Wo Long: Fallen Dynasty

Er zijn in de loop der jaren een paar games geweest die voor mij erg moeilijk waren om te reviewen. Het terugbrengen van uw meningen tot een miezerig aantal is niet altijd het gemakkelijkste om te doen, en het wordt er niet gemakkelijker op als de componenten in een product zo wild in kwaliteit kunnen fluctueren en een algehele tot een verspreide indruk kunnen creëren. Ik herinner me Spiritfarer uit 2020 als zo'n voorbeeld waar ik absoluut dol was op het concept, de wereld en de muziek, maar tegelijkertijd moest ik genoegen nemen met het belonen van de game met "slechts" 8/10 omdat de langdurige speelbaarheid het geheel van een anders meesterlijk avontuur verpestte. De reden dat ik je dit vertel, is omdat Wo Long: Fallen Dynasty, het nieuwe actie-avontuur van Team Ninja, even moeilijk te beoordelen is. De ontwikkelaars achter dit Chinese fantasy-drama mixen veel interessante elementen, die leven brengen in een verder overvol gamegenre, met extreem slechte techniek en ondermaatse verhalen, en helaas zinken deze eminente nuggets op een frustrerende manier naar de bodem wanneer ze zich vermengen met het volkomen middelmatige geheel.

Na ongeveer 90 minuten met Wo Long: Fallen Dynasty te hebben doorgebracht, was ik helemaal niet onder de indruk van wat ik zag en ervoer. De graphics waren ronduit lelijk, de wereld voelde levenloos aan en het vechtsysteem deed het meest denken aan een inferieure versie van Sekiro: Shadows Die Twice waar schijnbaar vreemde toevoegingen me net zo vaak achter de oren deden krabben als ik zwoer op de aanvankelijk hoge moeilijkheidsgraad. In feite hielp het niet dat ik vastliep op de eerste echte baas van de game, en als het niet nodig was om meer te spelen om deze recensie te schrijven, weet ik niet zeker of ik zou zijn blijven beuken op deze schijnbaar saaie en hardnekkige granieten muur die me in de weg stond. Toen de baas echter eindelijk op mijn zwaard viel en ik de zoetheid van de overwinning in ware Dark Souls geest over mijn ziel voelde spoelen, zal ik toegeven dat het veel moeilijker werd om de controller neer te leggen. Want Wo Long: Fallen Dynasty lijdt aan veel onvolkomenheden, zoals ik al zei, maar wat er in de lonende gameplay en het opvallende progressiesysteem zit, is nog steeds goed genoeg om ervoor te zorgen dat je keer op keer terug wilt komen voor meer.

In wezen zou Wo Long een Souls-achtig avontuur kunnen worden genoemd, maar in tegenstelling tot de meesterlijke creatie van FromSoftware, neigt het veel meer naar klassieke actiegames waar snelheid en behendigheid het belangrijkst zijn, en de vorm die het in zijn recept gebruikt, is ook veel vergevingsgezinder dan de broeiende ketel waarin Miyazaki's onherbergzame nachtmerriewerelden worden gekookt. Ja, ik weet dat ik mezelf een beetje tegenspreek nu ik al heb toegegeven dat ik Wo Long: Fallen Dynasty in het begin moeilijk vond, maar deze uitdaging gaat eigenlijk vooral over het leren van de verschillende systemen en dan beseffen wanneer je aanstootgevend kunt zijn of wanneer je meer berekend moet zijn in je aanpak. In feite is het grootste deel van de inhoud van Wo Long niet bijzonder moeilijk en wordt je niet op dezelfde manier op de proef gesteld als in de eerder genoemde Sekiro- of Playstation 4-klassieker Bloodborne.

