Fire Emblem Engage

Het tactische JRPG-genre heeft altijd een grote naam aan zich verbonden, en dat is Fire Emblem. Al meer dan 30 jaar bestaat de serie niet alleen, maar is deze ook geëvolueerd met elke nieuwe iteratie (en dat zijn 17 delen, als we rekening houden met degenen die Japan nooit hebben verlaten), waardoor een rijk universum is ontstaan waarin het bijna altijd is bestuurd door een spelsysteemboom die perfect bij elkaar past om het spel zo soepel te laten verlopen als een Zwitsers horloge.

Ik geef toe dat ik dacht dat mijn ervaring met Fire Emblem Engage veel dramatischer zou zijn, juist omdat ik ermee op de bandwagon van de Intelligent Systems-serie ben gesprongen. Misschien zie ik daarom misschien enkele nuances over het hoofd die veteranen zeker zullen vinden, maar ik hoop ook de sterke en zwakke punten ervan bloot te leggen aan degenen, zoals ik, die zich met dit deel voor het eerst in de saga verdiepen.

De titel begint met een spectaculaire openingsscène, die niets meer en niets minder is dan het eindgevecht met ons personage (jongen of meisje, want we kunnen het kiezen) Alear, de Goddelijke Telg. Dankzij een groep helden en de steun van hun Emblems (de helden van eerdere Fire Emblem-titels) slagen ze erin om Sombron, de Fallen Dragon, te verslaan. Maar na de strijd valt Alear in een duizendjarige slaap en ontwaakt alleen om te ontdekken dat ze al hun herinneringen hebben verloren en dat de dreiging voor Elyos is teruggekeerd. Ze zullen de twaalf Emblem-ringen moeten herstellen en de vrede op het continent moeten herstellen, door de vier regio's moeten reizen en het leger van aberraties moeten verslaan dat Sombron leidt. Een taak die Alear niet alleen hoeft aan te gaan, omdat het avontuur zal worden vergezeld door een groot aantal bondgenoten, experts in verschillende disciplines van gevechten en magie, die ze diepgaand zullen moeten kennen om te profiteren van hun vaardigheden in de naderende strijd.

Ik ga hier weer stoppen, omdat ik denk dat het verschil dat dit spel me zo diep heeft gepenetreerd, is omdat ik ervoor heb gekozen om het te spelen met de permanente dood van de personages. Aan het begin van het spel kunnen we in het optiemenu kiezen tussen het activeren van de permanente dood van de helden (of definitieve nederlaag, als ze relevant zijn voor het verhaal, zelfs als ze niet opnieuw vechten), of dat na elke overwinning de gevallenen terugkeren naar het team van selecteerbare bondgenoten. Deze beslissing gaat veel verder dan de gemakkelijke modus. Het feit dat deze bondgenoten (elk met hun eigen achtergrond, relatie met Alear en vaardigheden in de strijd) kunnen verdwijnen of zelfs sterven, beïnvloedt alle systemen achter het spel. De eerste keer dat ik een bondgenoot verloor (een magiër met vuurspreuken in hoofdstuk 5) voelde ik een klap in de borst. Vanaf dat moment veranderde mijn speelstijl volledig.

Na elk gevecht bracht ik een lange tijd (uren, zelfs) door met het verkennen van de basis van Somniel, praten met elk van zijn inwoners en stap voor stap door elke winkel gaan, beetje uitrusting, training en affiniteit van mijn team. Het is niet alleen dat ik goed voorbereid was op wat er in de volgende missie opdook, het is dat sommige van die personages onmisbaar zijn geweest voor mijn strategie, ook al is de belangrijkste gevechtsvoorwaarde dat Alear niet wordt verslagen.

Hoewel ik Fire Emblem: Three Houses niet heb geprobeerd, weet ik wel genoeg over de serie om te erkennen dat Engage een terugkeer is naar de klassieke ervaring van de serie. Het Sword-Spear-Axe-systeem is terug en het hele verhaal rond het samenvoegen met de Emblems (helden), die de protagonisten zijn van andere Fire Emblem-games, schreeuwt fanservice van alle vier de kanten. En dat is niet slecht, maar het is ook een gewicht dat het hoofdverhaal van de game heeft gedrukt, waardoor het is teruggebracht tot een vrij eenvoudige heldenreis, en op twee of drie plotwendingen na, vond ik niets bijzonders.

Maar de kern van Engage zijn de turn-based gevechten en de nieuwe mogelijkheid om personages te laten fuseren met Emblem Rings, die de geest van helden uit het verleden bevatten. Elk van hen (ik herkende onmiddellijk degenen die in Super Smash Bros. verschenen, maar er zijn anderen die afkomstig zijn van Echoes, Awakening en meer) geven het ringdragende personage extra vaardigheden, en wanneer ze fuseren, verhogen ze hun statistieken voor een bepaald aantal beurten. Bovendien leidt het kennen van het voordeel van elke klasse ten opzichte van vijanden ertoe dat we profiteren van een andere nieuwe functie van Engage: het breekpunt. Als we een vijand naar dit punt brengen, zullen ze niet alleen kritieke schade oplopen in de aanval, maar ze zullen ook geen tegenaanval doen als vergelding. Een schermutseling kan worden gedefinieerd door een snelle oplossing als we weten hoe we met deze functie moeten omgaan, die een van de vele is die, samen geweven, elk gevecht uniek maken. En zo niet, dan kun je altijd het Draconic Time Crystal gebruiken om een paar beurten terug te gaan (als we zien dat onze beslissingen beter hadden gekund) en het lot van de personages en de strijd te veranderen.

Terwijl we over het continent Elyos zwerven, zullen er zijmissies zijn om betere uitrusting of nieuwe bondgenoten te krijgen, maar zelfs binnen elk gevecht kunnen er speciale situaties zijn die ook onze beslissingen zullen beïnvloeden. Is het beter om vast te houden aan het hoofddoel en snel te finishen, of is het beter om uit te wijken voor die kisten met topuitrusting, wat de volgende missie zeker zal vergemakkelijken, zelfs met het risico iemand onderweg te verliezen? Beslissingen die niet makkelijk zijn, maar die volgens mij wel dat gevoel weten te creëren dat we echt de held van een verhaal zijn en de aanvoerder van een groep krijgers met wie we allemaal graag op avontuur zouden willen gaan.

De moeilijkheid van Fire Emblem Engage ligt niet altijd in de uitdaging om missie na missie vooruit te gaan, maar om dit te doen met zo min mogelijk slachtoffers, met het juiste team en een teamstrategie waarbij elk van de eenheden in detail wordt gekend. Het klinkt ingewikkelder dan het in werkelijkheid was, en daarom denk ik dat Engage de perfecte toegangspoort tot de serie is, en een festival van goede herinneringen voor degenen die al avonturen hebben beleefd met Marth, Celica, Sigurd en de rest. Een spel dat periodes van actie perfect afwisselt met rustige en plezierige intermezzo's om met de personages te chatten, minigames te spelen en nieuwe wapens uit te proberen. En als dit Fire Emblem is, is hier een nieuwe fan van de serie geboren.