Hogwarts Legacy

Er is in de loop der jaren zeker geen tekort geweest aan echt slechte Harry Potter-games, in feite zijn de enige die we kunnen bedenken die goed zijn geweest de 20+ jaar oude Harry Potter en de Geheime Kamer en Lego Harry Potter. Anders is het veel van het soort onzin geweest dat vroeger de zogenaamde filmlicentiegames kenmerkte: neem gewoon wat waardeloze gameplay die geen gelijkenis vertoont met het bronmateriaal en voeg een Harry Potter-thema toe.

Maar... Laten we het hebben over iets veel leukers, namelijk Hogwarts Legacy. Zelfs vanaf de aankondiging bijna drie jaar geleden is duidelijk geworden dat het ambitieniveau op een heel ander niveau lag. Het feit dat het meerdere keren is uitgesteld, heeft me niet veel gestoord omdat het toch een pandemie is geweest, en het toont een goed oordeel van Warner dat ze bereid zijn geweest om Avalanche Software veel meer tijd te geven om hun grootse plannen te realiseren - dat wil zeggen, om de eerste volwaardige simulatie van het prachtige universum van J.K. Rowling aan te bieden.

Het avontuur speelt zich ongeveer honderd jaar voor het eerste Harry Potter-boek af en daarom zit bijna geen van de personages die we uit de boeken kennen in het spel, met een paar uitzonderingen zoals de geesten Almost Headless Nick en Peeves. Er zijn natuurlijk personages waarvan de achternamen erop wijzen dat ze tot een familie behoren die op een dag erg belangrijk zal worden. Je kunt je eigen protagonist maken met een redelijk gedetailleerde editor, waarna je klaar bent om op avontuur te gaan en je in je vijfde schooljaar bij Zweinstein aan te sluiten, wat natuurlijk betekent dat je ver achterloopt op je klasgenoten.

Redenen hiervoor zijn er natuurlijk, en zonder iets te spoilen lijkt het erop dat je nieuw gecreëerde protagonist een aantal vrij unieke vaardigheden bezit, en dat er verschillende partijen zijn die dit om verschillende redenen interessant vinden. Avalanche Software heeft geprobeerd een geheel nieuw verhaal te creëren dat volledig losstaat van alles wat voldemort is, en is daar heel goed in geslaagd. Er zitten genoeg wendingen in het verhaal die je je eigen kunt maken door de keuzes die je tijdens het avontuur maakt, met de kanttekening dat ik geen tijd heb gehad om verschillende huizen te spelen en te testen hoe verschillende keuzes eigenlijk grote gevolgen hebben.

Dat gezegd hebbende, koos ik ervoor om met mijn favoriete huis, Zwadderich, te gaan. Als je de Harry Potter Fan Club-app hebt, kun je je account koppelen en extra goodies krijgen en kom je direct in het door jou gekozen huis terecht. Wanneer het avontuur begint, is mijn held ongeveer net zo goed geïnformeerd over magie als de dreuzel die deze recensie schrijft, maar het duurt niet lang voordat hij zijn eerste spreuken leert, nadat de reis naar Zweinstein wordt getroffen door een mysterieus en draakgerelateerd ongeluk. Eenmaal op Zweinstein worden we begroet met het typische welkom voor de term die we gewend zijn uit de boeken en films, en nadat ik in een huis ben gesorteerd, krijg ik een korte briefing voordat ik alleen word gelaten.

Dit is iets wat ik snel waardeer aan Hogwarts Legacy. Hoewel ik in eerste instantie niet veel meer kan doen dan het verhaal volgen en medestudenten helpen met simpele boodschappen (side quests), zit Zweinstein vol geheimen. Ik bracht aanvankelijk een obscene hoeveelheid tijd door met rondrennen op zoek naar verborgen items die op hun beurt nieuwe dingen ontgrendelden, en tegelijkertijd Zweinstein ervaren op een manier die ik nog nooit eerder had gehad. Alles van klaslokalen, tuinen, torens, verborgen kamers en zelfs toiletten zijn fascinerend om te onderzoeken en geheimen zijn schijnbaar overal. De spreuk Revelio wordt dan ook uitgebreid rondgegooid om alles te onthullen, maar het was ook duidelijk dat ik niet elk geheim kan krijgen dat ik vind. Er zijn dus lessen nodig.

