Deliver Us Mars

Deliver Us Mars is het vervolg op Deliver Us the Moon uit 2018. Deliver Us Mars speelt zich tien jaar na de gebeurtenissen van de eerste game af en vereist niet per se Deliver Us the Moon om te begrijpen wat er aan de hand is. Hoewel we ons ervan bewust zijn dat het verhaal van Deliver Us the Moon een impact had op wat er in de wereld gebeurt, en veel personages terugkeren, voelen we ons niet buitengesloten als we die game niet eerst hebben ervaren.

In plaats daarvan is Deliver Us Mars een van die aangename vervolgen waarvoor je geen kennis van het originele werk hoeft te hebben om ervan te kunnen genieten. Het is gemakkelijk om meegesleept te worden in het mysterie van Outward, de wereld en de grimmige maar realistische toekomst die KeoKeN zich heeft voorgesteld voor Deliver Us Mars.

In de niet zo verre toekomst van Deliver Us Mars sterft de wereld, als gevolg van de acties en onwetendheid van de mensheid. Het is zeker geen origineel idee, maar de manier waarop Deliver Us Mars zijn sci-fi in werkelijkheid baseert, was op meerdere niveaus verfrissend. In de gameplay bleek dat er veel onderzoek was gedaan naar het identificeren van alle manieren waarop Deliver Us Mars zo nauw mogelijk verbonden kon zijn met de realiteit. Met name het lanceren van een raket bleek behoorlijk lastig, met verschillende taken om te doen voordat je gewoon op de grote knop drukt die je de ruimte in schiet. Niets van dit realisme heeft Deliver Us Mars echter ooit aan de kant van saai doen lijken, en het dient alleen als verdere onderdompeling in het soort geaarde sci-fi waar KeokeN voor gaat.

Net als de realiteit de wereld grondvest, geeft onze nieuwe hoofdpersoon Kathy het verhaal een sterk anker. Ze is niet alleen goed geschreven, maar met een gevestigd belang in zowel Outward als de bemanning die wordt gestuurd om de ongrijpbare groep op te sporen, zorgt Kathy's POV ervoor dat de lijnen tussen elke kant vervagen, en je weet nooit helemaal zeker welke de "juiste" is om te volgen. Wat ook interessant is in Deliver Us Mars, is hoe we zowel de mysteries van wat er op Mars is gebeurd ontrafelen, terwijl we ook steeds meer van Kathy's achtergrondverhaal ingaan, waardoor de speler twee belangrijke intriges krijgt terwijl ze doorgaan.

Dit leidt ons naar het verhaal van Deliver Us Mars, de grote olifant in de kamer. Als een lineaire, korte game die je slechts ongeveer 8 uur zou moeten kosten om te verslaan, heeft Deliver Us Mars veel te maken met zijn verhaal. Voor het grootste deel lukt het. Deliver Us Mars begint met een knal en nodigt je uit om het verhaal van de rode planeet te verkennen en het schimmige mysterie achter Outward te voltooien. Gedurende de eerste en tweede akte van het verhaal zullen deze mysteries alleen al je aanhaken, terwijl je de ruimte in vliegt en meer informatie ontdekt. Gedurende deze punten is het verhaal goed getemporiseerd, omdat het snel gaat zonder het gevoel te hebben dat het te snel gaat om bij te blijven. Er zijn ook veel langzamere momenten, die ons in staat stellen om meer te weten te komen over onze hoofdcast van personages en onze relaties met hen op te bouwen.

Tijdens het laatste stuk deliver us verliest Mars echter deze kwaliteit van zijn pacing en voelt het gehaast aan. Het laatste uur van de game voelt alsof het ongeveer drie uur spelen is, terwijl we toewerken naar een abrupt einde dat alleen het gevoel geeft dat we niet helemaal het dramatische einde hebben gekregen waar de rest van de game naartoe aan het opbouwen is. Het is zeker niet genoeg om een overdreven zure smaak in de mond achter te laten na het verslaan van Deliver Us Mars, maar het is een punt van lichte teleurstelling.

Buiten het verhaal leidt Deliver Us Mars je door meerdere hoofdstukken van op puzzels gebaseerde avonturengameplay, die neerkomen op het verbinden van een stroomstraal naar een punt om door te gaan, of het gebruik van twee klimplectrums om je een weg door de omgeving te banen. De balkpuzzels zijn leuk, met net genoeg uitdaging om ze voor het grootste deel boeiend te houden zonder frustrerend te blijken te zijn. Maar na verloop van tijd voelen ze zich uiteindelijk een beetje hetzelfde, en het zou interessant zijn geweest om een ander element aan hen toegevoegd te zien of een ander soort puzzel helemaal. Klimmen blijkt in het begin moeilijk en enigszins frustrerend, vooral met behulp van een muis en toetsenbord, maar als je er eenmaal aan gewend bent, blijkt het een solide gameplay-monteur te zijn. Ik heb nooit gemerkt dat ik van vreugde over een ander klimgedeelte gierde, maar ik was ook niet bang om ze tegen te komen.

Iets wat de klimsecties in Deliver Us Mars vaak nog leuker maakte, waren de omgevingen van de game. Er zijn een aantal prachtige beelden in Deliver Us Mars, van de stervende aarde tot de rode planeet zelf, je krijgt veel verschillende landschappen te zien die de moeite waard zijn om even de tijd te nemen om te waarderen. Deze grootse omgevingen worden echter naast elkaar geplaatst door de vreemde karaktermodellen. Kathy en ons hoofdteam zijn hier meestal duidelijk van, maar de andere menselijke personagemodellen in het spel komen nogal griezelig over en kunnen afbreuk doen aan de onderdompeling terwijl je worstelt om het vreemde gezicht voor je te verbinden met een mens. Indrukwekkende stemprestaties en dialogen betekenen dat dit niet al te veel afbreuk doet aan de algehele ervaring, maar de personagemodellen voelen wel aan alsof ze in het verleden van gaming zijn ondergebracht, terwijl de rest van de visuals het opneemt tegen veel andere moderne titels.

Deliver Us Mars heeft er veel van te houden. Er is een sterke verhalende kern die het grootste deel ervan doorloopt, ondersteund door geweldige stemprestaties, vooral van Ellise Chappell die Kathy speelt, en er is ook een aantal solide gameplay en indrukwekkende beelden in de mix gegooid. Ondanks de goede punten, zijn er een paar belangrijke factoren die Deliver Us Mars in een staat van zeer goed in plaats van geweldig achterlaten. Zelfs met zijn vele sterke punten heeft het net genoeg om te voorkomen dat het een hogere score bereikt.