Ik was een tiener exokolonist

Het voelt een beetje oneerlijk om I was a Teenage Exocolonist een videogame te noemen. Dit is eerder een reis, een reis door het leven van onze protagonist waarin we kunnen genieten van de ervaring van het zijn van een intergalactische kolonist.

Across the wormhole

Net als de iconische Interstellar-film begint dit verhaal in een ruimteschip vol kolonisten die een wormgat tegenkomen op zoek naar een betere toekomst. Aan de andere kant is er de Vertumna-planeet, een flora- en faunaparadijs dat door onze kleine kolonie is gekozen als hun volgende thuis. Deze aangename kolonisten moeten de dagelijkse problemen onder ogen zien om de planeet zo snel mogelijk bewoonbaar te maken. We moeten het hoofd bieden aan voedseltekorten, klimaatproblemen, lokale fauna-aanvallen en vooral problemen die voortvloeien uit samenwonen. Wij vertegenwoordigen een 10-jarige jongen die zijn plaats moet vinden in deze eigenaardige kolonie.

Net als in een roman van Agatha Christie kan de eerste dood in het eerste hoofdstuk plaatsvinden. Op het moment dat je landt, zullen de problemen achter elkaar komen en moeten we beslissen wat we moeten doen. Precies, BESLIS, vetgedrukt en met hoofdletters. Exocolonist is, in al zijn brede definitie, een RPG, waar we ons eigen verhaal zullen schrijven. Samen met de verschillende conflicten proberen we de juiste dingen te doen terwijl we tussen de lessen, het werk of tijd doorbrengen met onze vrienden. Vertumna zal ons zijn geheimen laten zien als we het vragen, en het zal ons binnenkort laten beslissen welk type persoon we de komende 10 jaar willen zijn. Dit is letterlijk Star Trek voor adolescenten.

De vrijheid van de toekomst en de ruimte

Vanaf het begin stelt Exocolonist ons in staat om te kiezen, van onze naam tot ons geslacht of uiterlijk, ver weg van tags van welke aard dan ook. Die vrijheid zal worden uitgebreid naar onze vriendschappen, onze werkbelangen, en we zullen ze onder ogen moeten zien omdat we ons ervan bewust zijn dat er geen weg terug is. Slechte beslissingen bestaan niet, maar zijn eerder een ander pad dat we hebben gekozen.

We zullen in Staat zijn om te doen wat we willen in Vertumna gedurende 10 jaar van ons leven. We kunnen de krijgerheld van het dorp worden, de beste wetenschapper, of onze jaren doorbrengen met vreedzamer zijn. Er zijn geen grenzen aan onze wensen. Het spel heeft een HUD, inclusief de reputatie die we hebben met onze kolonie. Natuurlijk, met het verstrijken van de tijd, zullen onze vaardigheden toenemen, altijd gebaseerd op onze interesses. We laten deze verbetering in vaardigheden zien door middel van kaartgevechten, die onze herinneringen vertegenwoordigen. Hoe meer vitale ervaringen we overwinnen, hoe hoger ons vermogen om deze barrières te overwinnen.

Het is de moeite waard om te vermelden dat ik een Tiener exokolonist was, is te dicht. Het is geen spel voor iedereen. De avonturen van de exokolonisten zullen ons doen nadenken over wat onze rol is in de wereld als het menselijk ras, en wat we doen met de planeet. Exokolonist vestigt onze aandacht op het massale gebruik van natuurlijke hulpbronnen door de mensheid en laat ons teruggaan naar een oude tijd, en tegelijkertijd werpt het ons naar een waarschijnlijke en niet-bemoedigende toekomst.

In dit spel zul je geen actie- of schietsequenties vinden, maar dat betekent niet dat je ook geen emoties zult voelen. Dit is geen Animal Crossing in de ruimte. Exokolonist is als de Star Wars-grot, je vindt alleen wat je bij je draagt. Als je beslissingen gewelddadig zijn, krijg je een verhaal op dat niveau. Als je van meer romantische relaties houdt, kun je experimenteren met flirten met verschillende personages. Niettemin, ongeacht welk pad je kiest, geen van hen zal je teleurstellen en je zult altijd emotionele scènes vinden om je aan het denken te zetten.

Het einde van een avontuur

Om te zeggen dat we het einde van Exocolonist hebben kunnen zien, is een beetje oneerlijk omdat we 50 verschillende eindes kunnen vinden, wat zorgt voor een ongelooflijk aantal gameplay-uren, vooral als je niet het einde krijgt dat je wilde. We kunnen proberen om gedurende die 10 jaar steeds opnieuw te leven en proberen onze beslissingen te nemen op de plaatsen die we niet eerder hebben verkend. In feite heeft de game een galerij voor zowel eindes als iconische scènes om te zien hoeveel we hebben meegemaakt.

De kunst van het spel is prachtig en er zijn overeenkomsten met het ontwerp van de planeet en het wezen in een paar huidige animatieseries (zoals Ricky en Morty). Het karakterontwerp daarentegen lijkt vaak meer op Japanse animatie.

Wat de prestaties betreft, hebben we genoten van het avontuur op een Nintendo Switch, waardoor we kunnen zeggen dat het draagbare ontwerp geweldig past. I Was a Teenage Exocolonist is zo vloeiend dat je FPS nooit zult zien dalen, en het werkt waarschijnlijk op elke pc. In feite werd het niet alleen voor pc uitgebracht, maar ook voor PS4, PS5, Nintendo Switch, Mac en zelfs Linux. Het is een charmant avontuur waar iedereen van zal genieten.