Er zijn echter momenten waarop Team Ninja je dwingt om twee keer na te denken om te slagen, en deze gelegenheden komen meestal in de vorm van bazen waar je niet zomaar de aanvalsknop kunt stampen om te zegevieren. De eerste baas was bijvoorbeeld een les in het pareren van inkomende aanvallen, en aangezien dit zo'n fundamenteel onderdeel is van de speelbaarheid van Wo Long, kan ik begrijpen waarom ze ervoor kozen om deze verkeersdrempel direct na de startputten te plaatsen. Natuurlijk zijn niet alle bazen even moeilijk te beheersen, maar degenen die de beste zijn, zijn waarschijnlijk degenen die meer van je als speler eisen. Een ander voorbeeld hiervan was een ruiter die me niet alleen dwong om voorwaartse speerpunten te pareren, maar hij leerde me ook hoe ik magie kon gebruiken om zijn vuurvaardigheden te smoren met afgekoeld ijs, en toen ik deze tegenstander neerhaalde, was de vreugde opnieuw monumentaal.

Wanneer deze systemen synchroniseren, is Wo Long een ongelooflijk lonend avontuur dat je uitdaagt en je reflexen traint, maar helaas is niet alles wat het biedt zo briljant. Over bazen gesproken, er zijn er een paar die echt belabberd zijn. Een voorbeeld hiervan was een groot monster dat je letterlijk op zijn benen kon staan en slaan totdat het viel. Natuurlijk, het zou in de lucht springen en af en toe op de grond slaan (met veruit de stijfste animatie ter wereld, het zou moeten worden toegevoegd), maar dit vereiste alleen dat je een beetje moest duiken voordat het weer aan zijn voeten beukte. In de verdediging van de vijand was er inderdaad een tweede fase in de strijd, maar dit hield meestal in dat je de benen verwisselde voor de maag als doelwit voor je zwaardsnijdingen voordat je een zogenaamde "Fatal Strike" uitvoerde die het beest in één klap elimineerde. Ik heb er geen probleem mee om moeilijke gevechten van tijd tot tijd te verwarren met eenvoudigere dusters, maar dit was eigenlijk gewoon een vreemd gevecht dat voorbij was voordat het zelfs maar was begonnen, en helaas was dit niet de enige van de ergste soort waaraan ik werd onderworpen in mijn reis naar de aftiteling.

Waar Wo Long: Fallen Dynasty echter op zijn best is, is in de keuzes die je als speler hebt. Er zijn namelijk verschillende wapenklassen die je kunt gebruiken, en deze wapens kunnen dan verschillende soorten speciale aanvallen en attributen hebben. U zit echter niet vast aan deze add-ons en u kunt uw bijlagen op bijna elk moment aanpassen om meer schade aan te richten, meer leven te bieden of elementaire voordelen te bieden. Hetzelfde geldt voor je pantser, en omdat je later in het spel veel verschillende elementen kunt besturen van hoe je je personage opbouwt, zijn er tal van manieren om te beslissen hoe je wilt spelen. Het feit dat je ook twee wapens tegelijkertijd kunt uitrusten (plus een afstandswapen) maakt het natuurlijk niet erger, en het feit dat je bovendien kunt profiteren van bepaalde falanxvaardigheden terwijl je hun esthetiek verandert, is een droom die uitkomt voor degenen die er op een bepaalde manier uit willen kunnen zien zonder stat-perks op te offeren.

Een ander positief aspect is het level design en de variatie van de verschillende omgevingen. Team Ninja heeft eerder laten zien hoe geweldig ze kunnen zijn als het gaat om het maken van levels in games zoals Nioh 2, en hoewel het misschien niet helemaal tot die niveaus reikt in het geval van Wo Long: Fallen Dynasty, biedt het mooie slagvelden die een genot zijn om te verkennen. Inderdaad, je bezoekt alles van Chinese tempels tot verlaten havens en met sneeuw bedekte bergen, en ik vind het vooral geweldig hoe een kaart kan beginnen in een met monsters gevulde gevangenis en vervolgens evolueert naar een infiltratiemissie in een groot herenhuis.

