Secret Level

Het was best moeilijk om je niet te laten meeslepen toen Love, Death & Robots showrunner Tim Miller het podium betrad tijdens Gamescom Opening Night Live, en ronduit ontroerd was door hoe trots hij en de animatielegendes bij Blur Studios waren op hun uitgebreide animatiebloemlezing, elk ter ere en viering van de meest uitgebreide en geliefde universums van de game-industrie.

Hij was er trots op, zonder twijfel, en hij en Blur zouden dat ook moeten zijn, want zelden heb ik zo'n oprechte liefdesverklaring gezien voor de game-universums die we zo goed kennen, en hoewel de kwaliteit niet zo consistent is als men had gewild, en de lengte van sommige secties in het bijzonder werkt tegen de indruk, Dit is op zijn zachtst gezegd prachtig.

Oké, laten we het samenvatten - 18 afleveringen, elk gewijd aan een enkele gamefranchise, maar met een origineel verhaal. Dit betekent dat je geen reeds bestaande relatie met deze op zichzelf staande universums als zodanig nodig hebt, maar natuurlijk wordt je indruk van hen versterkt door een verwachting, een vertrouwdheid.

Warhammer 40,000, Dungeons & Dragons, Honor of Kings, Sifu, Mega Man, een groot aantal franchises komen aan bod, en met uitzondering van een paar, is de artistieke stijl degene die we kennen Blur Studios gebruiken in hun wereldberoemde werk aan impactvolle trailers. Dit betekent ook dat deze afleveringen ronduit magnifiek zijn om naar te kijken. Dit geldt voor het gebruik van contrasterende kleuren, diepte en dramatische enscenering in elke aflevering, maar ook voor de pure technische weergave van enorm weelderige scènes. De kwaliteit is hier torenhoog en blijft hoog gedurende de afleveringen.

En dan is er nog de kwaliteit van de verhalen zelf in elk van deze. De eerste twee afleveringen duren elk 18 minuten en richten zich op respectievelijk Warhammer 40,000 en Unreal Tournament. Ze zijn meesterlijk, keihard en slagen erin een begin, midden en einde te ontvouwen met dramatische climaxen en mogelijkheden voor persoonlijke reflectie. Het is het beste dat we kennen van Love, Death & Robots.

Daarom moet je geduld hebben als deze afleveringen korter worden - en dan bedoel ik ook echt veel korter. De aflevering Mega Man duurt bijvoorbeeld net geen acht minuten, en dat heeft behoorlijk drastische gevolgen voor de effectiviteit van het verhaal dat ze erin persen. Afleveringen gewijd aan zowel Sifu als Spelunky duren op dezelfde manier iets meer dan zeven minuten, en hoewel ze meer geluk hebben met het ontrafelen van hun respectievelijke verhalen in zo'n korte tijd, speelt dit "gedeelte" van Secret Level een beetje als een trailercavalcade die je gewoon niet genoeg beïnvloedt tijdens de tijd die je in dat universum doorbrengt.

Trouwens, niet elke franchise heeft gewoon de iconografie om als een gedenkwaardige setting te fungeren. Het gedeelte gewijd aan Crossfire is enigszins anoniem, een klassieke militaristische setting zonder kleurenpalet, personages of mythologie om uit te putten. Het is niet per se een slecht gedeelte, maar ik zou het ook niet gedenkwaardig noemen.

Gelukkig is dat de uitzondering, en de overgrote meerderheid van de secties hier kan putten uit een rijke catalogus van opwindende visuele middelen die het een genot maken om hier en daar actievolle, heroïsche momenten te ervaren. De sectie Dungeons & Dragons is een visuele hoorn des overvloeds waarvan ik me niet kan voorstellen dat fans van dat universum er ontevreden over zijn, en zelfs niet-uitgebrachte games, zoals Exodus, leveren uitstekende sciencefiction.

Een bloemlezing van geanimeerde afleveringen gewijd aan grote gameseries zou altijd ongelijk zijn - dat is het hele punt. De algehele kwaliteit is echter hoog en samengesteld met duidelijk respect voor de universums die ze interpreteren. Net als bij Love, Death & Robots, hoop ik dat ze het nog een kans geven, aangezien dit formaat een kleine vermindering van het aantal afleveringen en een uitbreiding van elk van de afzonderlijke afleveringen waaruit een seizoen bestaat zou kunnen gebruiken - het zou meer diepgaande verhalen mogelijk kunnen maken waarbij individuele afleveringen slechts het oppervlak afschuimen van wat deze games zo iconisch maakt.