Nederlands
Gamereactor
reviews
Rad

RAD

Bewapend met een mohawk en een boombox hebben we enkele monsters een kopje kleiner gemaakt in Double Fine's post-apocalyptische 80's roguelike.

HQ
HQ

Double Fine staat bekend om enkele bizarre, eigenaardige games, waarbij bijvoorbeeld een titel als de vreemde, maar extreem vermakelijke cultklassieker Psychonauts te binnen schiet. Die herkenbare sfeer is ook terug te vinden in RAD, de nieuwste game van de ontwikkelaar, maar tegelijkertijd voelt RAD onverkwikkelijk gewoontjes.

RAD is een zogeheten 'roguelike' met een post-post-apocalyptische '80s-setting. De spelwereld is meerdere keren ten einde gekomen en het is aan een groepje brutale tieners om de dorre woestenij in te trekken en monsters neer te knuppelen met honkbalknuppels en andere vergelijkbare wapens. Voor fans van het genre is de gameplay enorm herkenbaar. Voor iedereen die niet heel bekend is met het genre, bevat RAD een vrij steile leercurve.

Nadat je een personage hebt uitgekozen kun je direct een 'portal' instappen en beginnen. De gameplay van RAD is ongelofelijk simpel en focust zich vrijwel alleen op 'melee'-gevechten. Hoe die werkt deed ons ietwat denken aan het vechten in Dark Souls, waarbij je ruimte tussen jou en je vijand zo klein mogelijk houdt, aanvallen ontwijkt en je vijand aanvalt - ditzelfde patroon volg je tot je tegenstander sneuvelt. Je reikwijdte hierbij is relatief beperkt, tenminste die van de wapens aan het begin van de game en dat maakt het vinden van het juiste ritme enorm belangrijk bij de start. We moeten dan ook toegeven dat het ons behoorlijk wat tijd kostte hieraan te wennen en aangezien kleine foutjes direct afgestraft worden, kan dit leerproces soms frustreren.

Dit is een ad:

Natuurlijk begrijpen we dat 'roguelikes' ontworpen zijn om uitdagend te zijn. Het is een genre voor spelers die een uitdaging niet uit te weggaan en het motto luidt "leren door te doen", in plaats van dat de game als zijn geheimen voor je uitstippelt. Dit is allemaal goed en aardig, maar RAD is in ons optiek echt enorm moeilijk en soms zelfs oneerlijk. De moeilijkheidsgraad voelt ongebalanceerd en nooit werden we aangemoedigd om risico's te nemen, aangezien er vrijwel geen sprake is van voorwerpen om jezelf weer op te been te helpen. Het speltempo lijdt hieronder, waarbij je vaak neigt jezelf langs of door de vijanden van de game te "cheaten", en veel vaker nog door de eindbaasgevechten. Deze gevechten vinden vaak plaats in kleine arena's, waarin er meerdere monsters tegelijk verschijnen en je achterna zitten. In de buurt komen van een enorm monsters en deze raken, om vervolgens rechtstreeks in de klauwen van een ander monster weg te rollen, wordt als snel verveld en zorgt voor de nodige frustratie.

RadRad

Echter draaien niet alle gevechten om 'close combat'. Naarmate je meer en meer vijanden afslacht, vul je een metertje aan dat je beloont met een van vele mutaties en deze leveren je verschillende krachten op. Dit kunnen niet aanvallen, passieve vaardigheden of bescherming tegen specifieke aanvallen zijn. Deze mutaties zijn het absolute hoogtepunt van RAD, doordat ze niet alleen je speelstijl veranderen, maar ook je uiterlijk. Een mutatie zorgde er voor dat we een dinosaurusstaart kregen, waarmee we eieren konden leggen - een hilarisch tafereel. Zelfs als een mutatie je de mogelijkheid geeft om projectielen af te vuren, moet je nog steeds rondrollen en wachten op het perfecte moment om aan te vallen, en dat doet weinig om het speltempo te verbeteren. Net als een echte 'roguelike' betaamt, zijn de mutaties willekeurig, wat betekent dat je af en toe vaardigheden krijgt die je helemaal niet nodig hebt.

Tussen de vele gevechten door kun je in RAD ook cassettebandjes verzamelen om wat in-game geld te verdienen en dit de last wat te verlichten. Iets wat we enorm konden waarderen is dat mutaties kunnen evalueren aan de hand van welke je verzamelt, wat iets wat op zichzelf al hilarisch was nog grappiger kan maken. Een ander vlak waar RAD in uitblinkt is het audiovisuele design. De game is ondergedompeld in een heerlijke '80s sfeer met neonkleuren, honkbalknuppels, mohawks en synthesizermuziek. De post-post-apocalypse werkt enorm goed met dit jaren 80-thema.

Dit is een ad:

We hadden graag meer van RAD willen genieten, dan daadwerkelijk het geval was. Van tijd tot tijd is het ongelofelijk meeslepend en als je er bijvoorbeeld in slaagt de aanvallen van een gigantisch vuurspuwend monster te ontwijken, vervolgens een ander monster een trap in de lucht te geven en uiteindelijk een derde met een mutatie af te maken voelt het alsof de wereld aan je voeten ligt. Als we vervolgens, twee seconden later, terechtkomen in een eindbaasarena waar drie agressieve vijanden vrijwel direct de helft van ons leven wegsnoepen, zweren de game nooit meer te spelen (wat we natuurlijk wel hebben gedaan). RAD is gericht op fans van het genre en als je daartoe behoort dan is de game Double Fine's wellicht het bekijken waard. Wij hadden echter graag wat meer voorwerpen in de game gezien om jezelf weer op te lappen, aangezien dat meer opties had geboden om verder te komen. Anderzijds zijn wij misschien gewoon niet goed genoeg... Wie zal het zeggen?

HQ
RadRadRad
06 Gamereactor Netherlands
6 / 10
+
Heerlijk design; fijne retrosoundtrack; leuke mutaties.
-
Ongebalanceerde moeilijkheidsgraad; oneerlijke vijanden; laag speltempo.
overall score
Is onze netwerkscore. Wat is die van jou? Netwerkscore is een gemiddelde van de cijfers uit alle landen