Vooral de verkenning is trouwens een belangrijk onderdeel van hoe je ervoor kiest om de uitdagingen aan te gaan die op je pad komen. Want terwijl je zogenaamde niveau bepaalt hoe sterk je karakter is, gaat het ook om het versterken van je positie in het veld. Elk level heeft verschillende posities te vinden en te veroveren, en deze worden vervolgens gebruikt om de krachtverhoudingen tussen jou en je strijders in evenwicht te brengen. Op deze manier profiteer je van het in kaart brengen van elk hoekje en gaatje in plaats van zo snel mogelijk bij de baas op te laden. In het begin zal ik toegeven dat het systeem een beetje klonterig aanvoelde omwille van zichzelf, maar na verloop van tijd ben ik het erg gaan waarderen, omdat het je als speler zowel aanmoedigt om te verkennen als het feit dat je je zelfs in de laatste fasen van het spel kwetsbaar kunt voelen als je voor een slagveld staat dat je nog niet hebt veroverd.

Je hoeft deze onherbergzame gebieden ook niet in je eentje te veroveren, tenminste niet als je dat niet wilt. In feite biedt Wo Long: Fallen Dynasty de mogelijkheid om met een vriend te spelen, en hoewel we dit niet alleen hebben kunnen testen, waardeer ik de mogelijkheid om samoerai met een vriend te spelen. Voor degenen die liever solo spelen, kun je ook maximaal twee NPC-bondgenoten per level oproepen, en deze bondgenoten kunnen hun vertrouwen in je personage vergroten door vaak samen te vechten, en wanneer je een bepaalde band met elkaar bereikt, word je beloond met hun eigen uitrusting. Het is een slimme manier om een metgezel mee te nemen voor de rit, en hoewel ze zelden van veel nut zijn zodra de melee toeslaat, kunnen ze op zijn minst helpen fungeren als lokvogels of doelwitten wanneer dingen verhit raken.

Er is veel over Wo Long dat de moeite waard is om te ontdekken en te leren liefhebben, maar helaas zijn we nu aangekomen bij het deel van de recensie waar negativiteit heerst. Deze Chinese dynastie ziet er technisch gezien zeker niet goed uit, en soms heb ik me afgevraagd of ik een oude versie van jaren terug in de tijd ben tegengekomen. De graphics zijn op zijn best acceptabel en ronduit belabberd op hun slechtste momenten, en wanneer er ook slordige lichteffecten en glitches aan de mix worden toegevoegd, is het moeilijk om alle fouten te negeren die dit actie-avontuur opfleuren. Veel van de texturen zien er bijvoorbeeld uit van games die tien jaar geleden zijn gemaakt, en wanneer vergelijkbare titels zoals Mortal Shell (2020), Sekiro: Shadows Die Twice (2019) en Dark Souls III (2016) er allemaal aanzienlijk beter uitzien dan de nieuwste inspanningen van Team Ninja, is het tijd om serieus kritiek te gaan leveren. De grootste concurrent FromSoftware is misschien ook niet de koning van de graphics, maar ze komen met veel weg dankzij het briljante ontwerp. Wanneer echter zelfs Bloodborne uit 2015 er grafisch beter uitziet dan Wo Long, moet de spreekwoordelijke bijl eruit komen en de productie in stukken hakken.

Natuurlijk heeft Wo Long Fallen Dynasty een redelijk goed ontwerp om op te leunen, maar het is lang niet genoeg gezien de technische fouten waarmee het probeert weg te komen. Overigens heb ik op Xbox Series X gespeeld, en het is mogelijk dat de game er op andere formaten beter uitziet en dat een patch in de toekomst wat problemen kan verhelpen. Als we echter kijken naar hoe het hier en nu presteert, is het verre van een acceptabel resultaat voor een full-price game in 2023.

Afgezien van de puur visuele aspecten, zijn er, zoals ik al zei, enkele bugs, evenals falende beeldupdates en vertraging ondanks het feit dat ik ervoor koos om in de zogenaamde "prestatiemodus" te spelen. In feite is elke cutscene die ik heb gezien op de een of andere manier gehakt, en hetzelfde stotterende gevoel (micro-stotteren) dringt af en toe binnen in de gameplay waar alles enige tijd bevriest voordat de gamecode inhaalt. Het is niet iets dat de game op geen enkele manier volledig onspeelbaar maakt, maar het is duidelijk dat de technologie niet is geoptimaliseerd om te werken zoals het zou moeten. Ook was het een keer zo erg dat het hele beeld bevroor en weigerde terug te komen. Terwijl ik nog steeds het baasgevecht kon horen dat ik aan het voeren was via de luidsprekers, was het beeld vergrendeld en dwong het me om het spel af te sluiten en opnieuw op te starten vanuit het startmenu.

