Draugen

Twee Amerikanen lopen een slaperig Noors dorp in. Nee, dat is geen grap, maar het begin van Red Thread Games' Draugen, waarin je terecht komt in de schoenen van Edward Charles Harden. Hij bezoekt het slaapstadje Graavik met zijn pupil Lissie, op zoek naar zijn vermiste zus Betty. Je wordt direct aan het begin van de game ook in het diepe gegooid, waar we in een roeiboot samen met Lissie aankomende bij het dorp, dat even slaperig als prachtig is.

Graavik is een van die idyllische postkaartplaatsen naast een fjord, dus een typisch Scandinavisch dorpje. Het jaar is bovendien 1923, dus het is vrijwel afgesloten van de buitenwereld en aangewezen op een eigen boerderij en mijnbouw om te overleven. Bij je aankomst is er echter een probleem - iedereen is verdwenen en om Betty te vinden, moet Edward het mysterie van het stadje ontrafelen.

Een goedaardige familie heeft Edward bij hun thuis uitgenodigd in een brief en dit is vrijwel de eerste plek die je aantreft als je arriveert. Het plot heeft met deze familie te maken en hoe zij in de community passen, en het huis speelt een sleutelrol met meerdere belangrijke hints die je moet volgen. Het doet ook dienst als je thuisbasis; het middelpunt als het ware, waar het stadje en het verhaal omheen draait.

Naast al de andere ouderwetse voorzieningen die je verwacht, zoals een kerk op een heuvel, een buurtwinkel en enkele blokhutten. Dit kun je naar wil verkennen, maar Red Thread gidst je zorgvuldig van plek naar plek om het verhaal voort te laten bewegen, waardoor je uiteindelijk bepaalde richtingen op wordt gestuurd. Iedere dag duurt de zoektocht naar je zus en mysterie van Graavik voort, en je krijgt uiteindelijk meer en meer te zien over hetgene wat er gebeurt en waarom.

Een van de hoogtepunten van de game is hoe prachtig het dorpje is, aangezien Red Thread echt een pittoreske verrukking heeft gemaakt om te verkennen. Zij het in dichte mist of in de volle zon, dit is een game om te aanschouwen (we hadden zelfs moeite onze screenshots voor de review uit te kiezen). Het doet veel denken aan Everybody's Gone to the Rapture, omdat de game het alledaagse en gebruikelijke voortbrengt, maar dat met zoveel aandacht doet dat het echt weet te overtuigen. Het is een geloofwaardige plek, waarom het zelfs extra verontrustend is het zonder leven te zien.

Zoals gezegd, wordt je tijdens dit avontuur bijgestaan door Lissie, een jonge vrouw die niet bang is te zeggen wat er op haar lever ligt. Ze trekt regelmatig haar eigen pad en verkent het dorp op speelse wijze, maar vertelt Edward ook al te graag als hij fout zit, ergens teveel over nadenkt of ergens geobsedeerd door raakt. Ze is de tegenpool voor zijn bekropen gedachtegang en tunnelvisie. De wisselwerking tussen haar en Edward werkt uitstekend. Hij is er om haar te begeleiden, maar meestal, is het andersom.

Je kunt ook tijdens het avontuur met Lissie praten aan de hand van verschillende dialoogopties op basis wat je hebt gezien. Daarnaast kun je ook op ieder moment op R1 drukken (we hebben de pc-versie gespeeld met een DualShock 4) om er achter te komen waar ze naar is afgedwaald, wat wederom een begeleidende hand is als je niet weet wat je moet doen. Het bespreken van de wereld met Lissie helpt deze vorm te geven en de gesprekken ontwikkelen zich op enorm interessante manieren naarmate de dagen voorbij gaan.

Op dezelfde manier, kun je ook kiezen met hoeveel (of hoe weinig) van de omgeving je interactie wilt hebben, waar documenten en voorwerpen in de wereld je stukjes informatie geven. Dit zijn overblijfselen van de bewoners van Graavik, en uiteindelijk, kun je een enorm interessant overzicht samenstellen van het leven in het dorp. Dusdanig dat Betty zelfs naar de achtergrond verdwijnt, terwijl je ontdekt wat er in de maanden voor je aankomst is voorgevallen. Heeft Betty daar iets mee te maken? Dat verklappen we niet.

Er zijn niet heel veel keuzes in de game met betrekking tot het plot, maar je kunt het op je eigen tempo verkennen en met Lissie praten wanneer je wilt. Het is dus meer dan een 'walking simulator', de term die vaak gegeven wordt aan games waarin je passief het verhaal opneemt. Ook, is er meer dialoog van het hoofdpersonage dan in de doorsnee 'walking sim' en het gaat even goed om je impact op de wereld, als de impact van de wereld op jou.

Er is ook een bepaalde dubbelzinnigheid die veel bijdraagt aan het mysterie van Graavik, aangezien niet alles wordt beantwoord en je zelf enkele conclusies moet trekken. Edward zelf wordt ook in twijfel getrokken, zelfs zo erg dat je niet weet wie of wat je moet vertrouwen. Veel van Draugen wordt aan interpretatie overgelaten en het is vaak aan jou om de besluiten wat je van de hints maakt. Vertrouw je het perspectief van een kind? Is deze bron bevooroordeeld? Dit zijn enkele van de vragen die je aan jezelf stelt.

Het kostte ons slechts een paar uur om Draugen uit te spelen, maar dat bleek een enorm aangename verrassing. Het heeft veel te bieden en is strak ontworpen dat het altijd een genot is om meer van Graavik te zien. Red Thread Gams heeft een mysterieus, tragisch en onverwachts avontuur voortgebracht om te ontrafelen en lang na de aftiteling denken we er nog steeds over na. Laat het slaperige Graavik je niet mislieden; onder het oppervlakte is er veel meer aan de hand.