, pistool en meerdere Devil Breakers (robotarmen, elk met verschillende vaardigheden) om een weg door de vijanden te slaan en schieten. Dante blijft het wapen verwisselende personage die fans kennen en waar ze van houden, en we zijn blij om te zeggen dat iedere toevoeging aan Dante's arsenaal in deze game fantastisch is. We zijn vooral verzot op Dr. Faust, een van de beste nieuw wapens in een Devil May Cry-game tot nu toe. Met Dante heb je vier stijlen: Trickster, Swordmaster, Gunslinger en Royalguard. Tijdens het spelen kun je continue tussen deze wisselen en dit onder de knie krijgen onderscheidt goede spelers van sublieme spelers.

Dan is V er nog, een nieuw personage dat DMC 5 introduceert en een meer verdedigende speelstijl hanteert dan DMC-fans gewend zijn. Je trekt je terug en commandeert je handlangers om voor je te vechten en komt alleen dichtbij om zwakkere tegenstanders af te aken. De speelstijl van V is wellicht niet voor iedereen weggelegd, maar het biedt een verfrissende afwisseling in de reeks en de bereidheid om iets nieuws te proberen dan dezelfde reactieve gameplay die we zo goed kennen van de Devil May Cry-reeks. De liefde en aandacht die in alle drie de personages is gestopt zorgt er voor dat het doorspelen van deze game een heerlijke ervaring is, een gevoel dat bovendien niet verloren gaat naar meerdere 'playthroughs'.

Het verhaal is tevens enorm goed - het grijpt terug naar voorgaande Devil May Cry-titels om enkele losse eindjes aan elkaar te knopen. Alle speelbare personages hebben hun eigen beweegredenen en verhaallijnen die in de laatste missie tot een bevredigende einde komen, maar ook genoeg ruimte overlaat voor een toekomstig vervolg. Voor nieuwkomers in de Devil May Cry-reeks is er tevens een "History of DMC"-video te vinden die je bijpraat over alles wat je moet weten tot nu toe.

Al met al zijn er in totaal 20 missies en het uitspelen van de game op de standaard moeilijkheidsgraad (Son of Sparta) kostte ons ruwweg 13 uur. Er zijn in totaal 6 moeilijkheidsniveaus, waarbij Dante Must Die, Heaven or Hell en Hell and Hell terugkeren uit voorgaande titels. Als je graag jezelf wilt uitdagen is daar genoeg ruimte voor. Zonder iets te verklappen: er zijn bepaalde aanvallen en bewegingen die alleen tijdens een tweede 'playthrough' kan gebruiken. Daardoor wil je de game sowieso minimaal één keer opnieuw spelen, al was het alleen maar omdat de titel vol zit met geheimen die je belonen als je van de gebaande paden afwijkt.

Hoewel Devil May Cry 5 microtransacties bevat, is het niet heel erg duidelijk waarom iemand deze zou aanschaffen. Red Orbs kunnen met echt geld gekocht worden en is de in-game valuta om vaardigheden te kopen en jezelf weer tot leven te wekken als je doodgaat. Dat betekent dat je als je je vaardigheden wilt uitbreiden of ergens vastzit altijd je creditcard tevoorschijn kan toveren en dit je problemen met geld oplossen. Het enige verwarrende is dat de game niet zuinig is met Red Orbs; deze kun je vrij makkelijk verzamelen, vooral vanaf een specifiek later gelegen punt in de game. Spelers die deze Red Orbs willen 'farmen' kunnen dat ook met gemak doen. Al met al is de Red Orb Shop een beetje een vreemde toevoeging in een game waarbij de nadruk ligt op meerdere 'playthroughs' en het gaandeweg upgraden van je personages.

Aan de andere kant zijn er enkele fantastisch DLC Devil Breakers die zijn te vinden in de Deluxe Edition. De Gerbera GP01, Pasta Breaker, Sweet Surrender en de Mega Buster zijn stuk voor stuk vermakelijk om te gebruiken en voegen enige variatie toen aan de beschikbare Devil Breakers. Met name de Mega Buster zorgt voor kostelijk vermaak. Het zou makkelijk zijn geweest om zonder veel moeite een Mega Man-referentie in de game te stoppen, maar Capcom heeft hier enorm veel liefde ingestopt. Na het afvuren van een opgeladen schot, laadt de gele balk aan de zijkant van de Mega Blaster zich op en als je aan een missie begint met deze 'warp' je tevoorschijn net als in de klassiek Mega Man-games. Het bewijst wederom hoeveel aandacht en liefde Itsuno's team in deze titel heeft gestopt.

In het algeheel is de DLC van uitmuntende kwaliteit. De DMC Battle Packs voegen gevechtsmuziek uit de voorgaande titels toe, wat enorm tof is voor fans van de reeks. Om het nog geeneens te hebben over de live-action tussenfilmpjes, waarin echte acteurs de in-game scènes naspelen; iets wat vooral tijdens een tweede 'playthrough' enorm interessant is om te zien. Het is alleen jammer dat deze 'goodies' niet standaard voor iedereen beschikbaar zijn en ervoor betaald moet worden.

Ondanks alle geweldige aspecten van Devil May Cry 5 is de game niet smetvrij. Vooral de stukjes met V kunnen de nodige impact hebben op je videokaart als je op de pc speelt door de vele animaties en ook op de Xbox One heeft de game daarbij soms last van 'framedrops'. Op de pc kun je natuurlijke deze grafische instellingen aanpassen en ook het overvloedige Checkpoint-systeem verzacht deze frustraties, maar het kan zeker je ervaring negatief beïnvloeden. Er zijn ook gedeeltes in de game waar je andere spelers tijdens missies op de achtergrond ziet vechten en dit zorgt ook af en toe dat de game hapert, waardoor het plezier even uit de gevechten verdwijnt.

Dan moeten we ook nog de Bloody Palace-modus bespreken, wat een Challenge-modus is waarin spelers door meerdere kamers met vijanden en eindbazen moeten vechten om de top te bereiken. Deze modus is altijd een belangrijk onderdeel van de 'endgame'-content in Devil May Cry-games geweest en deze is bij de launch nog niet beschikbaar. De Bloody Palance-modus verschijnt pas in april als gratis update, maar daardoor voelt Devil May Cry 5 nog niet helemaal perfect en af in de eerste maand.

Devil May Cry 5 is echter een game die actiefanaten niet moeten laten liggen, of je nu fan van de reeks of dat nog niet bent. De drie interessante en onderscheidende personages en de enorme hoeveelheid aan herspeelwaarde complimenteren waar Devil May Cry 5 in uitblinkt: het verbluffende vechten waaraan weinig andere games aan kunnen tippen. Het is en actievolle game die nu al fantastisch is en in april zelfs nog beter wordt. Devil May Cry 5 is absoluut de moeite.