Zero Day

Ex-president George Mullen (Robert De Niro) geniet van zijn pensioen. In zijn minutieus gestileerde landhuis strompelt hij rond met een gebogen rug, schrijft hij zijn memoires, loopt hij met zijn golden retriever en eet hij gebakken eieren alsof er geen morgen is. Het leven is rustiger en ondanks een paar verplichte ochtendpillen, gaat het goed met hem en mist hij duidelijk het leven in de schijnwerpers niet. Maar dan worden de Verenigde Staten getroffen door een hackeraanval die 3.400 levens kost. De stroom valt uit, de communicatie ligt uit, het vliegverkeer, het openbaar vervoer, verkeerslichten... alles is knock-out geslagen en de gevolgen zijn zo ernstig dat de huidige president Evelyn Mitchell (Angela Bassett) Mullen beveelt terug te keren naar het Witte Huis waar een nieuwe baan op hem wacht.

Een nieuwe commissie genaamd Zero Day is opgericht en Mullen krijgt de opdracht om de 100+ mensen die zijn opgelicht van de Secret Service, FBI en CIA opdracht te geven om samen te werken om de boosdoeners achter de hackaanval op te sporen, en Mullen is van plan deze keer echt hard te zijn. Amerika eist gerechtigheid, verantwoording en straf en Mullen's baan staat niet alleen onder druk en controle van alle kanten - het brengt ook veel risico's met zich mee als grote politieke machten aan hem trekken en trekken zodra hij weer in de hot seat stapt.

Zero Day was historisch, zelfs voordat het zijn grote Netflix-première had gehad, om de eenvoudige reden dat het De Niro's eerste grote tv-serie is. De man uit The Godfather II en Cape Fear speelt een oudere, geteste, vermoeide en cynische ex-president die tegelijkertijd humaan en streng is in zijn houding. Het aanpakken van de nationale dreigingen die in Amerika bestaan en het omzeilen van de Amerikaanse grondwet om de schuldigen van de aanval zo efficiënt en snel mogelijk te vinden, betekent dat de morele waarden van Mullen zowel één als tien keer op de proef worden gesteld. Te midden van dit alles leren we dat de dochter van Mullen in de Senaat zit en, in tegenstelling tot haar vader, gelooft dat de harde tonen gezongen door de Zero Day Commission niet rijmen met de verantwoordelijkheid van de overheid jegens de Amerikaanse burgers.

Zero Day bouwt drama op premissen waarmee we allemaal ongemakkelijk vertrouwd zijn, niet in de laatste plaats vandaag. Terroristische aanslagen en de reactie van de VS daarop (9/11 en de invasie van Irak en Afghanistan), Covid-19 en de schending van fundamentele mensenrechten die in verschillende delen van de wereld plaatsvindt, zijn hier samengebracht om een gevoel van onheil en een totalitaire politiestaat op te bouwen zonder er een tv-serie over onderdrukking van te maken. Showrunner Eric Newman balanceert constant op het randje, dompelt zijn tenen niet te diep in een van de plassen, draait wat complottheorieën, YouTubers die samenzweerderige anti-establishment-aanhangers krijgen en alles daartussenin. Het is een gezonde mix, en ondanks het gebruik van de realiteit als sjabloon en inspiratie, voelt het nooit "gevaarlijk" of echt in Zero Day. Dit komt grotendeels omdat het verhaal te smal en te claustrofobisch is.

Net als House of Cards en andere politieke thrillers is de verhalende en conceptuele boog te smal en te beperkt. De samenzwering zelf is een beetje te oppervlakkig en de vriendjespolitiek is te sterk, waardoor de reikwijdte van de plot eronder lijdt en helaas een beetje kinderachtig aanvoelt. Dat gezegd hebbende, De Niro is hier echt briljant en bewijst voor de 122e keer wat een geweldige acteur hij werkelijk is, met heel weinig middelen. Er is een aanwezigheid en charisma in De Niro's extreme soberheid waardoor zijn 'underplaying' constant een intensiteit en geloofwaardige ernst kan opbouwen die maar heel weinig andere acteurs zich kunnen voorstellen. Dit is waar Zero Day van leeft. De show zou me waarschijnlijk hebben verveeld als De Niro er niet was geweest (en tot op zekere hoogte Jesse Plemons, die altijd goed is). Zoals het nu is, blijft Zero Day op een sterke zes. Helemaal prima en veel daarvan is te danken aan de oude Bobby.