Willow - Afleveringen 1 & 2

Als er één serie was waarvan ik niet dacht dat ik ernaar zou kijken, misschien ooit, dan zou het een vervolg zijn op de fantasyfilm Willow uit 1988. Begrijp me niet verkeerd dat film briljant is, maar aangezien het bijna 35 jaar geleden is dat het in de bioscopen is beland en gezien het feit dat andere Lucasfilm-franchises zoals Star Wars en Indiana Jones lang na hun hoogtijdagen in de jaren 80 zijn blijven bloeien, is Willow in het verleden een geliefd relikwie gebleven. Disney heeft de laatste tijd echter de geschiedenis weggegraven en sequels op allerlei soorten films en shows geserveerd, en de nieuwste poging namens dit bedrijf ziet Warwick Davis terug als de tovenaar die in wezen zijn carrière een kickstart gaf.

In tegenstelling tot sommige van Disney's nieuwste werken, is dit geen spin-off, maar eerder een direct vervolg dat een aantal gezichten en personages uit de originele film terugbrengt en het plot voortzet dat de film uit 1988 begon. In wezen maakt het kwaad een comeback, en na jaren van bescherming en verberging van het profetiekind Elora Danan in het koninkrijk van koningin Sorsha, komt het gevaar aankloppen en leidt het ertoe dat een groep avonturiers de grote boze wereld ingaat in een poging een gevangen prins te redden, waar onthullingen snel worden opgegraven en eeuwige banden worden gesmeed.

In dit opzicht voelt het heel typisch fantasie, heel The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring op sommige plaatsen. Maar er is ook een charme en niveau van charisma in de serie dat het verder brengt dan rudimentaire en generiek geeky fantasie, en in plaats daarvan leunt op humor en drama. Het voelt fundamenteel anders dan de originele film, op een overvloed aan manieren, inclusief deze bovengenoemde gebieden, maar ook in de toon, die volwassener en donkerder overkomt, met personages die jongvolwassenen zijn die worden geconfronteerd met de uitdagingen van verantwoordelijkheid, en schurken die walgelijk, lelijk en gruwelijk zijn - opnieuw vergelijkbaar met de Uruk-hai uit het werk van Tolkein.

De cast is gevarieerd en interessant, met elk hun eigen motieven en persoonlijkheden die conflicteren en het drama boeiend houden. De jongere crew is energiek en levendig, wat goed werkt met Davis' terugkerende optreden als Willow, die nu een meer geaard personage is, ondanks het feit dat hij nog steeds meedogenloos alle goede dingen nastreeft en beschermt. Davis' optreden kan soms een beetje eentonig en vlak aanvoelen, vooral in vergelijking met sommige van de andere personages, maar dit wordt grotendeels gecompenseerd door de prachtige fantasiewereld die is aangeboden.

Tussen decors, kostuums en make-up, CGI, enzovoort, zorgt het allemaal voor een prachtig gerealiseerde fantasiewereld, die voortbouwt op de visionaire inspanningen van de originele film en deze verbetert. Waar sommige fantasiewerelden vies en middeleeuws overkomen, heeft dit meer van dat Disney-sprookje luchtigheid en glans.

Dit is een fantasy-serie waarvan ik nooit had gedacht dat ik het nodig zou hebben of waar ik eerlijk gezegd te veel om zou geven, maar dit toont al veel belofte, wat vrij ongebruikelijk is om te zeggen als je kijkt naar de staat van veel van Disney's werken van de laatste tijd. Als je van fantasy houdt, of al lang fan bent van de originele film, dan is dit zeker de moeite waard om te bekijken als je een Disney + -abonnement hebt.