Dus, net als in de boeken en films, moet je deelnemen aan door de leraar geleide lessen, om meer over alles te leren. Door middel van eenvoudige minigames leer je nieuwe spreuken, leer je planten te kweken die kunnen worden gebruikt voor drankjes enzovoort. Omdat de lessen als onderdeel van het verhaal worden beschouwd, is er geen risico dat je op plaatsen in de campagne komt waar je niet over de magische tools beschikt die je nodig hebt om vooruitgang te boeken. Bovendien ben je altijd vrij om andere quests te doen als je dat wilt. Na een paar uur spelen heb je een flinke lijst met quests om uit te kiezen, waarvan de meeste side quests zijn en een paar deel uitmaken van de campagne zelf. Ik heb talloze zijmissies gedaan en kan melden dat ze aangenaam zeer goed gedaan zijn. Natuurlijk zijn er een paar rotte eieren die kunnen worden omschreven als zogenaamde "fetch" -missies, maar zelfs deze hebben meestal een soort twist waardoor ze vermakelijk zijn om door te spelen. Ook kunnen sommigen van hen het verhaal zelf later op verschillende manieren beïnvloeden.

Je verplaatsen in de gigantische wereld doe je in eerste instantie te voet, later kun je natuurlijk ook vliegen met een bezem en andere dingen, en zo heb je ook een fast travel systeem. Gezien de grootte van de school intern, en het feit dat er plaatsen zoals Hogsmeade en kleinere boerderijen zijn om te verkennen, is het fast travel ongelooflijk handig en werkt het zoals het meestal doet, namelijk dat je plaatsen moet vinden voordat je er op deze manier naartoe kunt reizen. Ik raad je echter nog steeds aan om eigenlijk veel te lopen, juist omdat er zoveel geheimen zijn. Overal waar je komt vind je schilders wiens werk is gestolen, mensen die iets verloren hebben in het water en vreemde puzzels die opgelost moeten worden. De wereld is zo rijk aan dingen om te ontdekken dat iedereen die The Elder Scrolls V: Skyrim heeft gespeeld een parallel kan trekken met hoe het voelt om rond te lopen.

So far, so good, maar vroeg in Hogwarts Legacy heb ik last van de menu's, en helaas is het een frustratie die niet afneemt met de tijd. In tegendeel. In feite zijn ze het zwakste deel van het avontuur en iets waar ik voortdurend mee moet knoeien. De menu's hebben verschillende zwakke punten, waaronder dat Avalanche Software ervoor heeft gekozen om gebruik te maken van het muisaanwijzersysteem, dat superieur is als je daadwerkelijk een muis hebt. Maar met een analoge stick wordt de navigatie in plaats daarvan traag. En het wordt nog trager gemaakt door het feit dat scrollen tussen avontuurvoortgang, quests, kaart, uitrusting enzovoort niet bepaald pittig is, met een kleine vertraging tussen elke stap (evenals wanneer de menu's worden weergegeven). Ik heb er ook last van dat het sorteren van items erg willekeurig is, dus het vinden van welke apparatuur het beste bij me past, omvat het doornemen van alles wat ik moet vergelijken. Tot slot vind ik de kaart ook niet erg slim ingedeeld bij het kiezen van waar ik vervolgens wil fast travelen.

Iets wat wel goed werkt, zijn de spreuken. Zelfs in de eerste paar uur heb je meer spreuken beschikbaar dan je op elk moment klaar kunt hebben, wat vier is. Dit leidt ertoe dat je ze constant moet verwisselen, waarbij ik in principe drie vaste had die vaak werden gebruikt en er een draaiden. Maar de hoeveelheid spreuken maakte zelfs dit al snel onbeheersbaar, wat leidde tot een beetje later in het avontuur waar je er veel meer tegelijk beschikbaar kunt hebben met een aantal slimme knopoplossingen waarvan ik denk dat ze eigenlijk goed werken.

En dat is maar goed ook, want de gevechten in Hogwarts Legacy behoren tot de hoogtepunten van de game. Ik moet denken aan games als Ninja Gaiden en Batman: Arkham Asylum in hoe mijn protagonist constant meerdere vijanden tegelijk kan aanvallen, ze in de lucht kan laten stuiteren met behulp van magie en lange combo's kan bouwen door slim en vakkundig te spelen. Lange combo's stellen je op hun beurt in staat om speciale aanvallen van de veel krachtigere soort af te vuren.