Het moet ook gezegd worden dat het verhaal in Wo Long niet het beste is qua presentatie en vertelstijl. Hoewel ik zelden zo ver wil gaan om te zeggen dat dingen lachwekkend zijn, zag ik er tijdens de eerder genoemde cutscenes verschillende keren uit als een vogelverschrikker of lachte ik om de absurditeit die zich op het scherm ontvouwde. Inderdaad, de emotieloze stemacteurs helpen hier niet omdat ze elke regel leveren met de balans van een pas afgestudeerde en expositie-zware amateuracteur, of als alternatief overacteren ze scènes om emoties naar huis te drijven die er niet zijn. Dat het script dan vooral bestaat uit cryptische oneliners en nietszeggend gepraat over eer, vrienden en kwaad maakt het er niet makkelijker op om de plot serieus te nemen, en wanneer de interacties tussen de verschillende personages dan net zo geloofwaardig zijn als Richard Nixon tijdens het Watergate-schandaal, was het waarschijnlijk het beste geweest om het hele verhaal van begin tot eind over te doen. Overigens voelt het alsof de ontwikkelaars zelden weten hoe ze het verhaal vooruit moeten helpen, wat leidt tot een extreem vreemde knip tussen de vele verschillende sequenties. Soms was het zo erg dat het moeilijk was om het gevoel van zich af te schudden dat de mensen die dit regisseren geen idee hadden wat ze hebben gedaan, en het is duidelijk dat ze niet weten hoe ze het beste plots kunnen laten ontvouwen om flow, intriges en spanning te creëren.

Uiteindelijk, zoals ik al zei, is Wo Long: Fallen Dynasty een ongelooflijk moeilijk spel om te beoordelen en te beoordelen; qua kwaliteit mengt het sterk tussen hoog en laag, en het geheel kan niet worden omschreven als iets anders dan extreem scattershot van begin tot eind. In feite wil een deel van mij dit Ninja Gaiden-achtige Dark Souls -avontuur aanbevelen, omdat ik het concept, de speelbaarheid en de keuzes interessant genoeg vind om vast te houden, of je nu een oude genreveteraan bent of een gamer die de titels van FromSoftware te moeilijk en rigide vindt. Aan de andere kant is het extreem moeilijk om iets aan te bevelen dat aan zoveel gebreken lijdt als de nieuwe actiegame van Team Ninja, en wanneer de componenten net zo veel variëren als hier, heb ik het gevoel dat er niets anders te doen is dan ergens in het midden te nestelen tussen wat goed en wat slecht is.

Ik denk dat je uiteindelijke plezier van Wo Long: Fallen Dynasty volledig afhankelijk is van hoe je ervoor kiest om deze titel te consumeren. Als je bijvoorbeeld via een actief Xbox Game Pass-abonnement speelt, is er hier voldoende gelegenheid om de vreugde van de game te voelen, terwijl de valkuilen gemakkelijker over het hoofd te zien zijn als je niet een hoop extra geld hoeft op te hoesten om deel te nemen aan het plezier. Als je echter van plan bent om dit voor de volle prijs te kopen, kan ik niet in eer en geweten een aankoop aanbevelen, althans niet totdat Team Ninja de grootste problemen heeft opgelost (en zelfs dan zijn er hier fundamentele gebreken die moeilijk te slikken zijn voor dat prijskaartje). Als je van Soulslike-games houdt, is er hier echter een opwindend concept en als je de mogelijkheid hebt om het spel voor een spotprijs te proberen, is de kans groot dat je aangenaam verrast zult zijn. Wo Long: Fallen Dynasty heeft veel geweldige ideeën, maar de titel wordt momenteel gehinderd door veel te veel bugs en slordige uitvoering om hogerop te komen op de beoordelingsladder.