Swordship

Ik hou ervan als games eenvoudig durven te zijn, en natuurlijk hebben we het niet over eenvoud in moeilijkheidsgraad maar in concept. Inderdaad, veel van de beste games in de geschiedenis van de wereld hebben geleund op eenvoud, en het is moeilijk om te discussiëren met de grootsheid van games zoals Tetris, Pong en Pacman, zelfs als ze niet de meest geavanceerde componenten hebben. Modernere avonturen hebben deze eenvoud dan natuurlijk ook omarmd, en kijkend naar titels als Elite Beat Agents, Portal en Guitar Hero, zijn ook deze doordrenkt met een simplistische speelbaarheid waarbij de uitdaging ligt in het perfectioneren van iemands vaardigheden binnen een strikt spelplan. De reden dat ik hierover schrijf is omdat de nieuwe indiegame Swordship in vergelijkbare wateren opereert, en hoewel het in eerste instantie verraderlijk eenvoudig lijkt, slaagt deze rechttoe rechtaan combinatie erin om verrassend ver en lang te varen.

Swordship gaat in wezen over het stelen van containers en het afleveren ervan aan je criminele trawanten, en je doet dit door een zwevend schip te manoeuvreren dat net boven de enorme watermassa's glijdt die nu de wereld domineren. Het stelen van deze felbegeerde vrachtkisten vergt echter veel vaardigheid en naast het reizen met hoge snelheden over de rollende golven, doe je dit terwijl verschillende vijanden hun uiterste best doen om je voortgang te stoppen. Het klinkt misschien allemaal niet zo geavanceerd, en in alle eerlijkheid is het ook niet in de kern, maar veel van de uitdaging ligt in het feit dat je als speler in een heel kleine ruimte wordt gepropt waar de kleinste fout je alles kan kosten.

Dit komt omdat je het spel van bovenaf kunt zien terwijl je vaartuig van de bovenkant van het scherm naar beneden beweegt, en het aanvallen van vijanden doet dit van onder het oppervlak of in het luchtruim. Het probleem is dat je niet terug kunt vechten. Je schip is niet uitgerust met raketten of machinegeweren en de enige manier om je tegenstanders te verslaan is door ze te misleiden om op elkaar te schieten. Als je bijvoorbeeld van een achtervolgend tankgeweer af wilt, moet je in de buurt bewegen zodat andere vijanden het doel nemen, en net als de schoten beginnen binnen te stromen, moet je uit de weg gaan om te voorkomen dat je daarbij wordt gedood. Het is een constante evenwichtsoefening tussen offensief en defensief zijn, en hoewel je je tegenstanders niet de hele tijd hoeft te beheersen, hoe meer je erin slaagt om naar de bodem van de zee te gooien, hoe meer punten je zult scoren.

Natuurlijk zou dit op zich niet leuk zijn als de gameplay en besturing zelf niet iets waren om over naar huis te schrijven. Gelukkig geven ontwikkelaars Digital Kingdom echter een solide gevoel aan de besturing waarbij je je echt een smokkelaar voelt die, met behulp van snelle manoeuvres en een nog snellere mindset, altijd een kans heeft om er levend uit te komen. Het is een beetje moeilijk om het euforische gevoel te beschrijven dat ontstaat door tussen twee op jou gerichte geschutskoepels te staan, om ze vervolgens allebei op elkaar te zien blazen terwijl je als een lenige dolfijn onder de golven glijdt vlak voordat de projectielen hun doel raken. Veel sequenties op deze manier komen rechtstreeks uit actiefilms en omdat de camera kan inzoomen en de tijd kan vertragen als deze momenten zich voordoen, voegt dit ongelooflijk toe aan de ervaring.

Een belangrijk aspect van Swordship is dan de progressie. Voor elke container die u ontvangt - en weet te leveren - staat u voor een keuze voordat het volgende pad begint. Moet je de goederen doorsturen naar je bazen en je score verhogen, of moet je ze opslaan en gebruiken als extra's voor het geval het noodlot toeslaat? Nogmaals, het is een evenwichtsoefening om te overwegen, en aangezien je alleen nieuwe dingen (nieuwe vaardigheden en andere kansen en eindes) kunt ontgrendelen door de volgende puntlimiet te bereiken, ben je altijd gedwongen om de voor- en nadelen af te wegen en te beslissen of je een kans neemt of op veilig speelt. Omdat er geen manier is om je weg naar succes in Swordship te "grinden", moet je constant evolueren en beter worden om de volgende stap te zetten en verder te gaan.

De presentatie gaat vervolgens hand in hand met de rest van de algemene filosofie van het spel, en met schone en eenvoudige graphics, waar heldere kleuren en gedurfde contouren een wereld van gevaar en snelheid schilderen, slaagt het erin om een ongelooflijk aantal punten goed te krijgen. Ook de muziek is catchy as hell, en net als bij games als F-Zero en Wave Race is het een genot om je kleine vaartuigje mee te zien denderen met de pulserende tonen die uit de luidsprekers beuken. Het enige echte minpunt dat ik kan bedenken is dat ik graag wat meer bedieningsopties had gehad. Want omdat je schip zo snel vaart, en de geringste misstap het einde kan betekenen, zou het mooi zijn geweest als je je zijwaartse bewegingen kon finetunen met de schouderknoppen. Het hebben van alleen de linker stick werkt perfect, maar in sommige gevallen draait het echt allemaal om de millimeters, en iets naar rechts of links kunnen schuiven (zoals je kunt in games zoals F-Zero GX) zou een geweldige ervaring zelfs een beetje beter hebben gemaakt.

Uiteindelijk is Swordship echter een adrenaline-gevulde indie-game waar de sleutelwoorden uitdaging en finesse zijn, vermengd met snelheid en actie. Het eenvoudige concept vormt de kern ervan, waardoor spelers kunnen evolueren rond eenvoudige elementen, en hoewel het zeker als 'dun' kan worden geclassificeerd voor degenen die extra alles eisen, is het een genot om aan te pakken voor meer minimalistische gamers. Toegegeven, de game kan voor langere tijd een beetje eentonig aanvoelen, maar als je dit gebruikt als een goed getimede ademruimte tussen die majestueuze RPG of de volgende avonturengame, is er genoeg entertainment te beleven voor kortere sessies.