Natuurlijk reageren vijanden anders op je aanvallen, waarbij sommigen helemaal niet de lucht in willen worden gestuurd en moeten worden behandeld met andere dingen zoals vuur, planten, drankjes of andere middelen. Je moet ook voorbereid zijn op verschillende soorten verdediging wanneer je zelf wordt aangevallen. Het is elegant ontworpen en je voelt je echt in volledige controle tijdens gevechten. Het is echter nooit zo soepel als de twee bovengenoemde titels. Soms beperkt het ontwerp van de omgeving de gevechten, en als je een kleine hoogte hebt om op te staan, kun je vaak zeer krachtige vijanden verslaan door op ze te schieten terwijl ze je niet bereiken.

Grafisch is Hogwarts Legacy meer een allegaartje dan ik had gewild. Dat de ontwikkeling voor PlayStation 4 en Xbox One (de game zou in 2021 uitkomen) is begonnen en lang heeft geduurd valt vaak op doordat de lichteffecten wat vlak aanvoelen, de effecten wat primitief zijn en de animaties wat stijf zijn. Dingen als proberen over hoge objecten te springen, op ongelijke oppervlakken te staan en de manier waarop studenten en docenten zich in de spelwereld bewegen, suggereren dat het lang geleden is gedaan, net als de ongelijke lipsynchronisatie. Dat gezegd hebbende, het ontwerp is absoluut eersteklas helemaal door en de gezichten en vooral de monsters en wezens zijn fenomenaal. Het maakt de cutscenes een genot en zolang ik niet te veel aandacht besteed aan de details, is het over het algemeen erg mooi.

Een ander ding waar ik wel een beetje over wil zeuren, zijn de computergestuurde personages van de game, de NPC's. In feite zijn de overgrote meerderheid van hen degenen waar ik helemaal niet mee kan communiceren. Ze lopen gewoon rond of leunen tegen dingen, en als ik 's ochtends wakker word in mijn kamer, heb ik helemaal geen huisgenoten. Terwijl Hogwarts, de spelwereld en het verhaal me goed in het magische universum van J.K. Rowling trekken, doen de NPC's het tegenovergestelde en herinneren ze me eraan dat het eigenlijk een spel is. Het verschil met pakweg Red Dead Redemption 2 op dit gebied is heel duidelijk.

Maar... over het algemeen ben ik nog steeds ongelooflijk blij met mijn avontuur tot nu toe in Hogwarts Legacy. Het is het spel waar wij Harry Potter-fans allemaal al zo lang van hebben gedroomd en verdiend. Je kunt echt in zoveel aspecten van het avontuur graven en het zelfs op jouw manier spelen. Misschien verkies je stealth boven actie? Dan kun je je personage levelen om daar beter in te worden, en als je liever meer een magische Rambo hebt, zijn de tools daarvoor ook inbegrepen.

Vul dit aan met het feit dat Avalanche Software steeds nieuwe dingen toevoegt aan de gameplay mix en je krijgt een zeer gevarieerd avontuur dat nooit repetitief of muf aanvoelt. Ik ben een paar bugs tegengekomen tijdens mijn tijd met Hogwarts Legacy en werd gedwongen om opnieuw op te starten nadat ik vast kwam te zitten in een deuropening, maar in een avontuur van deze schaal bij de lancering moet het echt als zowel goed als indrukwekkend worden beschouwd. Uiteindelijk kan ik dit gemakkelijk aanbevelen aan alle Harry Potter-fans, en zelfs aan degenen die slechts een beetje geïnteresseerd zijn in zijn wereld. In staat zijn om een Butterbeer te hebben bij Three Broomsticks met een tovenaarsvriend, je eigen drankjes te brouwen van de planten die je hebt gekweekt, de moeilijkste geheimen te vinden en bezemstelen rond de buitenkant van Zweinstein te vliegen, is - pardon de woordspeling - magie.

Vanwege tijdgerelateerde problemen zijn we er niet in geslaagd om het avontuur op tijd voor de beoordeling af te ronden, dit betekent dat er later deze week iets kan worden toegevoegd.